Vinnan og verkalýðurinn - 01.05.1955, Page 23

ismaður ísfirðinga. Hann var aðalforystu- maður fyrir liði verkamanna í þessari deilu. En þar sem flestir helztu atvinnu- rekendur staðarins voru þá staddir í Rvík fóru samningar fram að miklu leyti í síma en þess gætir í rímunni þar sem minnst er á Finn. Rósinkrans ívarsson hefir geymt handrit af rímunni og látið oss það í té til birting- ar. Ekki er kunnugt um höfundinn. En gaman væri ef einhver gæti upplýst það. Rírnan er skemmtileg og auk þess söguleg heimild. Þessir rrisku laugast lindum lœrt þeir hafa af bændunum, hvernig á að gyrða grindum garða heys fyrir beljunum. Þegar valinn víggyrðingin virtist þeim ósigrandi, ef sá hái herforingi hefði augun vakandi. Verkamenn og konur kunnu kannski rétt af forvitni, yfir varnar vigin runnu og vóðu um allt í borginni.
Kaupmenn vildu ei viðurkenna verkalýðsins félagið, grimur tvœr nú tóku að renna á tröllin þau við upphlaupið. Þegar menn að þessu gáðu þrutu störfin ráðdeildar, sama kvöld og samning þáðu sem að fyrir heitið var.
Nú kom annar fákur flóða fisk að taka pakkaðan, fá i ,J^feðsta“ fylli góðá; fann að máli verkstjórann. Verkstjórinn, þess var nú getið, vissu menn að hafði þar, hvorki blundað eða etið áttatiu stundirnar.
Hann var ei með hýru sinni hafði litinn nætur frið; „ei er fallið mér úr minni meinbölvaða verkfallið." Þeim með stifa samnings sinnu sjálfum varð ei komizt að allir hér sem veita vinnu vöru suður i höfuðstað.
„Hingað til min herinn æðir hvíldar engan finn ég stað, ef að minum mönnum blæðir má ég ekki horfa á það.“ Illt er þráðinn á að stóla ei hann þefar sporin körg, illa gekk að finna fóla feluskotin vóru mörg.
„Ekki satt? mér œgir skaðinn ef þeir fólkið strádrepa, örugglega allan staðinn œtla ég að viggirða." Þó að væri fyrst á fótinn fátt um smalahundana, þar var Ólsen eina bótin alltaf fann hann sauðina.
„Fœ ég nóga fræga smiði Fúsi þetta skipaði, komið getur lífs að liði og lika svarað kostnaði." Finnur allra hlýtur hólið hér í kaupgjalds ramma slag, hefir ’ann sima heyrnartólið haft við eyrað nótt og dag.
VINNAN og verkalýðurinn 61