Helgarpósturinn - 05.12.1985, Blaðsíða 31

Gallerí
Grjót
hópurinn
stækkar
Samsýning fram
að jólum
Gallerí Grjót-hópurinn:
(trá vinstri, standandi)
Jónína Guðnadóttir,
Hjördls Gissurardóttir,
Ragnheiður Jónsdóttir,
örn Þorsteinsson,
Magnús Tómasson og
Ófeigur Björnsson.
Sitjandi: Steinunn Þór-
arinsdóttir og Þorbjörg
Höskuldsdóttir.
Þessa dagana stendur yfir sam-
sýning í Gallerí Grjóti viö Skóla-
vörðustíg. Þar eru kynnt verk
tveggja nýrra félagsmanna, Stein-
unnar Þórarinsdóttur myndhöggv-
ara og Þorbjargar Höskuldsdóttur
listmálara, og verk félaga sem fyrir
voru í galleríinu. Þeir eru Hjördís
Gissurardóttir, Jónt'na Guðnadóttir,
Magnús Tómasson, Ófeigur Björns-
son, Ragnheiður Jónsdóttir og Örn
Þorsteinsson.
HP hafði samband við annan ný-
liðann í Gallerí Grjóti, Steinunni
Þórarinsdóttur og spurði hana hvað
væri áunnið fyrir listamann að kom-
ast í slíkan hóp.
,,Ætli það sé ekki fyrst og fremst að
það gerir fólki auðveldara að fylgj-
ast með því sem maður er að gera
hverju sinni," segir Steinunn. „Verk
manns eru nú í almannaleið og það
sparar fólki að hringja í listamann-
inn eða hafa fyrir því að sækja hann
heim. Svo er þetta afskaplega
skemmtilegur selskapur," bætir hún
við og hlær.
Gallerí Grjót hefur starfað á þriðja
ár og þar hafa verið haldnar margar
einkasýningar auk samsýninga.
Það er opið frá kl. 12 til 18 á virkum
dögum. Fram að jólum verður opið
á almennum verslunartíma á helg-
um. Samsýningin stendur til jóla.
BARNABÓKMENNTIR
Bara stœlar!
Andrés Indriðason:
Bara stœlar!
Mál og menning 1985.
Ætli Andrés Indriðason sé ekki afkasta-
rnestur rithöfunda, þeirra sem skrifa handa
börnum og unglingum. Bara stælar! er þriðja
bók hans á árinu, og samkvæmt verkaskrá
gegnt titilsíðu þessarar bókar hefur hann
talsvert fleira sýslað. Hann hefur sagt skilið
við Elías, söguhetju sína í þremur vinsælum
unglingasögum og Jón Agnar Pétursson er
nú leiddur fram á sviðið: að vísu nauðalíkur
Elíasi, enda á líku reki, í 8. bekk. Hann er ný-
fluttur frá Vestmannaeyjum til Reykjavíkur,
smávaxinn sér til raunar og gengur illa að
samlagast hópnum. Sagan lýsir síðan þeim
atvikum, sem leiða til þess að Jón Agnar
verður innsti koppur í búri, næstum því for-
ingi klíkunnar, verður ástfanginn að hætti
unglinga á gelgjuskeiði og líður prýðilega í
sögulok. Og allt gerist þetta á tæpri viku hér
í Reykjavík.
Jón Agnar er dæmigerður unglingur: ó-
öruggur með sig, þótt hann manni sig upp,
tilfinninganæmur, áhrifagjarn, kokhraustur í
eigin hópi. Hið sama má segja um félaga
hans, Lilla, Gugga og Högna og þó er Lilli um
of ýktur. Ragnhildur kærasta er auðvitað
sómastúlka, syngur í skólakórnum og á
fjarska skilningsríka foreldra. Og víst ber
þess að geta, að nær allt fullorðna fólkið í
þessari bók er til fyrirmyndar, flestir um-
burðarlyndir, réttsýnir og tillitssamir. Það
telst reyndar til undantekninga í bókum,
enda er lífið ekki alltaf dans á rósum; þó að
mestu í þessari sögu. (í Lyklabarni Andrésar
er fullorðna fólkið t.d. að mestu óalandi og
óferjandi.) Víst lendir Jón Agnar í kröppum
dansi, rotast á skellinöðru, laumast inn í hús
með félögunum og kemst í kast við laganna
verði o.s.frv., en hann sleppur; stendur á
brúninni, en dettur aldrei niður.
Andrés lndriðason er lipur sögumaður, og
gerir sér mat úr fremur litlu efni. Þessi saga
gerist á nokkrum dögum, lýsir lífi unglings-
stráks, vandræðum hans og vegsemdum.
Hún er að mörgu leyti trúverðug, en þó
finnst mér brestir í henni, lausnirnar of auð-
veldar, og sum atvik eru með ólíkindum:
handjárnun þeirra skötuhjúa Ragnhildar og
Jóns Agnars, snoðkollurinn hans Lilla. Eins
og áður sagði: Jón Agnar og félagar hætta
sér fram á fremstu brúnir, en skrikar aldrei
fótur.
Á hinn bóginn er sagan skemmtilega stíl-
uð, frásögnin oft brosleg, samtöl hressileg og
líklega að miklu leyti eins og tíðkast í ungl-
ingahópi, orðum gefin áherzla með líflegri
upgsetningu, breyttu letri.
