Víðförli - 01.03.1947, Qupperneq 48

46
VÍÐFÖRLI
Ó, hvað gleður sú ásýnd mig,
en-gin finnst huggun stærri.
Hér talar sá guðsmaður um, hvernig Drottinn rnætir kirkju
sinni í messunni, og er ekki vandséð, hvar það mót nær hámarki
sínu.
Nú liggur beint við hugsandi mamri að spyrja: Hvert er upp-
liaf þessarar stofnunar? H ver trygging er fyrir, að hún sé rétt
til vor komin? Og hvaða vald býr að baki henni?
Skal nú reynt að svara lítillega þessum þremur spurningum.
Upphaf messunnar er, eins og Lúther segir í fræðunum, það.
að hún er sett af sjálfum Kristi handa kristnum mönnum að
eta og drekka. .Tesús Kristur söng sjálfur hina fyrstu messu.
sem blessaði þessa jörð. Það var á skírdagskvöld og söfnuður
hans var postularnir tólf. Júdas hvarf burt undir athöfninni til
að leita sér annars samfélags. Þannig gengur hann í fararbroddi
fyrir öllum þeim, er forsmá þetta náðarmeðal.
Kvöldmáltíð þessi var ekki aðeins skilnaðarmáltíð heldur
jafnframt gjöf fyrir framtíðina. Það sýna orðin „gerið þetta“.
Með þeim gerði hann máltíð þessa að stofnun, sem átti að halda
áfram að veita það sama, sem hann lagði nú inn í hana. Athygli
skal að því leidd, að hin svo nefnda æðstaprestsbæn er sakra-
mentisbæn hans. Er samhengið milli hennar og kvöldmáltíðar-
innar mikið umhugsunarefni, þótt hér verði ekki rakið. Þar segir
hann m. a.: Eg bið ekki einungis fyrir þessum, heldur og fyrir
þeim, sein trúa munu á mig fyrir orð þeirra. Af þessum bæn-
arorðum má ótvírætt ráða, að boð hans „gerið þetta“, miðaðist
ekki einungis við postulana fremur en bæn hans, heldur alla þá,
er elska hans heilaga hjarta umfaðmaði á þessari miklu stimdu.
Um uppruna messunnar getur enginn verið í vafa, ef hann vill
leggja á sig að lesa frásagnir guðspjallanna af þessum atburði.
Og skal því vikið að annarri spurningunni, hvort messan muni
rétl: til vor komin.
Fyrst skal það í huga haft, að hver kynslóð hefur skilað
þessum kjörgrip trúar vorrar í hendur annarri í óslitinni röð, því