Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 55

Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 55
1 9 4 8 ----------------------------------------- B E R G M Á L Ég er líka óviss um það hvort ég muni nokkurn tíma finna þá konu, sem mér nú finnst að ég þrái. Ég harma það, að hafa lifað því lífi, sem ég hef lifað og á mér enga ósk heitari en þá, að geta byrjað að nýju líf mitt. En líklega lief ég vaknað of seint til þess að geta höndlað hamingjuna. Vesæll syndari. S v a r : Það er laglegt ástand að tarna, vesalingur. Þér hafið auðsýnilega orðið fyrir þeirri reynslu, að framtakssamar og yður eldri konur hafa klófest yður, áður en yður gæfist tími til að átta yður á lífinu og þekkja sjálfan yður. Konur þær, sem þér hafið þekkt, hafa frekar komið yður í móðurstað, en að þær hafi verið yður unnustur. Nú eruð þér loks vaknaður til lífsins, en þá eruð þér, því miður, ekki frjáls ferða yðar. En um sambandið við hina núverandi unnustu yðar hlýtur margt fleira vera að segja en bréf yðar tjáir. Það er því ógerningur fyrir ókunnuga að ráðleggja yður eitt eða annað. Hið eina, sem ég get sagt yður er það, að saga yðar er ekkert einsdæmi. Fæstir karlmenn vita fyrr en þeir eru komnir á yðar aldur, hvernig sú kona á að vera, sem þeir óska að lifa samvistum alla sína ævi. Mikinn sársauka og vandræði gætu karlmenn sparað sér og öðrum, ef þeim gæti skilizt, að það er þeim sjálfum fyrir beztu að fara gætilega í ástum, að það er varhugavert að binda sig of snemma. Á yðar aldri eiga menn oft hamingjuríkari ár fram undan en þau, sem eru að baki. Hvaða stefnu, sem þér nú takið, — og hana verðið þér sjálfur að ákveða — skuluð þér umfram allt horfast óhræddur í augu við þann veruleika, er þér nú loks hafið uppgötvað. Sannleikurinn er oft bitur á bragðið, en hann er hollari, en öll önnur læknislyf. Hún er veikgeðja. — Hann er óþolinmóður. Kæra Helena! Ég mun því miður vera mjög ósjálfstæð að eðlisfari. Ég er veik- geðja og þarfnast stöðugrar uppörfunar og samúðar. Mér hættir til að fá þunglyndisköst og verða svo óánægð með sjálfa mig og tilver- una, að ég hef allt á hornum mér, get oft ekki varizt gráti. Unnusti minn er í stökustu vandræðum með mig, þegar þetta hleypur í mig. 53
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.