Víðförli - 01.03.1947, Qupperneq 11

MÖRFT ÚT í HEIM
9
Á nœstu gr'ósum. Dæmi norsku og dönsku kirkjunnar sýna,
að fjarri fer því, að lútherskir menn hljóti að umbera hverskyns
ranglæti, aðeins ef það er framið af „yfirvaldi“. Og norska kirkj-
an sótti þau vopn, sem bezt bitu, einmitt í forðabúr Lúthers.
Þeir, sem vilja kynnast því nánar, ættu að lesa erindi Berggravs
biskups (prentað í lok bókar hans „Staten og mennesket“, Oslo
1945), sem hann flutti norskum prestum 1941 og síðan var dreift
leynilega út um allan Noreg. Berggrav sýnir þar fram á, hvað
Lúther telur að gera skuli, þegar „ekillinn er orðinn vit!aus“.
Farþegarnir skulu þá taka taumana af honum, þótt það kosti
slag. Að umlíða pólitíska glæpsemi er að gera sig samsekan
henni, svíkja Guð, þjóna satan.
Kirkjur Norðurlanda hafa lifað einhverja merkilegustu tíma
sögu sinnar. Þar eru nú sterkustu vígi lútherskrar kristni.
Þetta hefti Víðförla flytur grein um norsku kirkjuna. stríðs-
árin. Næsta hefti mun flytja grein um dönsku kirkjuna eftir
sr. Sigurð Guðmundsson, sem dvalizt heíur í Danmörku í vetur.
Nú er verið að undirbúa alþjóðlegt kirkjuþing, er halda skal
á næsta ári í Amsterdam. Nefndir og ráðstefnur hafa til með-
ferðar hin margþættu viðfangsefni, sem þingið skal ræða. í
byrjun þessa árs voru 20—30 fulltrúar ýmissa kirkjudeilda á
ráðstefnu í Bossey við Genf og ræddu um „félagslegan og póli-
tískan boðskap Biblíunnar“. Þarna voru forystumenn í guð-
fræði frá Danmörku, Þýzkalandi, Englandi, Frakklandi, Hol-
landi, Noregi, Svíþjóð, Sviss, Tékkóslóvakíu, Ungverjalandi
og Bandaríkjunum. Allir voru þeir á einu máli um, að boðskap-
ur Biblíunnar sé lausnin á knýjandi vandamálum samtímans og
að í túlkun hans beri að varast bæði einsýnan orðhengilshátt
og „liberala“ útþynning. Umræður snerust allmikið um kenn-
ingu Lúthers um „valdsviðin“ tvö og lét Leiv Aalen frá Safn-
aðatháskólanum í Osló mjög til sín taka það mál, en mest
munaði um „hinn frábæra fulltrúa sænskrar, lútherskrar guð-
fræði, próf. A Nygren“, að því er Ökumenischer Pressedienst
hermir.