A heildina litið: Bara stælar! er snot-
urlega samin bók, en bætir þó engu
við hróður Andrésar Indriðasonar. Söguefni
er keimlíkt þremur bókum hans um Elías,
hversdagslíf unglinga í Reykjavík. Mér finnst
Jón Agnar að nokkru leyti spegilmynd eða
bergmál Elíasar, kannski vegna þess hvað
unglingar eru líkir yfirleitt. Andrés Indriða-
son kann vel til verka og ég vænti þess að
hann takist á við ný viðfangsefni í næstu
sögum.
JAZZ
Gróandi djasslíf
Djasslífið blómstrar sem aldrei fyrr á ís-
landi. Djasshátíð í fjóra sólarhringa í sept-
ember, fyrsta íslenska djassbókin í nóv-
ember; stórvirki Jóns Múla Árnasonar: Djass
— og svo þrjár nýjar breiðskífur á þremur
síðustu mánuðum. Fyrst kom Þessi ófétis
jazz! (JV 005). Þar er Tómas R. Einarsson,
kontrabassaleikari, höfundur fjögurra laga
og tveggja að auki í samvinnu við Eyþór
Gunnarsson, hljómborðsleikara. Friðrik
Karlsson gítarleikari samdi eitt, en auk
þeirra þriggja skipa Gunnlaugur Briem,
trommari og Rúnar Georgsson saxisti Ófétin.
Þetta er hörkuskífa og hörku hljómsveit og á
mánudaginn kemur halda þeir tónleika í
Norrœna húsinu og hefjast þeir klukkan níu.
Á efnisskránni verða m.a. ný verk eftir
Tómas, Friðrik og Eyþór og ef að líkum lætur
leggja drengirnir allan metnað sinn í þessa
tónleika. Mætum öll!
Þá er Björn Thoroddsen búinn að gefa út
nýja skífu einsog allflestir vita sem með
rýþmískri tónlist fylgjast. Hún ber nafn hans
og er af Geimsteini GS135. Það er meiri
glaðningur fyrir sveifluunnendur á þessari
skífu en fyrri skífum Björns. Að vísu myndi
mörgum bregða í brún hlustuðu þeir aðeins
á fyrsta lagið, Litla lína heitir það og er sung-
ið af Pálma Gunnarssyni. Svo kemur fsbrjót-
ur, sem er af sömbuætt einsog fleiri lög
Björns. Þetta var eitt af kraftlögunum er
kvartett Björns lék í firnagóðri beinni út-
sendingu úr Djúpinu. Hér vantar eldinn —
afturá móti er hann í lögunum sem tekin eru
beint í hljóðveri: Nú er rétti tíminn og Parker-
frændanum Einn, einn, einn. Það eru yndis-
legir rýþmaleikarar sem Björn hefur þar
með sér: Eyþór Gunnarsson á píanó, Skúli
Sverrisson á rafbassa og Pétur Grétarsson á
trommur. Pétur er mun betri djasstrommari
en Steingrímur Óli, sem nýtur sín best í fönk-
inu. Skífan er margbreytileg, helmingur lag-
anna með klassískri sveiflu eða í sömbutakti
— hinn helmingurinn fönk. Öll eru lögin þó
eftir Björn og laglínur oft snotrar. Að sjálf-
sögðu er Björn helsti einleikarinn, aðrir fá að
skjóta inn sóló og sóló. Björn er einhver tekn-
ískasti gítarleikari er við höfum átt en gætir
oft minna um uppbyggingu einleikskafl-
anna. Leikgleði hans er mikil og þeirra fé-
laga allra: Skúla, Péturs, Steingríms Óla,
Eyþórs, Stefáns S. Stefánssonar og Þóris
Baldurssonar, en nafn hans féll niður af
plötuumslagi. Vonandi er þetta aðeins upp-
„Björn er einhver
teknlskasti gítarleikari
er við höfum átt en
gaetir oft minna um
uppbyggingu einleiks-
kaflanná'.
eftir Vernharð Linnet
hafið því skífan er það besta er Björn hefur
gert til þessa í hljóðveri.
Árni Egilsson hefur sent frá sér plötu: Fas-
cinating Voyage (Arnaeus Music AE 201).
Hún er tekin upp í Hollywood og tileinkuð
Andre Previn, sem Árni lék með djass og
klassík á árum áður. Meðleikarar Árna eru
ekki af verri endanum: Peter Jolly píanisti,
Jimmy Smith trommari og síðast en ekki síst
einn af meistarabassaleikurum djassins: Ray
Brown. Árni leikur því mest með boga, enda
fífldirfska að pikka bassann í viðurvist meist-
arans, það þarf menn á borð við Niels-Henn-
ing til að standa jafnréttir eftir slíka þrek-
raun. Lögin eru flest góðkunn: Stella by star-
light, Body and soul, It could happen to you,
Summertime, 1 remember Clifford, I love you
og My funny Valentine. Svo er frumsaminn
blús: Blues for Ray, þarsem Árni notar hend-
ingu sem er eitt af kennimerkjum Niels-
Hennings. Sigrún eftir Emil Thoroddsen er
þarna líka og Sofðu unga ástin mín — það er
stórkostlegt að heyra Ray Brown leika sálar-
fullan sóló í þjóðvísunni gömlu!
Þetta er áferðarfalleg tónlist einsog sæmir
á vesturströndinni og mikið er þetta betri
plata en Basso Erectus. Kannski er bogaleik-
ur Árna einum um of sléttur og felldur, það
vantar í hann þann neista er kveikir djassbál-
ið. Peter Jolly er smekkmaður í píanóleik en
aðal skífunnar er rýþmaleikur Ray Browns
og Jimmy Smiths. Þar er djass í öðru veldi á
ferðinni.
HELGARPÓSTURINN 31