Skírnir - 01.04.1909, Síða 43

Úr ferðasögu.
139
Milano, er Rómverjar nefndu Mediolanum, var tii forna
frægari borg en nú, og var þá um eitt skeið aðsetur keisar-
anna. Alt er furðulegt í Mediolanum, segir skáldið Ausonius
(Et Mediolani, mira omnia —). Hversu herskátt land
þarna hefir verið, en borgin þótt mikilsverð, má marka
af því, að 48 sinnum hefir herlið setið um Milano, en 28
sinnum hefir borgin verið í hershöndum. Er því ekki að
furða, þó að fremur lítið sé þar um fornmenjar. — En
annað eins og þetta minnir á, hvernig mannkynið hefir
eytt sínum beztu kröftum í styrjaldir og alls konar deilur,
oft hégómlegar að öllu öðru en þeim hörmungum,
sem þær ollu; og er ekki furða, þó að siðmenningin sé
ekki komin lengra áleiðis en er, svo margar og fjölmennar
kynslóðir, sem eru til moldar gengnar.
2.
Milano er líklega frægust út um löndin vegna dóm-
kirkju sinnar, enda eru það engar ýkjur þó að hún sé
talin eitt af furðuverkum heims. Eins og fell gnæfir
dómkirkjan upp yfir bæinn, öll úr hvítum marmara, en
logagylt líkneski á efsta stöpli. Eru myndasmíði og lík-
neski svo mörg utan á kirkjunni að þúsundum skiftir, en
stöplafjöldínn og gluggarnir marglitu, sem eru eins og
dýrir steinar greyptir inn í kirkjuveggina, gera þessa
miklu byggingu líkari trölistóru helgiskríni, heldur en húsi.
Annar eins gimsteinn húsgerðarlistarinnar ætti að
standa á víðum völlum og fögrum, en ekki í kreppu
grárra hversdagshúsa. Torg allmikið er nú raunar fyrir
framan kirkjuna og veitir þaðan og þangað vagnarás
um allan bæinn, svo að þar er eins og nokkurs
konar hjarta borgarinnar, og er þar eins og við er að
búast ókyrt mjög og hávaðasamt.
Hvílík viðbrigði að koma úr þessu glampandi sól-
skini, og öllum skarkalanum úti, og inn í hið hátíðlega
rökkur og kyrð kirkjunnar. Hvílíkur geimur, hvílíkar
hvelfingar og súlur. Og hvílíkir gluggar; þeir minna á