Bergmál - 01.02.1948, Qupperneq 8

B E R G M Á L
vinur minn. Mæsa er fögur
kona, — en Gísellan þín hefur
það fram yfir aðrar, að hún er
ljóshærð. Ljóshærð stúlka er
afar sjaldgæf hér og Nero er
hrifnastur af því, sem er sjald-
gæft“.
Scipío beit á vör. „Þú ert séð-
ur Jacundus, fjandanum séðari.
Þú veizt að eitt orð af Neros
vörum mundi svipta þig Mæsu.
Þess vegna er um að gera fyrir
þig nú, að fá athygli hans bcint
inn á aðrar brautir".
Jacundus svaraði þessu engu.
Hann stóð á fætur. „Ég hef í
ýmsu að snúast, Scipío“, sagði
liann, „vertu sæll“.
Scipío horfði á eftir honum.
Þegar Jacundus var farinn,
barði hann hnefunum í borðið.
„Bara að undirheimar tækju
þrjótinn þann arna“, sagði
hann.
Mæsa hin fagra, eiginkona
Jacundusar, lá makindalega á
legubekk klæddum hlébarða-
skinni, en tíu ambáttir snvrtu
hana hátt og lágt. Þær smurðu
líkama hennar dýrindis i!m-
vötnum frá Austurlöndum,
greiddu kolsvart hárið og yddu
og lakkeruðu neglur hennar.
Mæsa hafði nýlokið við að baða
sig úr ösnumjólk. Jacundus sat
------------------- F E b r ú A R
á meðan og át appelsínur og
virti fyrir sér hina undurfögru
eiginkonu sína. — Hún var fög-
ur þar sem hún lá þarna — feg-
urri en fíestar aðrar konur t
Róm. Samt sá hann alltaf fvrir
sér mynd Gísellu. Fögru, Ijósu
lokkana hennar, bláu augun og
fyrirmannlegu framkomuna.
„Heldurðu að Nero verði á-
nægður með mig?“ spurði
Mæsa um leið og hún speglaði
sig vandlega.
Jacundus spýtti út úr sér
nokkrum vínberjakjörnum .
„Þú — virðist leggja eitthvað
upp úr því að hann geri það?"
„Auðvitað — Nero er keis-
ari“.
„Og, — og ég er bara ríkisfé-
hirðir — viltu meina?"
Hún brosti. Hún itafði bogið
nef og varir hennar !ýstu girnd
og aftur girnd. Hún var G)ð-
ingur eins og hann
„Þú mund komast enn hæira,
Jacundus, ef ég verð keisara-
drottning".
„Ég er ánægður með að vcra
ríkisféhirðir, Mæsa ‘.
„Senator er fírrna - og ráð-
herra enn fínna“, sagði hún
brosandi.
Hann beit á vör. „Enn ertu
ekki keisaradrottning, Mæsa“.
6