Morgunblaðið - 10.10.1970, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1970
Ingibjörg Kristjáns-
dóttir - Minning
F. 26. des. 1891. D. 5. okt. 1970.
AUSTUR að Breiðabólstað í
Fljótshlíð verður í dag til mold-
ar borin Ingibjörg Kristjánsdótt-
ir, húsfreyja á Hvolsvelli, en hún
andaðist að morgni 5. þessa mán
aðar. Ingibjörg var fædd að Voð
múlastöðum í Austur-Landeyjar-
hreppi 26. desember 1891. For-
eldrar hennar voru merkishjón-
in Bóel Erlendsdóttir, Árnason-
ar hreppstjóra að Hlíðarenda og
Kristján F. Jórtsson, Jónssonar
frá Fljótsdal. Þau hjónin voru
barnmörg og efnalítil og var
Ingibjörg fóstruð frá fimm ára
aldri og fram yfir fermingu að
Snotru í Landeyjum hjá vanda-
lausu, en góðu fólki. — Eftir
að hún fór að vinna fyrir sér
lá leiðin að Hallgeirsey í sömu
sveit þar sem þá var tvíbýli og
dvaldi hún þar við störf á báð-
um bæjum um árabil. Minntist
t
Kontan mín og móðir okkar,
S'jríour E. Sæland,
ljósmóðir,
arvdaðist að Borgarspítalanum
fimmtudaigiinin 8. október.
Stigrur Sæland
og böm.
t
Föðursystir min,
Kristí^ Jón dóttir,
aaidaðiist að Hrafnistu 7. októ-
ber 1970.
Fy rir hönd vamdaanaTma,
Guðveig Stefánsdóttir.
t
MóVHr mín og tewgdamóðir,
Franziska Lauíkoetter
f. Hégeli,
andaðist í Kiel þ. 5. október
1970, en fædd var hún í Genf
22. október 1870.
Liselotte og Oddur
Guðjónsson.
t
Bróðir minn,
Páll Þorláksson,
andaðfet að Dvalarheimili
aldraðra sjómanma 8. þ.m.
Sigríður Þorláksdóttir.
t
Marinus Buch
andaðist að heimdli sínu í
Kaupmannaihöfn 1. októoer og
verður jarðsunigimn laugar-
daiginn 10. október kl 2.
Vandamenn.
hún oft á veru sina á þessum
myndarlegu heimilum með virð-
ingu og þökk og taldi hana hafa
verið sér góðan skóla. — Batt
hún traust vinóttubönd við Hall-
geirseyjarfólkið, sem entust ævi
langt. — Um skeið var hún og í
Vestmannaeyjum, en vorið 1923
giftist hún Isleifi Sveinssyni og
tóku ungu hjónin við búsforráð-
um að Miðkoti í Fljótshlíð, æsku
heimöi ísleifs. Með ungu hjón-
unum tókust ástir góðar og ó-
bilandi samhugur.
Sex manrvvænleg böm þeirra
ólust upp í Miðkoti og ein dóttir
Ingibjargar, sem hún eignaðist
áður en hún giftist. Þá voru
og í heimilinu tvær gamlar kon-
ur, Margrét Guðnadóttir móðir
ísleifs og æskuvinkona hennar
Kristin Kristmundsdóttir, —
þannig var alla tíð að þessum
öldruðu konum búið, að aðdáun
vakti. Svo sem að líkum lætur
þrengdi á stundum að um efna-
hagínn, en blessun bar í búi, lifs-
láni fagnað og Guðsgjafir þakk-
aðar. Þess vegna var tilveran
björt á árbakkanum, þar sem
ung börn uxu úr grasi. Þar sem
fjallasýnin býr yfir ólýsanlegum
seiðmögnuðum töfrum og Vest-
t
Dóttir ofckax og systir,
Ligrún,
verður jarðsiumigin frá Dóm-
kirkjunmi miániudaiginn 12.
oiktóber kL 3.
Guðbjörg Einarsdóttir,
Ólafur Þorsteinsson,
Þorsteínn og Einar.
t
Jarðarför mannsms mins,
Ólafs Halldórssonar,
Þrastargötu 8,
fer fram frá N'esikirkju mániu-
daginn 12. október kl. 13.30.
Fanný Karlsdóttir.
t
Þökkimn samúð við andlát
Harðar H. Jóhannssonar,
Hvammstanga.
Sérstakar þakkir til sjómanma,
Steirngrímsfirði, og annarra,
sem þátt tóku í leit.
Eiginkona, dætur
og aðrir aðstandendur.
t
Þokkum aulðsýnda samúð við
andlát og útför
Oddnýjar Ólal '.
