Morgunblaðið - 10.10.1970, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1970
skápar. Á skrifborðinu stóð
mynd af konu um sjötugt, sem
var úti í garði í einhverri út-
borg. Eftir þessu að dœma var
Fanshawe einhver gamall starfs
maður fyrirtækisins, sem hafði
orðið þar kyrr fram yfir aldurs-
takmark, og verið að dunda við
sitt af hverju. Raeburn athug-
aði skápana. Það voru eintómar
gamlar skýrslur. Já, vitanlega. .
Skrifborðið var læst, en hrein
asti barnaleikur að opna læsing-
una, og í einni skúffunni voru,
eins og hann haíði búizt við,
lyklarnir að skápnum, vandlega
merktir. Þarna var allt í stök-
ustu röð og reglu, áritað með
snyrtilegri en ofurlitið skjálf-
andi hendi Fanshawes. Samt sem
áður var hann hálftima að finna
36.
hliðar við það. Hann gekk gang
inn á enda og siðan til baka, opn
aði dyrnar á 812 og fór sér að
engu óðslega. Hann fann fcrátt
slökkvarann og kveikti. Þá leit
hann kring um sig hissa. Ein-
hvern veginn hafði hann búizt
við, að Fanshawe væri mikil-
vægur maður þarna, í stórri og
velbúinni skrifstofu. En enda
þótt nr. 812 væri allstórt, var
það ekki eins vel búið og við
hefði mátt búast hjá háttsettum
starfsmanni. Á gólfinu var
gömul slitin ábreiða, og lokaða
skrifborðið var fornt húsgagn,
hálfrar aldar gamalt, og í kring
við veggina voru ómerkilegir
það, sem hann leitaði að: skrána
yfir skjölin hjá Fan-shawe.
Hann þóttist viss um, að gamli
maðurinn héldi slíka skrá, en
hitt óvist, hvar hún væri
geymd. Loksins fann hann
hana í gömlu bréfabindi, sem
var vafið í umbúðapappír. Rae-
burn athugaði hana við skrif-
borðið, en staðnæmdist einu
sinni, er hann heyrði fótatak úti
á ganginum, en hélt svo áfram.
Það tók nokkra stund að átta
sig á kerfinu hjá Fanshawe, en
eftir það varð alit auðvelt. DX
9500-10,0753. Hann opnaði
skáp nr. 7 og leitaði í þriðju
hiilu. Þama voru tíu skjala-
1971
VOLKSWAGEN
KOMIÐ, SKODID OG REYNSLUAKIÐ VW. 1971
1971
1971
Þér getið ekið allavega á V.W. Þér akið honum —
afturábak og áfram. — Hratt og hægt. — Upp
brekkur og niður. — Til vinstri og hægri. —
Hvað gctið þér ekki gert á V. W.? Þér gctið ckki
vakið á yður sérstaka athygli. Fólk snýr sér ekki
við, þó þér akið V. W. Til þess hafa Volkswagen-
verksmiðjurnar framleitt of marga bíia, — 13
milljónir síðan 1919. Og vinir yðar, verða ekki
undrandi þegar þér segið þeim verðið. AUir vita,
að hægt er að fá V.W. frá kr. 196.500.—
V.W. er í fáum orðum sagt: fallegur — hagkvæm-
ur — öruggur og skcmmtUcgur bíll, — bíll, scm
fólk úr öllum stéttum ekur, vegna vcrðleika hans.
Gefið þér ekið
„bara á VOLKSWAGEN?66
1971
bögglar, flestir litlir, númeraðir
með rithönd Fanshawes. Rae-
burn athugaði þá vel, áður en
hann snerti þá. Fanshawe var
afskaplega snyrtilegur og vand-
virkur, en þrátt fyrir það, hafði
komizt ryk þarna inn og þunnt
lag af þvl lá á öllu í þriðju
hillu. Þama hafði ekki verið
hreyft við neinu nýlega, líklega
ekki mánuðum saman. Raeburn
dró fram böggla, athugaði vand-
lega númerin á þeim og hreyfði
sem allra minnst við rykinu.
Eftir eina eða tvær mínútur opn
aði hann böggul merktan D-
9900-1 og dró hann út úr böggl
inum sem snerti Maaskirche.
