Føroya kunngerðasavn A og B - 03.08.1971, Blaðsíða 22

70
1. Anamnesa
a. Vinnulig anamnesa.
Tað skal vera próvført,
hvat slag og hvussu mikið
av kavarastarvi hevur verið
útint síðani seinastu lækna-
kanning, og um kavarin
hevur kent sær nakað mein
av arbeiðinum sum kavari
(t.d. kavarasjúku, oyrna-
sjúku og tiving).
b. Almenn anamnesa.
Viðkomandi má yvirhøvur
ikki síðani seinastu lækna-
kanningina hava havt ella
hava sjúku, sum tilskilað:
Sinnissjúku, organiska
nervasjúku sum niðurfals-
sótt av einumhvørjum
slag, svímilsi ella harðan
heílaskjálvta,
varandi ella afturkomandi
lungnasjúkur sum ringt
slím á lungunum, bróst-
møði, lungnatuberklar og
spontanan pneumothorax,
ringan giktfepur (febris
rheumatica), hjartasjúkur,
afturkomandi oyma- ella
hjáholusjúkur,
ringar maga- ella tarm-
sjúkur, eisini við sári, ella
sukursjúku.
2. Lutlig kanning
a. Almennur heilsustandur.
Eingi tílík kropslig brek
og eingi tekin til tílíkar
sjúkur, sum kunnu ætlast at
nerva starv hansara sum
kavari, og ikki ovurfeitur.
b. Sálarstandur.
Einki tekin til sálarlig frá-
vik.
c. Eyguni.
Sjónin skal vera minst 6/9
við gløsum. Annað eygað
blint ella burtur ger einki.
d. Oyruni.
Hoymin skal vera í lagi.
Einki tekin til sjúku í inn-
ella miðoyra. Ljóðhinnan
skal vera í lagi og má ikki
vera nógv tand inná.
e. Nasa- og hjáholur.
Ongar varandi sjúkur í
nasa- ella hjáholum.
f. Yrkisgøgn í bróstrúmi.
Eingi munandi frávik frá tí
rættvorðna. Pulsurin skal
vera regluligur og ikki
nógv ovurtrýst (hypertensio
arterialis).
g. Búkrúm (kviður).
Eingin hættislig sjúka í
kviðunum, heldur ikki tar-
malop ella veik arr. Kann-
ing av vatninum má ikki
avdúka sjúku.
h. Røringargøgn.
Ein og hvør sjúka ella eitt
og hvørt brek, sum munandi
skerjir fría liðagongd. megi
hennara elia samskipan, ella
tekin til æðrasjúkur í út-
ryðjunum, eisini serstakliga
ringir æðraknútar, forða
fyri framhaldi.
j. Váttan frá tuberklastøðini
skal liggja hjá.
§ 3.
Váttanir um læknakanning-
ar sum fyrisett í §§ 1 og 2 sku-
lu gerast eftir prentaðum for-
skriftum, sum landsstýrið ger.
§ 4.
Gevur læknakanmngin ovist
úrslit, ella kemur upp ivi ann-
an veg, um onkur kann ætlast
at hava staðið læknakanning
sum fyrisett í §§ 1 ella 2 við
nóg góðum úrsliti ella ikki,
kann spumingurin skjótast inn
til landsstýrío, sum eftir um-
mæli frá lanđslæknanum tekur
avgerð í spurninginum.
Innan avgerð kann landsstý-
rið um neyðugt stíla fyri nýg-
gjari læknakanning, sum
landslæknin fær í lag.
Tílík læknakanning kostar
viðkomandi einki.
§ 5-
Henda kunngerð kemur í
gildi beinanvegin.
Samstundis fer kunngerð nr.
217 frá 12. september 1936 um
læknakanningar eftir lóg nr. 97
frá 7. apríl 1936 urn kavara-
vinnu v.m. úr gildi.
Føroya landsstýri, 6. juli 1971
Eli Nolsøe
landsstýrismaður
/ J. Ellendersen.