Eyjólfsdóttur,
Brekastíg 19,
V estmannaey jum.
Bjöm Sigurðsson,
Ása Valtýsdóttir,
Sigurður Þorkelsson,
Sigurbjötg Gísladóttir,
Reynir Sigurðsson
og bamaböm.
mannaeyjar btána við hafsbrún.
— Þverá var að visu ágeng við
bakkann og braut af litlu landi,
en einnig hún átti sinn unáð og
ljúfa nið.
Það þurfti aðrar aðstæður tii
að safna í komhlöður á kreppu-
árunum, en til staðar voru á
þessari landþröngu jðrð, sem
Miðkot er, þar sem meira en
einn tugur manna átti sitt heim-
ili á erfiðum árum. Hér gilti
gamla máltækið, að Guð hjálp-
ar þeim, sem hjálpa sér sjálfir.
Hjónin á þessu litla býli áttu
þann auð, sem er fjármunum
fremri, — björt lífsviðhorf og
björguðu sér vei.
Húsfreyjan var handtakagóð
hvort heldur gengið var að úti-
verkum eða setzt að saumum.
Fatnaðurinn, sem hún vann á
börnin sín bar henni vott um
vandvirkni og smekk, en til efri
ára hafði hún ríkan áhuga á að
iæra allt nýtt og nytsamlegt er
að handavinnu laut.
Þar sem saman fór, að Mið-
kotshjónin voru bæði lagvirk og
bóngóð lágu margra Ieiðir tii
þeirra. Oft leysti hún vandann
með saumavélinni sinni, en hann
i smiðjunni, en þar fann hann
alltaf úrræði, enda jafnvigur á
tré og málm.
t
Imnileigit þaiklklæti til allra, er
sýndiu okkur samúð við and-
lát og jarðarför
Einars Guðmundssonar,
Blönduósi.
Davia Guðmundsson,
böm, tengdaböm
og bamaböm.
t
Þökkuim hjartanlega aiuðsýnda
samúð og vimarhog við anidlát
og jarðarför miamrísins míns,
föður, tengdaföður, afa og
lanigafa,
Valdimars Sigurðssonar.
EinMsg þökkuim við hjúkrun-
arfólki oig læknum Landakots-
spítiala göða hjúikrun, etn þá
alveg sér í laigi Guðjóni Lár-
ussyni, læikmi, siem um mörg
ár reyndisit hams bezti lækmir
og samnur vinur.
Sigurlín Guðmundsdóttir,
böm, tengdaböra,
bama- og bamabamaböm.
Eðli Ingibjargar frá Miðkoti
var að hafa höfðingsbrag á hlut
unum og sýna vinarþel sitt af
röskleika, alúð og einlægni. Hún
hafði gott lundarfar, gladdist
með glöðum og vildi allra böl
bæta og taldi ekki eftir sér spor
in, ef þau máttu verða tll að
létta annarra störf og byrðar,
— hún varð því vinmörg og
ættrækni hennar var sérstæð.
Síðla hausts árið 1942 fluttust
þau hjónin út í Hvolsvallarkaup
tún og voru meðai þeirra fyrstu,
sem þar tóku sér bólfestu.
Þau byrjuðu á næstu vordög-
um að gróðursetja trjá- og blóma
gróður í hinu nýja umhverfi og
gerðu víðílendan garð umhverf-
is húsið sitt. Þar mátti sjá þau
saman í hljóðlátri önn á sumar-
kvöldum, við að gróðursetja og
hlúa að ungum gróðri, eða þau
virtu fyrir sér eldri trén, sem
náð höfðu þroska. Umhverfis
þau var andrúmsloftið þrungið
sætri gróðurangan. Hér i garð-
inum voru þau samhent og sam-
huga eins og þau höfðu verið við
annað og meira hlutverk, sem
þau höfðu skiiað þjóð sinni með
sæimd.
Nú er lífssól Ingibjrrgar Krist
jánsdóttur gengin til viðar eftir
langan og bjartan dag. Vanda-
mannahópurinn og vknirnir
þakka henni samfylgdina, vel-
viljann og tryggðina og biðja
hennd blessunar á nýjum leið-
um, þar sem röðull er aftur ris-
inn.
Pálmi Eyjólfsson.
KVEÐJA
Elsku amma mín!
Nú, þegar lífssól þin er svo
snögglega til viðar hnigin, dimm
ir í húsi okkar, sorgin gagntek-
ur hugi okkar, og tungutakið
verður tregt.
Ég minnist þín ávallt, sem
einnar þeirrar beztu konu, er
ég hefi fyrirhitt á lífsleiðinni.
