Morgunblaðið - 03.05.1979, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. MAÍ1979
35
því fram á það, að þeir létu mig
hafa eftirlitsmann með á sjóinn,
þar til netin yrðu dregin upp, til
þess að ég gæti haft hreinan skjöld
af þeim dylgjum, sem ef til vill
hafa ráðið mestu í umræddri
leyfissviftingu. Ég held því fram,
að ef umræddur ferskfiskmats-
maður hefði lagt fram matsniður-
stöðu á öllum róðrum í marzmán-
uði, fram að og með umdeildum
róðri 22. marz, hefði umrætt
„hraðskeyti" ekki verið sent.
Ráðuneytisstjóri varð við ósk og
kröfu minni. Var það drengilegt,
því fyrirvari var stuttur og þakka
ég það. Kl. 13.00 var því haldið út
til veiða. Með okkur kom út
gamalkunnur og gegn skipstjóri,
sem er í þessu eftirlitsstarfi. Ur
þessu varð því nokkur gálgafrest-
ur, meðan sú rannsókn fór fram.
Ekkert kom þar fram svo ég viti
til, sem hægt er að hafa orð á,
nema allt löglegt, sem ég og vissi
fyrir. En hvað er að gerast í
málum okkar sjómanna? Eru störf
okkar svo lítils virði fyrir þjóðar-
búið, að ástæða þykir til að koma
fram við okkur verr en örgustu
afbrotamenn? Sakamenn eru ekki
dæmdir, án þess að þeir fái að
koma við vörnum, ef einhverjar
eru. Hvaðan hafa þessir frómu
menn fengið þetta mikla vald, að
dæma menn úr leik sem seka með
einu „hraðskeyti", án þess að mál
þeirra sé rannsakað gaumgæfi-
lega, og menn fái að koma við
vörnum? Ef íslenzk lög skilgreina
það sem brot, að fiskimaður leggi
net sín í sjó í þeim tilgangi að fá
góðan afla í þau og það tekst, þá er
þrostinn sá forni og helgi arfur,
sem íslenzkir sjómenn hafa hlotið
frá forfeðrum sínum mann fram
af manni, að mega njóta þess að
vera fiskimenn. Hvað gerir mönn-
um kleift að stunda sjó og leggja
það hart að sér við þessi nauðsyn-
legu, þjóðlegu störf, að hætturnar
gleymast og áður en varir orðnar
óviðráðanlegar og menn koma ekki
að landi aftur, eins og spjöld
sögunnar geyma svo margar sagn-
ir um? Þessu er vandsvarað í
stuttu máli. Þörf mannsins að
glíma við það óþekkta, og reyna að
sigra það. Ánægjan, lífsfyllingin
að færa að landi góðan afla, og
hafa sigrast á erfiðleikunum,
verkar þannig að vökur, vosbúð og
vonbrigði liðinna daga gleymast.
Þetta, ásamt fleiru gerir sjó-
mannsstarfið þess virði að hægt er
að stunda það. Ef hægt er að
dæma þetta af fiskimönnum, er vá
fyrir dyrum hjá íslenzkri þjóð.
Nokkru áður en ég var rekinn í
land með „hraðskeytinu", var mik-
ið rætt um í talstöðvum báta og
hlegið að „viðvörunarskeyti", sem
einn harðduglegasti sjósoknari og
aflamaður Suðurnesjamanna hefði
fengið, þess efnis að hann yrði að
stunda betur sjó, annars ætti hann
á hættu að missta „veiðileyfið". Ef
rétt hefur verið farið með í þessu
talstöðvarrabbi hjá skipstjórn-
armönnum, þá er þetta ekki til að
hlæja að. Því þá er stutt í það, að
einhver „bleyjustrákur" öðlist það
vald, að senda skeyti niður í
fiskibátana, sem ekki hafa getað
róið vegna veðurofsa: „Ef þið róið
ekki í nótt, góðir hálsar, er fiski-
leyfið tekið af ykkur næsta dag.“
Ég vil þó láta koma fram, að ég
er eindregið á móti öllu „gúanó-
fiskiríi" og vona ég að sjóróðrarn-
ir, sem nefndir hafa verið hér að
framan beri þar vott um. Reglur
eiga fullan rétt á sér um þessi mál,
en þær verða að vera þannig, að
menn geti stundað starf sitt, án
þess að eiga á hættu, að vera
stimplaðir sem brotlegir glæpa-
menn án dóms, fyrir óviðráðanleg
atvik.
