Morgunblaðið - 10.10.1970, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, LAUOARDAGUR 10. OKTÓBER 1970
21
Bergþóra Ágústsdóttir
Jóhannes B. Jónsson
— Kveðja
HauíTtlitum skartar hauður.
Himiruninn blánar fagur.
Skín yfir fallin indæl æskublóm.
Blítt léku börnin saman,
brostu af glöðum huga.
Eniginn þekkir ævinnar skapa-
dóm.
Fögur lauf hafa flðiri
fallið af ættar meiðum
barnanna tveggja. — Stutt
eru stundaiskil.
Svo getur sanmazt stumdum
síst þó að okkur vari,
að skammt er á milli æsku
og elli — bil.
Foreldrum harmur í huga
hiarðast að vonum ríkir.
Barnamna ungu vinum er sorgin
sár.
Hnípiin er höfuðborgin!
Hugir um allar byggðir
fella í einlægri samúð tregatár.
— Minning
Snærún
Framhald af bls. 22
á sjúkrahúsum. Þökkum við
hjónin henni og fjölskyldu henn
ar fyrir órofa tryggð við okkur
i blíðu og stríðu.
Nýlega hittum við hjónin vin-
konu okkar og bárust þá veik-
indi Snærúnar heitinnar í tal og
spurðum við hana hvort hún
þekkti hana ekki. „Jú“, svaraði
vinkona okkar, ,,ég held nú það.
Hún var svo góð við hana
mömmiu,“ en móðir hennar var
sjúklingur um margra ára skeið.
>á var Snærún heitin ung
stúlka. Einnig man ég það
að hún heimsótti oft móður mína,
sem þá var aldurhnigin orðin og
oft þjáð. Það birti ávallt er Snœ-
rún heitin birtist.
Eftirlifandi eiginmanni sínum,
Hallgrími Halldórssyni, giftist
hún ung að árum og eignuðust
þau 2 dætur, Sigrúnu og Valgerði,
sem báðar eru á unga aldri og
fá emgin mannieg orð lýst þeim
mikla harmi, sem að þeitn er
kveðinn við missi elskulegr-
ar eiginkonu og móður, en ég
veit að Drottinn getur létt þeim
hinn mikla missi, huggað þau og
styrkt, svo og aðra ástvini hinn
ar Iátnu.
Orð! Hversu smá
þið eruð — að tjá. Það sem er
oss í banmi.
Við vefjum okkar ástúð
um ungu meyna og drenginn.
Það er oss huggun í harmi
að hjá þér Guð minn er dauði
engtinn.
Ólafur frá Forsæludal.
Bergur E.
Fæddur 8. desember 1926
Dáinn 13. september 1970.
EINS og svo margir aðrir vinir
og starfsfélagar Eysteina, sem
að fluginu stainda, þá gat ég ekki
verið við útför hans starfs míns
vegna. Langar mig því til þess
Og minningin um hana mun
ylja þeim og lifa í hugum þeirra
um ókomin ár og síðar munu
þau mæta henni á himnum og
dvelja með henni um eilíf ár,
eins og skáldið segir: „Aldrei
mætzt í síðasta sinni sannir vin-
ir Jesú fá, hrellda sál það haf í
minni harmastundum lífsins á.“
Þau hjónin, Snærún og Hal'l-
grímur, áttu bæði örugga trú á
Frelsarann og bar heimili þeirra
og framkoma þess glöggan vott,
og ég veit að börnum þeirra hef
ir verið innrætt hin sama trú og
traust.
Og hvað er haldbetra hér í
heimi, en sú fullvissa, og ör-
ugga trú, að eiga vísa heimvon
á landi lifenda og hitta þar ást-
vini sína.
Þeir eru áreiðanlega margir,
sem harma hina látnu og þakka
henni fyrir blessunarrik kynni
og hjálp.
Enda ég svo þessi fátæklegu
orð min, með því að senda þér
Hallgrímur vinur minn, innileg-
ar samúðarkveðjur okkar hjón-
anna, og biðjum við Drottinn,
sem öllu ræður að hugga þig og
styrkja og blessuð börnln þin
ungu, sem hafa misst móður sína.
Guð einn getur veitt styrk i
raun.
Bjarni Þóroddsson.
Er hauististormur næddi um hiaiuðrið kialt,
og húmdð barðiist um völdiin.
Hvert laiufblialð visniað. Hve lífið er valt.
En ijóisið á bak við tjöldiin.
Vér eygjum í fjarska aldrei a-llt,
og eruim að tíumda -gjöldin.
