Vinnan og verkalýðurinn - 01.05.1955, Blaðsíða 18

séuð að væna fyrirtækið um óheiðar-
leik í þessu sambandi?" hreytti vara-
formaðurinn út úr sér. „Eruð þér
kannske að gefa í skyn að við höfum
svikið undan skatti?“
„Auðvitað voga ég mér ekki að
nefna það skattasvik“ sagði Jón Smið-
ur — þetta mætti öllu heldur kalla
leikni og vissulega varð ég hugfang-
inn af þessari leikni, því slíkt hafði
mér ekki áður komið til hugar. En
nú rann það upp fyrir mér, að svona
gæti ég líka haft það, ég gæti sýnt
leikni mína með því að draga undan
endrum og eins lítilfjörlegaj- upphæð-
ir. Og þetta hefi ég satt að segja gert.
Þetta var fyrsta skref mitt á hinni
hálu braut. Þegar ég gef mig nú frí-
viljugan fram við lögregluna, hlýt ég
auðvitað að verða að gera grein fyrir
þessu atriði sem öðrum“.
Það var grafhljóð á fundinum.
Stjórnarformaðurinn ræskti sig.
„Hlustið þér nú á mig, herra Jón
Smiður. í þessu máli hefur lögreglan
aðeins áhuga fyrir játningu yðar. Og
ég fæ ekki séð, að neina nauðsyn beri
til að skreyta yðar mál með allskonar
ómerkilegum smáatriðum og langri,
forsögulegri málalengingu".
„Þarna hlýt ég að vera á öðru máli“,
sagði Jón Smiður, lágum rómi. —
„Mér er það mjög nauðsynlegt að lög-
reglan geti fylgzt sem bezt með því
frá byrjun, með hvaða hætti ég komst
í þetta. Það er alls ekki ætlan mín að
halda áfram á þessari braut. Eg komst
í vandræði og ein upphæðin sem ég
komst yfir bjargaði mér úr vandræð-
unum — því miður eru laun mín hjá
fyrirtækinu mjög lág. En nú hefi ég
tekið þá ákvörðun að hér með sé
þessu lokið. En eins og ég hef áður
sagt, var eins og ég leiddist út í þetta
aftur —• og að vissu leyti — án þess
að ég ætti sjálfur sökina“.
„Hvað um það, þetta hefir þó ver-
ið til í yður?“
„Það var nú einmitt það, sem ekki
var til í mér. Innblásturinn kom utan
að og hvað upplaginu við kemur, er
mér ekki hættara við að fremja fjár-
drátt, en hverjum öðrum. En eins og
máltækið segir — tækifærin skapa
þjófinn, og sérstaklega öðlast það
sannleiksgildi, þegar verknaðurinn er
svo að segja lagður manni í hendur.“
„Og hver var það þá sem lagði yð-
ur verknaðinn upp í hendurnar?“
„Tilviljanirnar" — það var hálfu
ári síðar. Mér hafði verið fengið það
starf að innheimta fyrir fyrirtækið
nokkrar stórar fjárfúlgur, sem áttu
síðan að leggjast inn á sérstakan
reikning sem var látinn heita: „Ým-
islegt“. Eins og þið sjálfir vitið er
þetta reikningur —“
„— sem yður varðar ekki það
minnsta um“ æpti forstjórinn og sló
hnefanum í borðið.
„Einmitt. Hvorki ég né aðrir starfs-
menn, eiga þar hlut að máli, sjálfsagt
eru það aðeins framkvæmdastjórarn-
ir —“
„Takk fyrir — þér megið hætta að
ræða um þetta efni“.
,Afsakið. Jæja, ég innheimti þessar
fúlgur. En ein þeirra, kaupverð einna
af lóðum fyrirtækisins, sem það hafði
selt, var að mun hærri en sú upphæð
sem stóð í kaupsamningnum! Á þann
hátt hafði fyrirtækið tryggt sér álit-
lega fjárhæð umfram, nokkurskonar
aukatekjur —“
„Þér þurfið ekki að hafa neinar
vangaveltur um verzlunarhætti fyr-
irtækisins á þessum stað!“
„Afsakið. En það var þá sem ég
nam, hvernig mikilsvirt fyrirtæki
geta komið einstöku tekjuliðum þann-
5G
VINNAN og verkalýðurinn