Hann stakk honum í töskuna
sína, en gekk svo frá öilu hinu,
eins og hann haf ði komið að því.
Nú var ekki annað eftir en
komast út úr Assec-húsinu. Hann
gekk eftir ganginum, þangað til
hann gat séð lyftudyrnar; sjálf-
ur óséður. Enn voru einhverjar
eftirlegukindur að fara, en Rae-
burn hleypti þeim framhjá, allt
þangað til hann kom auga á
mann um fimmtugt, með gler-
augu og áhyggjusvip, velklædd-
an. Þegar þessi maður gekk inn
I lyftuna, fór Raeburn á eftir
honum, en beið svo ofurlítið áð-
ur en hann sagði við hann:
— Gott kvöld. Hann talaði
vingjarnlega og brosti.
— Ó, já, gott kvöld. Maður-
inn pirði augunum á hann, nær-
sýnn og í óvissu. En eðttileg
framkoma Raeburns orkaði vel
á hann — þetta var sýnilega
einhver, sem hann ætti að
þekkja.
— Hann gekk vel hjá okkur,
fundurinn, fannst mér. Raeburn
brosti um leið og hann sagði
þetta.
— Já, það fannst mér líka. Nú
var maðurinn kominn í klípu —-
hann vildi ekki viðurkenna, að
han-n myndi ekki eftir Raebum,
og hann var á svo mörgum fund
um. Lyftudyrnar opnuðust.
— Fundarstjórinn hafði góð
tök á þessu, fannst mér. Rae-
burn fann augu öryggisvarð-
anna hvíla á sér, en þeir báru
hönd að húfum sínum fyrir fé-
laga hans. — Það gekk nú samt
dálítið stirt um tima. Raeburn
hló og hinn mað-urinn brosti
taugaóstyrkur. Hann þekkti Rae
burn alls ekki enn, og var að
verða æ vissari um, að hann
væri að fara mannavillt, en hann
var þreyttur og að flýta sér, og
hverju skipti þetta líka svo sem?
Svo hann hló líka, snöggt og
vingjamlega. Þegar öryggisverð
imir sáu mennina tvo skrafa sam
an og brosa, drógu þeir sig í
hlé, þvi að þeir voru ekki skyld
ugir til að líta eftir mönnum, sem
voru í fylgd með fyrirmönnunum
í fyrirtækinu. Hverfuhurðin sner
ist og það slaknaði á spennunni
hjá Mark, en annars kunni hann
ekki illa við hana þegar svona
stóð á. Rétt sem snöggvast hafði
hann ekki tekið eftir manninum,
sem var rétt að koma inn um
dyrnar.
En svo greip spennan hann
aftur heljartökum. Maðurinn,
sem inn hafði komið, var enginn
annar en Harry Rick.
Hann sá dyraverðina heilsa og
manninn, sem komið hafði niður
með honum, víkja kurteislega til
hliðar. En um leið sá hann, að
það var félagi hans, sem Rick
ávarpaði.
— Halló, Cook. Hvernig geng
ur með garðinn?
— Það er alltof þurrt hr. Rick.
Við þurfum að fá rign-ingu. Og
hvernig líður yður? Eftir fatn-
aði og framkomu að dæma
IÍFJ/4ARMATINN

-typmHttad
'MmMwiUP*

ASKUFlS
itvnnt
YOUR
G IjÖÐÁRST. GRl SA KÓTELETT1IR
GRILLAÐA KJÚKIJNGA
ROAST BEEF
GLÓÐARSTEIKT LAMB
IIAMBORGARA
I )JÚPSTEIKTAN FISK
xufiuTlandábfa ut sími 38550
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Þú færð svör við ýmsum spurningum, sem hafa legið þér á hjarta.
Nautið. 20. apríl — 20. maí.
