Bergmál - 01.12.1952, Síða 6

Bergmál --------------------
í fyrsta skipti. Já, og í það skipti
var nú reyndar ekki mikið að
sjá, því að Monika var þá ná-
kvæmlega eins árs gömul og við
karlmennirnir sjáum ekki mikið
við eins árs stúlkubarn, að
minnsta kosti ekki þegar við er-
um tuttugu og tveggja.
Er við höfðum borðað jóla-
matinn sagði frú Sonja, að ég
mætti ganga með sér upp í
svefnherbergið og líta á Mon-
iku. Hún lá í vöggunni sinni og
beit í aðra stórutána á sér, og
það er nokkuð, sem hún gæti
áreiðanlega ekki gert nú. Ég
starði á Moniku og Monika
starði á mig. Við uppgötvuðum
eiginlega hvort annað. Henni
virtist ég víst vera skrítinn ná-
ungi, því að hún horfði á mig
stórum undrandi augum. Svo
tók móðir hennar hana upp úr
vöggunni og sagði mér, að halda
á henni á meðan hún lagaði um
hana.
Þetta var í fyrsta skipti, sem
ég hélt Moniku. í fangi mínu og
strax á þessum aldri kom hún
mér á óvart. Henni líkaði auð-
sjáanlega illa að vera rifin
þannig upp og þess vegna vætti
hún mig allan, en síðan fór hún
að há-gráta.
„Það er auðséð, að þú kannt
alls ekki að umgangast konur,“
----------------- Desember
sagði faðir hennar. „Það verður
að fara mjög varlega að þeim,
fyrst í stað.“
Ég fór allur hjá mér, er ég
reyndi að þerra fötin mín með
vasaklút, þainnig er maður á
þessum aldri. Þetta voru sem
sagt fyrstu kynni mín af Mon-
iku.
Næst bar fundum okkar sam-
an tíu árum síðar. Þá var ég
orðinn þrjátíu og tveggja ára
og Monika ellefu. Einnig í þetta
skipti störðum við með undr-
unarsvip hvort á annað. Monika
var allra laglegasta telpa með
hörgult hár og falleg blá augu.
Hún var fremur grannvaxin og
því rengluleg og svo kallaði hún
mig frænda. Manni finnst mað-
ur vera orðin skrambi gamall,
þegar farið er að kalla mann
frænda aðeins þrjátíu og
tveggja.
Ég tók á mig jólasveinsgerfi
til að reyna að skemmta henni,
en það mistókst herfilega.
„Þessi jólasveina-siður er
heimskulegur," sagði hún þegar
ég kom inn.
„Já, en þetta er „alvöru“-jóla-
sveinn,“ sagði pabbi hennar.
„Það er bara fullorðna fólkið,
sem trúir á slíkt,“ sagði Monika.
„Tja, þessi nútíma æska,“.
sagði ég og leit á móður Mon-
4