Goðasteinn - 01.09.1996, Blaðsíða 61

Goðasteinn 1996
græna flötina fyrir neðan og dreifði sér
til beitar þegar niður kom. Nú þurfti
ekki mikla árvekni við vöktun, féð var
eins og neglt niður og hreyfði sig lítið,
enda lítil liætta á utanaðkomandi kind-
um hér. Við gengum heim að Kolviðar-
hóli og báðumst gistingar fyrir fólk og
fénað næstu nótt og var það auðsótt.
Vistin á Kolviðarhóli var notaleg, bæði
fyrir fólk og fénað.
Sjötti dagurinn
Sjötti dagur ferðarinnar rann upp
með hæglætis veðri. Það var ofurlítil
héla á jörð og við höfðum ótta af að
einhver kindin hefði fengið bráðapest,
en við slíkar aðstæður mátti oft eiga
þess von. Einar, sem var okkar árrisul-
astur, gekk innan urn féð á túninu,
meðan við Magnús vorum að klæða
okkur, og gætti að hvort allt risi upp og
reyndist svo vera. Ætlunin var að koma
rekstrinum að Lögbergi í þessum sjötta
áfanga.
Féð rakst vel niður Svínahraunið;
við áðum ekki fyrr en í Vötnunum en
þar var góður hagi og nóg drykkjarvatn
sem var kærkomið því ekkert vatn var
fyrir féð á Kolviðarhóli.
Lögberg var einstætt ferðamanna-
gistihús, nokkuð stórt tveggja hæða og
stóð við veginn þar sem hann liðast
niður af hrauninu að Lækjarbotnum.
Núverandi Suðurlandsvegur liggur yfir
húsgrunninn þar sem hann var. Nóttin á
Lögbergi er mér ennþá minnisstæð,
þótt tilefnið kunni að þykja fremur
léttvægt. Svo vildi til að sængin sem
fylgdi rúminu sem ég svaf í var svo
stutt, að þegar ég hafði breitt hana fyrir
mig upp að brjósti, náði hún einungis
niður á miðja fótleggi, og hvernig sem
ég reyndi að teygja hana upp og niður
Fjárrekstur á Rangárvallaafrétti. Ljósmynd: Aðalheiður Högnadóttir.
-59-