Það freistar bín að geysast áfram með fyrirætlanir þínar.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
l»ú talar alveg hussiinarlaust, og áfellist kannslti aðra, þótt það
hafi ekki verið ætlun þín.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Peningarnir virðast vera undirstaða undir öllum málefnum dags-
ins.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Þú færð nú tækifæri til að veita samstarf í skipulagi annarra.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Gerðu greinarmun á sniáhindrunum og alvarlegum vandamálum.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þú hefur rétt fyrir þér í kenningunni, en þegar út í efnislegri
sálma er haldið. skjátlast þér smávegis.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú færð tæklfærl til aö tjá þig í opinberu máli. Fjölskyldumálin
geta bráðum farið að sjóða upp úr, ef þeim er ekki sinnt.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Það freistar bín ávallt að færast of mikið í fang. Reyndu að Ijá
orðum vina binna eyra, áður en þú tekur ákvörðun.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Félagslif þitt kemur þér í skuldir. Reyndu að eiga eitthvað af-
gangs til að mæta lánadrottnunum á skemmtilcgan hátt. Svo skaltu
endurskipuleggja heimiiislifið til að geta haft það betra.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þú ert á öndverðum meiði við allt og alla í dag, og við því er lítið
að gera. Gerðu ráð fyrir örmustu ringnlreið i hvívetna.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Ailt leynimakk ætti að vera komið út í hafsauga, en það skaðar
big ekki að eiga næði til að hugleiða málin í einrúmi.
gegndi Cook einhverri ábyrgðar
stöðu og var hálaunaður. Hann
var að reyna að tala við Rick
eins og jafningi hans, en það
tókst ekki betur en vel.
— Ég er skárri, þakka yður
fyrir. En seint gengur það. Ég
sé, að þér þekkið Rae-
burn. Hann sneri sér að Mark,
heilsaði honum með handabandi,
en varkámi-slega.
— Ja . . . a . . . Það var eins
og Cook væri í hálfgerðum vand
ræðum. — Það er að segja, ég er
hrædd-ur um, að ég hafi gleymt
nafni hr. Raeburns. En við hitt-
umst á einhverjum fundi, eins og
hann var rétt að minna mig á.
— Einmitt? Rick sneri sér og
brosti aftur til Marks. En bros-
ið stirðnaði á vörum han-s og aug
un voru nú orðin yfir sig var-
kár — þau voru jafn köl’d og
skerandi og hnífur skurðlæknis.
— Jæja, ég verð að koma mér
áfram, sagði Cook. — Það gleð-
ur mig að yður heldur áfram að
batna.
— Já, þakka yður fyrir, ég vil
ekki tefja yður. Rick brosti og
var hrifinn af þessu lítillæti
hins mikla manns. En, hélt Rick
áfram í sama tón, — hr. Rae-
burn á ekki eins annríkt. Augun
hvíldu enn á Raeburn.
— Þér ætlið ekki að fara að
hlaupa frá mér, hr. Raeburn?
Undir allri kurteisinni lá ein-
hver ögrun, sem Raebum svar-
aði í sama.
— Nei, hr. Rick, ég ætla ekki
að hlaupast á brott frá yður. Og
sem snöggvast stóðu þeir svona
hvor framan í öðrum og brostu
vingjarn-lega, með vökul augu.
XVI.
í skrifstofu Riok var ekkert
skrifborð. Það var það fyrsta,
sem Raeburn tók eftir. Stofan
var geysistór, gólfábreiðan sýnd
ist eins og heil ekra lands og á
veggjunum var eitthvað, sem líkt
ist kinversku veggfóðri frá
átjándiu öld — úr silki með
páfu-glamyndum á, og veggimir
sýndust langt í burtu. Milli
stóru glugganna stóðu vasar úr
skrautsteini, sjálfsagt fimm fieta
háir og s-kinu dauft i birtunni
að utan.
— Fáið yður sæti, sagð Rick
og gerði höfuðbendingu að legu
bekk. Hann var með göngustaf,
enda þótt hann styddist lítið við
hann, en augun 1 honum virtust
enn meir innfallin en áður. —
Ég vildi gjarnan bjóða yður eitt
hvað að drekka, en er bara bú-
inn að gl’eyma, hvar það er
geymt. Hann leit í kring um sig
og yppti ofurlítið öxlum. — Ég
kem hér ekki oft, bætti hann við,
og settist andspænds Raeburn.
— Hvers vegna voruð þér að
telja Cook trú um, að þér
hefðuð verið á einhverjum fundi
með honum? spurði hann. — Og
hvað eruð þér að vi-lja í Assec-
húsinu? Röddin virtist hafa lit-
ið breytzt síðan hann talaði um
drykkinn, en samt var hún orð-
in allt öðruvísi. Persóna Rick
virtist bókstaflega alveg fýlla