Bergmál - 01.02.1948, Qupperneq 63

1 9 4 8 --------------------------------------------- B E R G M Á L
berjast á morgun og hugsunin um það fyllti hann næstum grófri
gleði.
Hann háttaði og sofnaði skjótt, en í draumum hans var það ekki
Bateese, sem hann átti í höggi við, heldur St. Pierre Boulain.
Hann vaknaði upp af drauminum. Sólin var ekki komin upp, en
morgunroðinn boðaði komu hennar í austri. Hann klæddi sig hljóð-
lega og með vandvirkni, en hlustaði jafnframt eftir hvort Marie-
Anna væri vöknuð hinum megin við þilið. Ef svo væri, hlaut hún
að liafa mjög hljótt um sig. Handan við ána heyrði hann menn
syngja og gegnum gluggann sá hann reykinn frá fyrstu bátunum
liðast upp yfir trjátoppunum.
Bateese opnaði dyrnar fyrir honum og færði honum morgun-
verð, og hálftíma seinna kom hann til að taka af borðinu.
Davíð beið óþolinmóður eftir því að bardaginn byrjaði. Hann
óttaðist ekki úrslitin og hver taug og vöðvi í kropp hans var reiðu-
búin til bardaga. Hann var fullur sjálfstrausts.
Klukkan var átta þegar einn af bátsmönnunum kom til að spyrja
hann hvort hann væri tilbúinn. Davíð fór strax með honum. Hann
var búinn að gleyma keskni þeirra Bateese hvors við annan. Hann
hugsaði um annað. Hann fór með manninum í smábát og þeir
stefndu til strandarinnar fyrir handan.
Flekinn virtist alveg yfirgefinn, en litlu neðar hafði hópur
manna safnazt saman á lágum og flötum árbakkanum. Davíð þótti
vænt um að þeir voru svona kyrrlátir. Hann nefndi þetta við
manninn, sem fylgdi honum, en hann yppti öxlum og brosti gleið-
gosalega.
„Það er eftir skipun St. Pierres“, svaraði hann, „hann segir að
það sé ekki venja að hafa í framrni háreysti við jarðarfarir og þetta
verður áreiðanlega meiri jarðarför hr. minn“.
„Ég skil“, svaraði Davíð. Honum þótti spaugið ekki sérlega
smekklegt og brosti ekki. Hann horfði um stund á áhorfendurna.
Risavaxinn maður kom allt í einu í ljós í hópnum, það var St. Pi-
erre. Á eftir honum kom Bateese. Hann var nakinn niður að beltis-
stað og neðan hnés. Handleggir hans voru eins og á gorillaapa og
vöðvarnir á hinum gilda kropp hans líktust útskornum mahogni-
klumpum í morgunsólinni. Hann virtist hafa krafta á við björn,
61