Morgunblaðið - 28.10.1988, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 1988
— z- —-------------------
„Fœ/éu oghor?éaa.einh\/erja-
ioótamyrÝi í sjónnxrpinn- p(j ert
of ungur Fyr'ir petta. "
FTt-í
Ég man að þegar við sam-
einuðum fyrirtækin var
ákveðið að ég yrði for-
stjóri.
Með
morgunkaffinu
— Hvernig er hitastigið í
sundlauginni í dag, ástin
min?
HÖGNI HREKKVÍSI
„H-ANN (JpPFytLiR KraöPUR MJÖG VANPl'ATRA
VIRSICIPTA\/INA"
Erum við búin að vera
sem sjálfstæð þjóð?
Til Velvakanda.
Góðir Islendingar, nú horfumst
við brátt í augu við meiri og stærri
erfiðleika, en nokkurn grunar.
Astæðan? Mesta . óstjórn í manna
minnum í mestu góðærum, sem guð
hefur gefið þessari þjóð. Allt er sem
aldrei fyrr, fáir standa í skiium,
víxlar ekki pappírsins virði, gíró-
seðlar ekki heldur. Allir eru að reyna
að skara eld að sinni köku, án
minnsta tillits til náungans, og er
engu líkara en allir séu á móti öllum,
í öllu. En, það eru til ráð sem duga,
aðeins ef fólk nemur staðar, og íhug-
ar stöðu sína eins og hún blasir við
hveijum og einum, og skulu nú nefnd
fáein góð ráð, sem munu laga hvers
manns stöðu, ef áhugi er á því.
1. Klippa strax niður, og hætta
kreditkortaviðskiptum, því þau eru
hvort sem er, og voru alltaf, aðeins
fyrir þá sem hafa nóg af fé.
2. Kaupa einungis brýnustu
lífsnauðsynjar, sleppa öllu öðru.
3. Kaupa einungis íslenskt, við
höfum allt sem þarf.
4. Kaupa engar vörur frá þeim
þjóðum, sem sífellt eru að ógna okk-
ar hagsmunum, s.s. amerískar, þý-
skar, o.fl.
5. Spara á ölium sviðum, raf-
magn, hita, benzín, já, allt sem
hægt er.
Spurt
og svarað
Þátturinn Spurt og svarað
mun heija göngu sína í Velvak-
anda innan skamms. Lesendur
geta hringt í síma 691282 frá kl.
10 til 12 frá mánudegi til (ostu-
dags og borið fram spurningar
sem reynt verður eftir föngum
að afla svara við.
Fullt nafn, heimilsfang og nafn-
númer verður að fylgja öllum spurn-
ingum þó spyrjandi óski nafnleynd-
ar.
6. Steinhætta öllum happdrætti-
smiðakaupum, og skafmiða, lottói
og getraunum, við getum verið án
alls þessa, og þetta er orðið rugl.
7. Til að binda svo endahnútinn
á nýtt endurreisnartímabil hér á
landi, skulum við í næstu kosningum
hafa þann manndóm í okkur að
þurrka út flesta þessa stjórnmála-
flokkastubba, sem eru þungur baggi
þessarar þjóðar — 250.000 manna
þjóð með 10 flokka (hrein geðveiki)
og stórhættulegt sjálfstæði okkar.
Við fáum aldrei góða stjóm, sem er
mynduð úr 3 eða fleiri flokkum. Að
margra viti, eru í raun aðeins tveir
flokkar hæfir hér á landi tii að fara
með landsmálin og það er auðvitað
Sjálfstæðisflokkurinn nr. 1 og með
Alþýðuflokki nr. 2, að frádregnum
svo sem einum eða tveim þingmönn-
um þess flokks, sem nú em að þvæl-
ast fyrir framfömm þar í flokki.
Hugsjón flokksins, frá dögum dr.
Gylfa Þ. Gíslasonar o.fl. , vel til
þess fallin að blandast sjálfstæðis-
stefnunni okkar landi og þjóð til
góða. Megi svo verða hið allra fyrsta,
en munum, það emm við, sem kjós-
um, sem höfum allt vald í okkar
höndum, meðan við enn höfum þann
mikla rétt, að mega sem fijálsir
menn í lýðræðisþjóðfélagi, ganga til
kosninga, og velja. Gleymum því
aldrei að það em mikil forréttindi
en alls ekkert sjálfsagt að svo sé,
þess vegna er það nánast föðurlands-
svik að nota ekki þann helga rétt
og fara á kjörstað og velja með því
að setja eitt x á þann stað sem við
viljum til að kjósa okkur forystu.
