Fróðskaparrit - 01.01.1970, Page 338

346
Die Práteritoprasentien im Fároischen
Svabo, J. C.: Dictionarium faeroense. Færøsk-dan9k-latinsk ordbog, hg. v.
Chr. Matras, Bd. I, Kopenhagen 1966.
Vries, Jan de: Altnordisches etymologisches Worterbuch, Leiden 21962.
Werner, Otmar: Zu den schwachtonigen Endungsvokalen im Fáringischen
[...], Arkiv 79 (1964), S. 247—55.
Werner, Otmar: Welche Stufen phonematisoher Reduktion sind fiir die
Dialektgeographie sinnvoll? Das Vokalsystem des Fároischen, Ver-
handl. d. Zweiten Intern. Dialektologenkongresses, Bd. II, S. 861—70,
( = ZMF, Beiheft NF 4) Wiesbaden 1968.
ÚRTAK
Ritgerðin er eitt tillag til søguligu og landafrøðiligu formfrøðina í
føroyskum, ið enn er lítið skrivað um.
Av teim 10 nútáligu sagnorðunum í fornnorrønum eru bert eg veit,
kann, skal, man, má varðveitt í heild; í Suðuroy og Norðuroyggjununi
eru man og má komin í bland. Hinumegin er vil runnið heilt saman við
nútáligu sagnorðini.
I hinum einstøku bendingarformunum koma til sjóndar ávísar sergerðir,
ólíkar eftir landspørtum: fyrst og fremst í 2. persóni í eintali, har ið
merkingarmunur er millum tú skalt og tú skal, og í fleirtali, har ið til-
brigdi sum mega, moga, mugu verða nýtt hvørt um annað (sbr. kortið).