Víðförli - 01.03.1947, Side 30

Sr. Gunnar Jóhannesson:
Norska kirkjan hernámsárin
Níunda apríl 1940 hernámu nazistarnir þýzku frændþjóðir
vorar, Dani og Norðmenn. Nokkru máli skipti þetta hern-
aðarlega, en þó mi'klu meir þjóðernislega, siðferðislega og trúar-
lega. Það skipti mjög sköpum með þjóðum þeim, er Þjóðverjar
hernámu, og þeim, er herir Breta og Bandaríkjamanna sátu
meðal, því að nazisminn þýzki átti og crindi til að hernema
huga og anda, gjörbreyta og umskapa þjóðerni, siðferði og
trú. Þar sem heiðni var fyrir, leitaði hann lags og varð nokkuð
ágengt. Eðli nazismans og svipmót var allt markað römmustu
dómsleysi og óræki virðist löngum kosta minnst, en bakreikn-
ingarnir eru ekki til fagnaðar eða farsældar.
Það þarf að setja lög um Skálholt, þar sem kveðið væri á
um friðun staðarins, um umsjón með honum, unz bislcup tekur
við honum. Ennfremur þarf að ákveða árlega fjárveitingu til
endurreisnar hans. Slík fjárveiting, þótt rífleg væri, er ekki ann-
að en sjálfsögð skuldagreiðsla og landleiga fyrir þau afnot,
sem ríkið hefur af því landi, sem Gissur gaf kirkjunni til ævin-
legra nytja.
Það er rætt um skólahald í Skálholti. Við hlið biskupsins
þarf að koma kirkjulegt menntasetur.
Nú vill svo til, að oss vanhagar mjög um slíka stofnun. Ég
mun í næsta hefti Víðförla ræða það mál ýtarlega, rúmið end-
ist ekki til þess nú.
Að liðnum nru árum eru niu aldir liðnar, síðan hinn fyrsti
biskup vígðist til Skálholts. Lengur en til þess árs má það ekki
dragast, að Skálholt fái aftur biskup sinn. Minnumst lsleifs,
fyrsta biskups Islands, árið 1956 heima á biskups-setrinu.