>á sá ég í blaði, að birt var iþitt lát,
— í brjósti mér stnemgir tiitra.
Hvort er það ég seim þannæst verð mát,
það er hjá dauðiainum bitra,
innisdiglað lögmál. Allit isika.1 mieð gát.
— Þeir ætluðu að hal-da sig vitra.
Bn sízt sikiail harma, þú horfin -ert,
í himdindnin andd þinin le-i'tar.
Og aldrei það reyndst einislkisivert,
af alhug sé Drottinis leditað.
„Að trúa á J-esúm, Iþað ág hefi gert,
og vildi þó elsba hanin heitar.“
Þér verði a)ð trú þiin-nii, viraa míu,
— og við akiulum þerra táriin,
Aftur mum vora, og alhedimur skiín,
— og öll muinu gróa siárin.
Við miunuim þó ætíð minraaist þín,
og miætast, á bak við árin.
Stefán Rafn.
Síldarstúlkur
Vantar síldarstúlkur.
BRYNJÓLFUR H.F.
Símar 1833 og 1478.
Nokkur orð til leiðara-
höfundar Þjóðviljans
Pétursson
að minn-aist hanis með fáeinum
orðum. Eysteini kynntist ég
fyrst er ég hóf störf hjá Flug-
félagi íslands h.f. árið 1952. Féll
mér h-anm strax einkar vel í geð,
ba-r sem öll h-aras framkom-a ein-
kenndist af góðvild og látleysi.
Vákti það fljótt athy-gli mínia
hvað hann gat verið ákveðinn í
skoðunum. Var h-a-nn afburða
samvizkusamur starfsimaður,
sem hafð-i næma tilfinnin.gu fyr
ir því veigames-ta í flugi-nu, ör-
ygginu. Stéttarfélagi sínu var
Eysteinn áv-allt styrk stoð, því
hann var mjög traustvekj andi og
áreiðanlegur maður. Sem flugvél
stjóri va-r hann búinn að starfa í
mörg ár og h-afði nýlokið við eitt
af mörgum námskeiðu-m, sem
haldin eru við tilkomu nýrra teg
unda flugvéla. í þeíta skiptið
var það þotan, nokkuð sem virt-
ist vera fjarlægur draumur fyr
ir einu ári síðan. Á þetta nám-
skeið, sem h-aldið var á Miami,
Florid-a, höfð-um við flugliðar
möguleika á því, að tak-a fjöl-
skyldur okkar með og bjuggum
við þarna saman sem eiin stór
fjölakylda, eins og svo oft ein-
k-emnir íslendinga, þegar þei-r eru
saman komrair á erlendri grund.
Var mjög á-nægjulegt að dvelja
þarn-a í samvistum við Eystein
og fjölskyldu hans, og er erfitt
að sætta sig við það, að hitta
hann ekki framar með sitt sér-
stæð-a bros og alúðlegu fram-
komu. Hið hörmulega slys vek-
ur í huga mann-s hina þrálátu
spumingu, hver sé tilgaragurmn
með lífinu þegar maður í blóma
lífsins, sem á fyriir stórri fjöl-
skyldu að sjá með bjarta fram-
tíð fyrir höndum er fyrirvara-
laust brifiinn burtu. En sagt er að
vegir Guðs séu óra-nrasakanlegir
og það eina sem m-aðu-r getur
gert er að fela sig forsjón hans.
Ég veit að rraargar heitar bæn
ir hafa verið beðniar fyrir bata
barnanna hans og styrk fjöl-
skyldu hans til handa og megi al
máttugur Guð verða við þeim
bænum. Ég trúi því að ættingjar
og vinir ei-gi eftir að hittast aft-
ur eftir þetta stutba jarðnes-ka líf,
og með þá trú í brjósti kveð ég
þig kæri vinur og félagi.
Stefán Vilhelmsson.
í LEIÐARA Þjó-ðvMj-ainis 27. s-ept-
ember 1-eggið þér eiran ei-rau sinini
þjóðféla-gslegar eiturörvar á
streng oig er þeim aðall-egia beint
að pr-ófkjö-ri SjáWstæðiamanraia,
sam viirðast faira svo mjög í taug-
a-rnair á yður og svo tadi-ð þér um
raaifraalbreytinigar á Sjáilfstæð-is-
flo'kkn-u-m. Já, þarraia leyfi ég mé-r
að telj-a yður hafa gl'eypt of stór-
ain bita, því hvað h-e'fuir flotokuir
sá, er blaið yðar er málgagn fyrir
oft slkipt um niafn? Er það elkki
orðið nokku-ð oft? Og svo leyfið
þér yður að talla uim, að stjórn-
völ-d laradsiins séu að noklkru leyti
áð láta erlend-a aiuðhriin'ga hafa
hér ótakmörkuð fríðiradi, hvað
þá að ‘heriran s-é llátlrain faira. Mætti
ég spyrja. Er það e-kki furðutegt,
að haran sfkuli ekik-i vera farinm
eins og þið viirasitriistjóim’a-rmieinin-
irrair uinniuð dyggiíl-eiga að brott-
för h-anis á ýkkair stjórraairárum?
