Dagblaðið Vísir - DV - 17.03.1988, Blaðsíða 18

18
FIMMTUDAGUR 17. MARS 1988.
Framkvæmdasjóður fslands
Starfskraftur óskast sem fyrst til starfa við bókhalds-
og ritarastörf. Verslunarmenntun æskileg.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um menntun og fyrri
störf, sendist Framkvæmdasjóði íslands, Rauðarár-
stíg 25, 105 Reykjavík.
AÐALFUNDUR
Verslunarfélags Hafnarfjarðar verður haldinn í Gafl-
inum sunnudaginn 20. mars kl. 15.00.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Önnur mál.
Stjórnin
ER VATNSKASSINN BILAÐUR?
Gerum við.
Seljum nýja,
ameríska,
evrópska.
BIÍKKSMÍÐJAH
Armúla 19, 128 Reykjavík
simar: 681877, blikksmiðaverkstæðið
681949, vatnskassaverkstæðið
681996, skrifstofan
ATKVÆÐAGREIÐSLA HÍK
UM BOÐUN VERKFALLS 13. APRÍL l\IK.
fer fram dagana 18. og 21. mars næstkomandi.
Kjörgögn hafa verið send trúnaðarmönnum í skólum
og sjá þeir um dreifingu til félagsmanna.
Ef félagsmenn hafa ekki fengið kjörgögn föstudaginn
18. mars eru þeir vinsamlegast beðnir að hafa sam-
band við. skrifstofu HÍK í símum (91)31117 eða
(91)689565.
Kjörstjórn Hins íslenska kennarafélags
Dömur og herrar:
Nú drífið þið
ykkur í leikfimi!
Tímar við allra hæfi
Ný 5 vikna
námskeið
hefjast
21. mars
Leikfimi fyrir konur á
öllum aldri.
Hressandi, mýkjandi,
styrkjandi ásamt megr-
andi æfingum.
Þarftu að
missa 15 kíló?
Sértímar, fyrir konur
sem vilja léttast um 15
kg eða meira.
Sértímar fyrir eldri
dömur og þær sem þjást
af vöðvabólgum.
Karlmenn!
Hinir vinsælu
herratímar
í hádeginu
Frábær aðstaða
Ljósalampar, nýinn-
réttuð gufuböð og
sturtur. Kaffi og sjón-
varp í heimilislegri
setustofu.
Innritun
og frekari upplýsingar
alla virka daga frá
kl. 13-22 í síma
83295.
Júdódeild Ármanns
Ármúla 32.
ísiand:
StétUaust
þjóðfélag
eða hvað?
„A Ííiíínéí býr Jijcift cy c-;n
sifiilte' í>í.'»a »x sfesjocft swa > bávc'g-
Mtn ?r )wf! noi Utwi ;>j; þcgoa beEs.
Eo er Jwö svo?
Vitiuirganjru .reetm c*V:k> fonlsemd-
ir tót «t>ir íitajiirettí. «.os.k. ekki i
i»ó. aö sógri kveméít’Rdfdtvenna,
vffgna þesv aá kanar c-ru yfirleiu
igiáar aaiwlyrirvúmur ÍKérafiltim:
«.if þv> aé jsi'íR’ «íWo þörf ájfdbitAuB-.
tTunoifl tódunoifl «>«> «i»olsfr-
ie«a <:íii bikör tvriryiimw'Cókácvld-
tnu síííkuro úfcdfýniRvon.
En rmmon.’ifl ináb kTria og
Kmtra i >amú!«!rÖé8M.’R stóóum «>•
þöwJíki sontótwiíróur j^<r sfecðaó-
uj- vr mwivinnn hóíM sfÁita or þá
,wuo v«jj«te8ra koicja’ea. ivy,'; steaf
:getjö Jaan {ooatjéraHna ekfei
á laiwa. Tckíft »»: mié af uísvarl,
iícvidáu ’ jób Gö. (■;' :aur;:r;, Rjiftuó
vift áfsvarsirreíAi'Jor. frsttftivitenoft Oi
fijbfóarhuöa PA Ksuj> Guftiéns li
dagaiíw j iíí;íí K; cr oft sjúifiajgö!!
ai'Ái bmtfabft r;«\o.r, öíkxi.vrfeir,
Jn'KHaiftjsstyriftr og i;vaö iasfa faáfir
nú. aitewicm'm, Jianr’.ig »ft smoio «n
yaifjj.vj'i Hýki o&vítenwft.
Bai«i vörkafWfes>i»s ur í!ii>a vaeai'
Um mikinn launamun í landinu hefur oft verið fjallað sl. vikur, m.a. í DV.
Hin nýríka stétt
í DV 7. mars, á bls. 46, var fjallað
um hinn mikla launamun í landinu
sem verið hefur til umræðu síðustu
vikur. Greinarhöfundur drepur
fyrst á það forna viðkvæði að hér
á landi búi „ein þjóð og ein stétt“.
