Vinnan og verkalýðurinn - 01.05.1955, Síða 40

Verfcfflllið
Framhald af bls. 53.
í þriðja lagi með skipulagningu
verkfallsbrota.
Frá fyrstu til síðustu stundar verk-
fallsins voru stöðugar tilraunir í gangi
til verkfallsbrota, studdar og örfað-
ar af yfirlýsingu Vinnuveitendasam-
bandsins um, að ófélagsbundnir menn
hefðu fullan rétt til þess að ganga í
störf verkfallsmanna.
í verkfallsbrotum gengu olíuféiögin
þó einna lengst fram fyrir skjöldu,
leitandi allra bragða til þess að brjóta
verkfallið á bak aftur. Framkoma
olíufélaga-nna í þessum efnum og hin
orjálaða andstaða fulltrúa þeirra gegn
því, að samið yrði við verkfallsmenn,
leiddi í ljós, að í þessum erlendu auð-
hringum á íslenzk verklýðshreyfing
og íslenzka þjóðin í heild einn sinn
allra svarnasta fjandmann.
En auk þeirra verkfallsbrota af
hálfu nokkurra atvinnurekenda og þá
fyrst og fremst olíufélaganna, var
lögð sérstök áherzla á að egna bif-
reiðastjóra til verkfallsbrota í sam-
bandi við vöruflutninga og benzín.
Enda þótt þessar tilraunir mistækjust
í heild, lét því miður hópur bifreiða-
stjóra nota sig til að svíkja málstað
stéttarinnar til að brjóta verkfallið á
bak aftur — og er hér um vandamál
að ræða, sem verklýðshreyfingin
verður að taka til rækilegrar yfirveg-
unar.
Allar þessar bardagaaðferðir gegn
verkfallsmönnum mistókust þó í
heild. Þær strönduðu á einingu og
samhug verkfallsmanna og verkfalls-
vörslunni.
í sögu þessa verkfalls ber þátt
hinnar einstæðu verkfallsvörslu einna
hæst. Aldrei fyrr í sögu verklýðs-
hreyfingarinnar hefir jafnmikill
fjöldi manna staðið vörð um verkfall
sem í þessu. Dag og nótt í sex vik-
ur, oft við hinar erfiðustu aðstæður,
stóðu hundruð og aftur hundruð verk-
fallsmanna og samherja þeirra verk-
fallsvörð. Fórnfýsi þeirra, æðruleysi
og stilling ásamt einstæðum baráttu-
vilja einkenndi verkfallið frá
upphafi til enda. Allur verkalýður
landsins stendur í mikilli þakkarskuld
við verkfallsverðina, sem að veru-
legu leyti höfðu örlög verkfallsins í
sínum traustu höndum.
Hin óvenjulega sterka eining verk-
fallsmanna kom skýrt fram á þeim
fundum, sem haldnir voru í verkfall-
inu. Félagsfundinir voru reglulegir
fjöldafundir, þar sem engar raddir
heyrðust um annað en að berjast til
sigurs.
Sérstaklega mikla þýðingu hafði
útifundur verklýðsfélaganna á Lækj-
artorgi þann 13. apríl. Hinn gífurlegi
manngrúi á þeim fundi, styrkleiki
hans og þróttur sýndu bæði vinum og
óvinum, hversu staðráðinn verkalýð-
urinn var í því að halda út, þar til
sigur ynnist.
En auk þeirrar innbyrðis einingar
og baráttuvilja, sem einkenndi verk-
fallsmenn allan tímann, nutu þeir
óvenjulegrar velvildar alþýðumanna
um land allt og almennings yfirleitt.
Þessi samúð birtist á margvíslegan
hátt. Hann birtist í því, að áróðurs-
brögð Morgunblaðsins og Vísis, til-
raunir þeirra og aðstandenda þeirra
til þess að egna almenning geng verk-
fallinu, misheppnuðust gersamlega.
Hann birtist í söfnun hálfrar milljón-
ar króna handa verkfallsmönnum.
Hann birtist í margvíslegum öðrum
78
VINNAN og verkalýðurinn