Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 5

Saga frá dögum Nerós keisara, um spillí líf og ijóí áform.
BLÁU DÍLARNIR
%
Þessi saga hefst árið 68, á sein-
ustu ríkisstjórnarárum Nerós
keisara. Scipíó skattlandsstjóri í
Armeníu, lá á legubekk í rík-
mannlegri höll sinni í Róm.
Hann var klæddur gullbróder-
aðri skikkju, og um höfuðið var
gullsveigur. Andspænis honum,
umkringdur af mjúkum sessum,
sat Jacundus, féhirðir keisarans
og einkaráðgjafi. Hann var ó-
geðsleg manntegund, spikfeitur
og rauður í framan af ofáti og
ofdrykkju. Hann var ættaður
austan úr Gyðingalandi og hafði
tekizt með smjaðri og klókind-
um, eins og Gyðingum er tamt,
að komast til miklla virðinga
hjá Nero. Þeir voru vinir.
Það var heitt þenna dag,
blæjalogn og sólin hellti geisl-
um sínum frá heiðskírum,
dökkbláum himni. Jacundus fé-
hirðir drakk vín og virti. fyrir
sér myndarlegan Scipío, and-
spænis sér.
„Þú hefur aflað þér virðingu
og frægðar“, sagði hann bros-
andi. „Nero er stoltur af þér og
því hvernig þér tókst að bæla
niður uppreistina í Bretlandi".
Scipío hallaði sér aftur á bak
og horfði út um gluggann. „Það
var ekki mér einum að þakka,
að uppreistin var bæld niður.
Með mér voru hraustir, róm-
verskir hermenn, og Róm má
vera stolt af þeirn".
„Þú tókst mikið herfang —
var ekki svo, Scipío?" sagði fé-
hirðirinn og brost aftur.
„Ekki er því að neita — ég gaf
Nero tvö þúsund þræla, fyrsta
flokks, og margar kistur fullar
af gulli — hann ætti að vera á-
nægður, Jacundus".
„Hann er það líka, Scipío“.
Féhirðirinn drakk meira vín og
3 -