Nú, og svo eru það ve-rlkairraenin-
irmir, sem allbaf er verið að
þja-rma a-ð. Og' nú lan-gaT mi-g til
að spyrj-a yð-ur leiða-raíhöfundiU'r,
Hvaið h-afdið þér að verlkairraeran
hafi tapað mikl-u á að fylgj-a
Sbefnu yða-r? Nú halldi-ð þér
kann-ðki að ég ætlist tiil þess, að
fólkið vimra-i fyrir ekki neitt.
Nei, svo er -alls eklki. En að ætila
sér að sósií-ailisera kjairamál á ís-
la-radi eða þjóðmáli-n, það getur
ald-rei orðið.
Ég er hræddur uim að eiturörv-
ar yðar yrðu þrotraar áðuir. Svo
að eradiragu langa-r mig að spyrj-a
yður: Hvfer-t halidið þér, að hlut-
slkipti yðair yrði, ef sósíailsikt
skipulaig væri hér á 1-amdi og leið-
a-rar Þjóðviljains væru Skrifaðir
í þei.m dúr, sem þeiir enu yfir-
leitt? Þá hugsun læt ég yður
um að hu-gsa. Muniið þér það, að
ísland verður aildrei sósíailiser-
að. Sú mon gæfa ísl-ainds ætíð
ver-a.
Ólafur Vigfússon,
Hávalllagötu 17, Rvík.
- BRIDGE -
EFTIRFARANDI spil er frá
leiknum mil-lli Noregs o-g Brazi-
líu í heimsmeistarakeppninni,
sem fram fór í Stokkhólmi sl.
sumar.
Norður
A
¥
♦
*
Vestur
4
G
9-8-6-5
Á-D-G-10-4-3-2
Austur
A G-8-7-3 A 10-9-6-2
¥ D-10-8-2 ¥ 7-6-5-3
♦ 10-4 ♦ G-3-2
* K-6-5 * 8-7
Suður
♦ Á-K-D-5
¥ Á-K-9-4
♦ Á-K-D-7
♦ 9
Barros og Ferreira frá Brazi-
lí-u sátu N.—S. við annað borðið
og sögðu þannig:
Suður Norður
2 tíglar 2 grönd
4 lauf 4 tíglar
6 tíglar Pass
Vestur lét út lauf, sagnhafi
drap í borði með ásnum og vann
spilið a-uðveldlega.
Við hitt borðið sátu norsku
spilararnir H0ie og Strþrn, N.-S.
og þar gengu sagnir þanni-g
út lauf, drap í borði með ásn-
um, lét út laufa drottniragu og
gaf heima. Vestur drap með
kóngi og þar með var spilið t-ap
að. Augljóst er, að sagnhafi vinn
ur spi-Iið, ef ha-nn reiknar með
kóniginum hjá vestur og svínar
samkvæmt því. Hann getur þá
trompað þriðja laufið og kemat
síðan inn í borð á síðast-a tromp-
ið.
Útspilið var afar óheppilegt
fyrir sagnhafa, því látíi vestur
t.d. út la-uf eiras og á hinu borð-
inu, þá getur sagnhafi unnið spil
ið með því að trompa einn spaða
og 2 hjörtu í borðli. Þetta getur
hann ekki, eftir að tromp hefur
verið látið út, því hann vant-ar
inn'komu heima.
Suður
2 lauf
tíglar
grönd
grönd
tíglar
Norður
3 lauf
4 tí-glar
5 tíglar
6 lauf
Pass
Vestur lét út tígul 10, sagnhafi
drap heiima, tók því næat 2 slagi
á tromp og voru þá andstæðing-
arnir orðnir tromplausir. Næst
tók hann ás og kóng í spaða, lét
pucLvsmcnR
^í*-*22480 1
■H
• •
SPONAPLOTUR
Bison spónaplötur
fyrirliggjandi í öllum þykktum
TINIBURVERZLUNIN VðLUNOUR HF
KLAPPARSTÍG 1 - SKEIFAN 19