Til fróðleiks má geta þess að
viku veiðistraff í marz hjá um-
ræddum bát, hljóðar peningalega
upp á ca. 10 milljónir í sekt
(skiptaverðmæti), fyrir utan ann-
að og verra, sem ekki verður virt
til peninga. Á sama tíma sögðu
fjölmiðlar frá útlendum landhelg-
isbrjót, sem tekinn var í íslenzkri
landhelgi. Sekt 2.5 milljónir og
veiðarfæradruslur voru gerðar
upptækar. Ekki minnist ég þess að
talað hafi' verið um veiðileyfis-
sviftingu hjá því skipi í umræddri
frétt.
Þorvaldur Árnason,
skipstjóri m/s Ásþórs RE 395.
bjargar. Ekki er nema um hálft ár
liðið frá því er hún hætti að fara
fram á matstofu vistmanna á
Hrafnistu. Ég leit inn hjá henni í
• nánd síðustu jóla og var þá glöggt
að skammt var orðið í lokaáfang-
ann. Fram um 104 ára afmælið var
Þorbjörg þó klædd daglega. Hún
fékk rólegt andlát þann 4. apríl
þessa árs. Hér skulu færðar fram
þakkir til allra, sem veittu henni
skjól á elliárum, austan fjalls og
vestan. Hún lifir áfram í góðri
minningu hjá vinum sínum og
sjálf sá hún því borgið að nafn
hennar gleymist ekki hjá komandi
kynslóðum.
Þórður Tómasson.
AUGLYSINGASIMINN ER: .
22480
3n«rðunti(ahib
©
Aðalfundur
áhugasafnara
Félag áhugasafnara held-
ur aðalfund í Glæsibæ,
kaffiteríunni, fimmtudag-
inn 3. maí, 1979, kl. 20.00.
Stjórnin hvetur félaga til
að mæta og taka með sér
gesti. Fundarefni: Venjuleg
aðalfundarstörf. Rætt verð-
ur'um væntanlega sýningu.
Nokkrir félagar mæta með
safngripi. Kaffiveitingar
o.fl. Andrés H. Valberg fer
með stökur og gamanmál.
Utanfélagssafnarar eru vel-
komnir á fundinn.
Upplýsingar í síma 32100
á kvöldin og í síma 26628
milli 1—6 á daginn. Stjórnin
Tónmenntaskóli Reykjavíkur heldur tónieika í Austurbæjar-
bíói n.k. laugardag kl. 2 e.h. Á þessum tónleikum koma
einkum fram yngri nemendur skólans. Á efnisskránni verður
einleikur, samleikur og ýmis hópatriði.
Aðgangur er ókeypis og öllum heimill.
URVALSVÖRUR
-PIANTERS
á PEANUT
i, BUTTER
-PLANTERS
I Qrunchy
T PEANUT
% BUTTER
HNETUSMJÖR OG HNETUOLÍA.
L ‘'peanuts j L ilmondTj opeanuts
HNETUR — KRYDDAÐAR OG ÞURRSTEIKTAR ÁN OLÍU
WXEDNUTS

PLANTERS|planTERS
isw IjjlOFAýllom
I PEÍlNUT?
PLANTERS
peanuts
HNETUR — STEIKTAR Á VENJULEGAN HÁTT.