Þetta er kannski orðin svolítil lang-
loka en það verður ekki of oft endur-
tekið, hve nauðsynlegt okkur nú er
með þjóðmálaumræðuna og skítkas-
tið úr sjónvarpinu. Ut úr því ósmekk-
lega skítkaststímabili nýlega, kom
best í ljós hve góðan og gáfaðan
stjórnmálamann við eigum í dag þar
sem Þorsteinn Pálsson er, og væri
vel ef við áttuðum okkur í tíma á
því að þeir em ekki margir í dag
stjórnmálamennimir, sem minna á
Bjarna Benediktsson eða Ólaf Thors
og aðra slíka frá þeirra tíma. Nei
góðir íslendingar, brennum ekki á
báli, sem forðum, þá menn og konur
sem skara fram úr á hveijum tíma,
vemm þeim frekar stoð og stytta í
landsmálunum, við getum það. Það
er þannig sem við tökum þátt í að
móta það þjóðfélag sem við viljum
búa í, í stað þess að vera sífellt að
kvarta og kveina og kenna svo öðr-
um ófarirnar af eigin mistökum.
Megi Guð gefa okkur visku til að
velja samkvæmt sönnustu sannfær-
ingu okkar, til forystu þá fæmstu
menn og konur, sem við eigum
hveiju sinni. Gegn öfund — til gæfu
á ný. Lifið heil.
K.
Köttur
Þessi ungi fressköttur- fannst
sl. laugardagskvöld við Umferðar-
miðstöðina. Hann er grábröndótt-
ur með hvítar hosur og bringu og
bleikt tiýni. Upplýsingar í síma
671908.
Víkverji skrifar
Hér í dálkinum hafa farsímaeig-
endur verið varaðir við að
ræða um viðkvæm mál í farsima
þar sem vitað er að margir geta
hlerað samtölin. Af reynslu
Víkveija mætti ráða að símakerfið
almennt sé ekki jafn ömggt og
menn hafa talið. Víkveiji dagsins
þarf stundum að ná í alþingismenn
og hringir þá í síma Alþingis,
11560, en hefur á undanfömum
mánuðum orðið nokkrum sinnum
fyrir því að koma beint inn í símtöl.
I svipinn man Víkveiji eftir fjórum
slíkum tilvikum og veit um fleiri
dæmi hjá vinnufélögum sínum.
Eitt sitt kom Víkveiji til dæmis
inn í samtal tveggja forystumanna
Alþýðubandalagsins. í öllum tilvik-
um heyrðist í fólkinu á báðum end-
um símalínunnar eins og það stæði
inni á gólfi hjá þeim sem óvart
varð hlerari en viðkomandi virtust
ekki verða varir við þriðja manninn
á línunni. Þetta er að sjálfsögðu
stóralvarlegt mál, ekki síst þar sem
Alþingi á í hlut, vegna þess að
menn hafa almennt getað treyst
símalínunni allvel og eru því óvið-
búnir.
Einn vinnufélagi Víkvetja leitaði
skýringa á þessu hjá Alþingi og
Pósti og síma fyrir nokkru. Yfir-
menn í þessum stofnunum könnuð-
ust ekki við neitt og gátu engar
skýringar gefið, nema hvað síma-
maðurinn sagði að þetta hlyti að
stafa af bilun.
XXX
etta mál minnir Víkveija á
gamla sveitasímann. Þó ekki
sé langt síðan sjálfvirki síminn var
lagður um sveitir landsins finnst
Víkveija einhvern veginn vera óra-
langt síðan hann var notaður. Þar
sem Víkveiji dagsins ólst upp var
hlustað á ákveðnum bæjum, það
þekktist til dæmis af hænsnagagg-
inu á bæ einum þar sem hænurnar
voru í kjallara íbúðarhússins — nú
eða af því að einhver sem var að
hlusta varð of æstur og þurfti að
leggja eitthvað til málanna. A ein-
um bænum tóku hlerararnir tækn-
ina í þjónustu sína og tengdu
símann við græjurnar. Þar þurfti
heimilisfólkið því ekki að ijúka í
símann í hvert skipti sem hringing
heyrðist heldur gat haft það náðugt
í stofunni og hækkað og lækkað í
tækinu eftir því hvað samtölin voru
skemmtileg.
En sá er munurinn á þessu og
hlerunum á síma alþingismannanna
nú til dags að allir vissu að sveita-
síminn var opinn og oft hlustað en
menn sem eru að tala í sjálfvirkan
síma reikna almennt ekki með að
aðrir en viðmælandinn séu að
hlusta. Menn gátu ekki sagt allt
sem þeir vildu í sveitasímann og
stundum varð að grípa til dulmáls
með misjöfnum árangri fyrir þann
sem átti að skilja skilaboðin. Svo
var ekið til viðkomandi fólks eða í
kauptúnið til að hringja ef menn
þurftu að ræða eitthvað sem alls
ekki mátti fara lengra. Er ekki
nauðsynlegt fyrir alþingismenn og
starfsmenn Alþingis að taka upp
sömu tækni til að tryggja að trúnað-
armál leki ekki?
xxx
Ilok þessa símaspjalls vill Víkveiji
þakka hinum ötula blaðafulltrúa
Pósts og síma fyrir sendinguna í
vikunni. Þar var um að ræða kær-
kominn upplýsingapésa um starf-
semi Pósts og síma, margvíslegar
tölur og annan fróðleik um starf-
semi stofnunarinnar.