Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 21

B E R G M Á L
- 1948
„Vei'tu ekki að kæra þig um það“, sagði félagi hans og sópaði
skildingunum niður í pyngju sína. „Það stendur víst ekki á neinu
fyrir yður, hvort þér verðið nokkrum krónum ríkari eða fátækari
í kvöld, þegar við höfum lokið starfi okkar“.
Mér ofbauð dirfska þorparans, en drakk vínið með svo miklum
kæruleysissvip sem mér var unnt. Flanningan gaut til mín augun-
um, eins og til að komast að, hvort ég hefði tekið eftir orðum fé-
p laga síns. Hann sagði í hljóði nokkur orð, sem ég skildi ekki, en
ég hélt að þau væri áminning til hins. Hinn svaraði af stygglyndi
og sagði: „Hví skyldi ég ekki hafa leyfi til að segja það sem ég vil?
•* Of mikil varkárni væri okkur bara til bölvunar“.
„Ég held yður langi til að ónýta allt okkar áform“, sagði Flann-
ingan.
„Haldið þér hvað þér viljið“, sagði hinn mjög reiðulega. „Þér
skuluð vita það, að þegar ég tefli um eitthvað, stunda ég eftir sigri,
og vil ekki að nokkur sletti sér þar fram í. Ég hef jafnmikinn áhuga
sem þér á því, að áform okkar heppnist, ef ekki meiri“.
Hann komst auðsjáanlega í mikla geðshræringu og saug ákaft
\indilinn. Hinn þorparinn gaut ýmist augunum til mín eða til
Dick Mertons.
„Ég vissi að ég var frammi fyrir manni, sem með köldu blóði
hefði getað rekið hníf í brjóstið á mér, ef hann hefði séð á mér
nokkur hræðslumerki. En nú sýndi ég af mér miklu meiri stillingu
en ég hafði nokkurn tíma haldið að ég hefði til að bera í slíkum
raunum. En Dick var kaldur sem járn og þessi orð virtust alls
engin áhrif hafa á hann. í svefnherberginu var dauðaþögn um
stund. Muller safnaði spilunum saman og stakk þeim í vasa sinn.
Hann var eldrauður í framan og að sjá mjög æstur í geði. Hann
kastaði vindilstúf sínurn í hrákadallinn, gaut augunum til félaga
síns, sem hanh væri að ögra honum, og sneri sér því næst til mín og
mælti: „Haldið þér að þér getið sagt mér, hvenær fyrstu fréttir
koma um þetta skip til lands?“
Þeir litu báðir á mig; en þótt ég ef til vill hafi fölnað lítið eitt,
þegar þetta var sagt, þá svaraði ég með mestu ró og stillingu: „Þegar
það er komið inn á Queenstowns-höfn“.
Hinn rak upp skellihlátur og sagði: „Þetta grunaði mig að þér
19