Fróðskaparrit - 01.01.2001, Side 142

146
NEWS AND PROGRESS 2000
spuming gjøgnum stavsetingina í kvæða-
sitatum. Hesin áhugin fyri málburðinum og
stavsetingini eyðkennir somuleiðis A Suð-
urlandið og Rúm. A Suðurlandið er ein um-
skapað ella avskapað fiskimannaskaldsøga
í mun til Fastatøkur, Fiskimenn og Kasta,
og hon er ein listfrøðilig roynd, sum sam-
einir eina endurføðingarsøgu og eina máls-
liga avnoktan, av tí at bókin er skrivað í eini
serligari kotu. I Rúm er søgugongdin fyri-
beind sum heildarskapandi partur, í staðin
eru tíðin, tíðarbilið tá søgupersónanir eru
lýstir, og málburðurin tað, sum skapar eina
heild. Málburðurin er ikki víðgongdur á
sama hátt sum í A Suðurlandið, Rúm brúk-
ar vanligu kotuna, men strembar eftir at
røkka útjaðarunum ella teimum minni
brúktu, heldur óslitnu teknunum, sam-
stundis sum hon ikki fírir fyri nýggjyrðum.
Inni í øllum teimum innantanna røddunum,
sum eru til skjals í tekstunum, og inni í par-
atekstligu girðingini í Rúm eru søgur,
lívssøgurnar hjá tveimum av søgupersón-
unum og anekdotiskir partar av lívssøgun-
um hjá øðrum søgupersónum. Søgugongd-
in er har, men hon hevur aðrar uppgávur
enn áður. Har ið fasta fokaliseringin saman
við søgugongdini avmarka og skapa trad-
itionellu skaldsøguna, har skapa fleirradd-
aða frásøgnin, serstaki málburðurin og
fragmentariska søgugongdin ta nýggju
skaldsøguna. Undir suðurstjørnum orðar
beinleiðis eina listfrøðiliga skrá, sum sigur,
at søgugongdin er avbygd, og tað hevur í
mongum førum ivaleyst ta avleiðing, at
lesarin kýtir seg fyri at greiða gongdina. Tá
koma systratekstligu viðurskiftini millum
skaldsøguna og bæði eina stuttsøgu hjá
høvundinum sjálvum og hjá undangongu-
interesting because through the spelling in
the ballad quotes, it poses a modem
question to the ballad writing of the early
19th century. This interest in the use of
language and spelling is also characteristic
of A Suðurlandið and Rúm. A Suðurlandið
is a transformed or deconstructed
fisherman’s novel compared to Fastatøkur
by Heðin Brú, Fiskimenn by Martin
Joensen and Kasta by Steinbjøm B.
Jacobsen, and it is an aesthetic experiment
uniting a story of rebirth and linguistic
denial because the book has been written in
a special code. In Rúm the plot has been
abandoned as unifying aspect, instead
time, the space of time when the characters
are described, and the use of language are
the aspects which create a whole. There is
no radical Faroese usage as in A
Suðurlandið, Rúm applies the normal code,
but aims to reach the outskirts of language
or the rather less used and less hackneyed
signs, at the same time as it does not
hesitate to use neologisms. Inside all the
inner voices present in the texts and inside
the paratextual enclosure in Rúm there are
stories, the life stories of two of the
characters and anecdote parts of the life
stories of other characters. The plot is
there, but with other objectives than earlier.
As a fixed focalization together with plot
define and create the traditional novel, the
new novel is created by the multivoiced
narrative, the special use of language and a
fragmented plot. Undir suðurstjørnum
expresses an aesthetic agenda directly
stating that the plot is deconstructed no
doubt in many cases leading to the reader
making efforts to decipher the plot. That is