Ég fæddist í húsi þínu, húsi,
sem var fullt af hjartahlýju og
yl ykkar hjónanna, fullt af göf-
ugmennsku og góðum siðum.
í dag verður lögð til hinztu
hvDdar, frú Snærún Halidórs-
dóttir, sem andaðist hinn 4. októ
ber, eftir þungbær veikindi.
„Dáinn, horfinn, harmafregn!
Hvilíkt orð mig dynur yíir! En
eg veit að látinn lifir, það er
huggun harmi gegn," sagði
Jónas Hallgrimsson am einn
vina sinna, látinn.
Það var sannarlega harma-
fregn, að Snœrún heitin skyldi
hverfa héðan á bezta aldri, frá
elskulegum eiginmanni, bömum
og öðrum ástvinum og vinum.
Því að svo sterk ítök átti hún i
hjörtum fjölmargra, vegna kær-
leikslundar sinnar og fórnfýsi.
t
Huglheilar þakkir sendum við
til allra þeirria, sem auðsýndu
akikiur saaniúð og vimarhiuig við
andlát og jarðiarför
Erlendar Sigurðssonar,
skipstjóra.
Vilborg Eiríksdóttir,
börn, tengdaböm, barnaböra
og systkin hins látna.
Allt frá þeim tíma og til burt-
ferðar þinnar, varst þú mér svo
góð, sem móðir getur verið syni
sínum. Svo var kærleikur þinn
mikill og umhyggja. Ég veit
raunar, að ég var ekki einn um
að njóta umhyggju þinnar. Henn
ar nutu í ríkum mæli bömin þín
og barnabömin öll, og einnig hin
ir fjölmörgu frændur og vinir
ykkar afa. Ykkar hús var öllum
opið, öllum þótti gott að koma
tii ykkar og vera með ykkur.
Þú varst gæfusöm kona, amma
min. Ung varst þú gefin þeim
manni, er þér unni hugástum og
þú endurgalzit honum ástina.
Hamingjusamt hjónaband ykkar
varS öilum, sem til þekktu, efni
mikillar aðdáunar. Afi á nú um
sárt að binda, er hann kveðuir
þig hinztu kveðju, en hetjulund
hans, trúin á eilífan Guð og hin
ljúfa minning um hamingjudag-
ana verður honum nokkur hugg
un harmi gegn.
Þessi fátæklegu kveðjuorð
mín eiga að færa þér hjart.ans
þökk fyrir samveruna. Megi
heillastjarnan þín skina í hjört-
um okkar afkomenda þinna um
ókomin æviár.
Megi blessun þess Guðs, er þú
tilbaðst með lotningu, fylgja
þér yfir móðuna miklu.
Rúnar.
Þau eru orðin mörg sporin,
sem hún hefir átt til sjúkra og
sorgmæddra og hefir hún verið
minnug orða Frelsarans, er haim
segir: ,,Það sem þér gjörið einum
af mínum minnstu bræðrum,
gjörið þér mér.“
Ég kynntist Snærúnu heitinni
fyrir meira en þrjátiu árum og
bar fundum okkar saman í
Hjálpræðishernum hér í Reykja-
vik. Var hún þá ung að árum.
Þau kynni hafa haldizt síðan og
aldrei borið skugga á og oft hef-
ir hún heimsótt okkur hjónin
og mig, er ég hefi dvalið sjúkur
Framhald á bls. 21
Hjiartainliegair þa-kikir til allra
ættingja miinmia ag vitia, sieim
sýndu mér vimsemd ag virð-
inrgu með gjöfuim ag heilla-
slk'eytum á áttatíiu ára afmæli
mínu 24. septeimber sl.
Kaer kveðja til ykikar allra.
Vilborg Oddsdóttir,
Skipholti 26, R.
Snærún Halldórs-
dóttir - Minning
t
Hjartans þakklæti til allra er auðsýndu okkur samúð og hlut-
tekningu við andlát og jarðarför okkar ástkæra
BERGS EYSTEINS PÉTURSSONAR
flugvélstjóra.
Sérstaklega flytjum við þakktr Flugvirkjafé'aginu og læknum
og hjúkrunarfólki Borgarspítalans fyrir frábæra umiönnun
barnanna.
Margrét Þorvaldsdóttir og börn,
Guðlaug Srgmundsdóttir,
systkin og aðrir vandamenn.
Þakka mniileiga blótm, sikieyti,
gjafir ag hlý handtök á 60 ára
afmæli miíiniu og ágleymain-
legar móttökiur á Siglufirði.
Lifilð heil.
Bergur Sveinsson,
Norðurgötu 50, Akureyri.