Helgarpósturinn - 19.03.1987, Side 14

AHRIFAMIKIL HEIMSOKN TIL
BLINDU BARNANNA f
ÁLFTAMÝRARSKÓLA
eftir Jónínu Leósdóttur myndir Jim Smart
eða frásögn af því hvernig fjórir
krakkar smugu inn f hjartarætur
hörkutóla frá Helgarpóstinum
Blinda, eins og öll önnur fötlun, er
nokkuö sem vid, þessi alheilbrigdu,
erum mjög dugleg aö leiöa hjá okk-
ur. Flest erum viö gjörsamlega blind
á þann heim, sem sjónskert og sjón-
laust fólk lifir í. Blaöamaöur HP leit
inn hjá blindum börnum íÁlftamýr-
arskóla í síöustu viku og sá margt,
sem kom á óvart.
Blinda er sem betur fer ekki innan
míns reynsluheims, fremur en svo
margra annarra. Einhvers staðar
innra með okkur býr hins vegar
hræðsla við sjónleysi og vitneskja
um að engin fjölskylda hefur trygg-
ingu fyrir því að þurfa aldrei að
kynnast þessari tegund fötlunar. Þar
af leiðir að maður er ósjálfrátt svolít-
ið forvitinn um þetta ástand, eins og
önnur óþekkt fyrirbæri. Þegar við
Jim ljósmyndari smeygðum okkur
inn á skólalóðina við Álftamýrar-
skóla, vorum við bæði tvö eitthvað
hátíðleg og öðruvísi en við áttum að
okkur. Leið okkar lá á vit hins
ókunna — inn í framandi heim, þar
sem kornungir krakkar voru „með
allt á hreinu" en við fjölmiðlafólkið
eins og nýlentir Marsbúar.
BLINDUR STEINA-
SAFNARI, SEM ÆTLAR
„HRINGINN" í SUMAR
Blindu börnin í deildinni reyndust
vera fjögur. Tvö þeirra, Sólveig og
Birkir, voru að vélrita af miklu
kappi. Kjartan yngri beið þess þolin-
móður í næsta herbergi að kennar-
inn, Margrét Siguröardóttir, kæmi til
þess að æfa hann í lestri. Kjartan
Allir þekkja hvað smákrakkar eru klaufa-
legir, þegar þeir eru að byrja að hella sjálfir,
mjólk I glas. Samt hafa þeir horft á full-
orðna fölkið framkvæma þessa athöfn
mörg hundruð sinnum. Það ætti því ekki
að koma okkur á óvart að það getur tekið
margar vikur að kenna blindu fólki að
helia í glas. Hinn blindi verður að setja
fingur ofaní glasið til þess að vita hvenær
það er að fyllast.
Sólveig og Birkir endursegja sögu, sem
þau höfðu nýlokið við að lesa. Um dag-
inn gerði Sólveig Ktilsháttar mistök [ vél-
rituninni og heyrðist þá tauta hvurslags
eiginlega þetta væri með þennan ráð-
herra menntamála í landinu. . . Hann
hefði táknin alltof lík hvert öðru! Nú stóð
einmitt til að ráðherrann kæmi ( heim-
sókn í blindradeildina og Sólveig var að
hugsa um að segja honum hvað þau
bráðvantaði tölvur. Þar hefurðu það,
Sverrir.
„Ertu að taka mynd af mér að horfa út um
gluggann?" spurði Kjartan yngri allt í
einu. Hvernig hann vissi að myndavélin
beindist einmitt að honum þá stundina,
var hinum sjáandi gestum gjörsamlega
hulin ráðgáta.
eldri var í einkatíma annars staðar í
húsinu.
Vélritunarmeistararnir voru að
endursegja sögu sem þau höfðu les-
ið, en auðvitað var það ákveðin
truflun að fá aðkomufólk frá Helgar-
póstinum í heimsókn, sem forvitn-
aðist um alla skapaða hluti. Við
fengum afskaplega greið svör og að
minnsta kosti tvær spurningar frá
þeim fyrir hverja eina frá okkur.
Ungur kunningi minn, sem heitir
Davíö, hafði sagt mér frá Birki, því
þeir eru bekkjarfélagar og gera tölu-
vert af því að skipta á steinum sín á
milli. Birkir fræddi mig heilmikið
um steinasafnið sitt og sagði að
pabbi væri búinn að lofa að fara
með sig „hringinn" í sumar svo
hann gæti aukið við steinaeignina
og fyllt í eyðurnar.
„VARST ÞÚ EKKI í
SJÓNVARPINU UM
DAGINN?"
Blindi drengurinn í herberginu
við hliðina, Kjartan yngri, var ekk-
ert hrifinn af því að fara á mis við
athygli þessa forvitna aðkomufólks.
Hann kallaði til okkar og vildi vita
nánari deili á okkur áður en hann
tæki til við lesturinn. Þegar fingur
þessa blíðlega snáða höfðu leikið
um blindraletrið á síðunum um
stund, undir leiðsögn Margrétar,
stóð hann upp og bað Jim að leiða
sig. Seinna komumst við að því að
hann gat svo sannarlega spjarað sig
sjálfur, en með þessu móti komst
hann í nánara samband við ljós-
myndarann, sem bráðnaði líka gjör-
samlega og gekk um eins og hann
leiddi fjöregg heimsins sér við hlið.
Ég hef sjaldan orðið vitni að jafn
hrærandi sjón.
Haf i herra Smart komist við þegar
hann fann athygli og blíðu Kjartans,
datt hreinlega af honum andlitið við
næsta atvik. Sólveig kippti allt í einu
í ermina á Jim og sagði: „Varst þú
ekki í Geisla í sjónvarpinu um dag-
inn?“ Við göptum af undrun og eftir
langa mæðu tókst ljósmyndaranum
að jánka þessu og stara um leið eins
og spurningarmerki framan í kenn-
arann. Þau eru sko ekkert blávatn,
blindu börnin í Álftamýrarskóla —
steinasafnarar, fjölmiðlaneytendur
og hjartaknúsarar, með meiru...
SELDI HP ÁÐUR EN
HANN VARÐ BLINDUR
Blind börn læra að synda, eins og
INNRÖMMUN
ALHLIÐA INNRÖMMUN, SMELLURAMMAR,
TILB. ÁLRAMMAR
'm
OPIÐ
NÆG
LAUGARDAGA TIL KL. 16.00
BÍLASTÆÐI
14 HELGARPÓSTURINN