Telur hann að það megi til sanns
vegar færa en „launalega séð virð-
ist þó vera um mikla stéttaskipt-
ingu að ræða“.
Síðan er birt línurit yfir laun
nokkurra hæst launuðu forstjóra
landsins og borin saman við laun
þeirra er minnst bera úr býtum.
Forstjórarnir eru þessir: Ragnar
Halldórsson, forstjóri álversins,
sem fær 473.000 krónur á mánuði,
hinn alræmdi SÍSforstjóri, Guðjón
B. Ólafsson, og Valur Amþórsson,
kaupfélagsstjóri KEA, fá 378.000 kr.
og Sigurður Helgason, forstjóri
Flugleiða, fær 357.000 krónur. Þó
er kaup þessara manna í raun og
vera talsvert hærra vegna ýmissa
fríðinda og styrkja.
Laun hinna lægst launuðu
En greinin segir einnig frá Bjarn-
veigu Sigurbjörnsdóttur kaffium-
sjónarkonu sem fær eftir níu ára
starfsreynslu 34.878 kr. á mánuði
og áreiöanlega engin fríðindi. Og
loks er sagt frá Klöru Sigurðardótt-
ur fiskvinnslukonu sem fær 32.600
kr. í grunnlaun á mánuði, en ef
bónusinn er góður nær kaup henn-
ar ef til vill 40 þúsundum. Blaðið
birtir viðtöl við þessar ágætu
verkakonur og svara þær eins og
manneskjur. Klara sagði að kaup
sitt nægði „engan veginn til að end-
ar nái saman". Hún giskaði á að
þeir launahæstu í þjóðfélaginu
hefðu kannski svona tvö til þrjú
hundruð þúsund. Þegar hún heyrði
sannleikann varð hún hlessa en
sagði þó ekki annað en þetta: „Þessi
munur er mjög ósanngjam. Það er
kannski eðlilegt að ekki hafi allir
sama kaup en svona mikill munur
er óeðlilegur." Bjarnveig skúrar
eftir vinnudag og tekst þannig að
hífa heildarmánaðartekjur sínar
upp í 50.000 krónur. Hún sagðist
ekki geta ímyndað sér hvað þeir
hæst launuðu fengju í launaum-
slagið sitt.
En þegar hún vissi upphæðina
sagði hún aðeins þessi hógværu
orð: „Ja, þetta eru ágætistekjur.
Mánaðarlaunin eru eins og árstekj-
umar mínar þegar best lætur.
Þetta er óheyriiega mikill launa-
mismunur og mér finnst að það
mætti nota eitthvað af þessum háu
launum til aðhækka þá lægst laun-
uðu. Þaö er engin öfund í mér þó
ég segi að mismunurinn sé óréttlát-
ur.“ En þar skjátlast hinni vinnu-
lúnu verkakonu. Blaðamenn DV
töluðu nefnilega hka við þennan
Ragnar Halldórsson. Þeir spurðu
hvort hann teldi þennan mikla
launamismun eðlilegan. Hann
svaraði: „Ég hef ekkert um þetta
öfundarnagg ykkar snápanna að
segja!“ í orðabók Menningarsjóðs
er orðiö snápur skýrt þannig: 1
auli, heimskingi. 2 þorpari; alm.
lastyrði: bannsettur s., lagasnápur.
Hroki hinna ríku
Svona svara aðeins miklir menn.
Blaðamennska er viðurkennt starf
sem er nauðsynlegt í nútímaþjóð-
félagi. Blaðamenn em enginn
Kjallarinn
Sigurður Þór
Guðjónsson
rithöfundur
hálaunahópur a.m.k. í samanburði
við forstjóra. Þeir eru að vinna fyr-
ir brauði sínu á heiðarlegan hátt
þegar þeir spyrja í nafni blaða
sinna. Þeir neyða engan til að
svara. í þetta sinn voru þeir að
spyija spurningar sem brennur á
vörum þjóðarinnar: Er hinn gífur-
legi launamunur í þjóðfélaginu
eðlilegur? Það er mála sannast að
hann særir réttlætiskennd hvers
einasta sæmilegs manns. Jafnvel
Morgunblaðinu blöskrar. Og al-
þingismönnum allra flokka. Þess-
um fallegu verkakonum, sem DV
talaði við og stritað hafa baki
brotnu alla ævi svo það hefur jafn-
vel skaðað heilsu þeirra fyrir aldur
fram, er líka nóg boðið og segja í
hógværð og einlægni: „Þessi mun-
ur er mjög ósanngjarn." Nú er
lægst launaða verkafólkiö skör
lægra launalega en blaðamenn
nokkm sinni. Séu þeir „snápar"
þegar þeir eru að vinna þá em þess-
ar orðvöra verkakonur og stéttar-
systkini þeirra sennilega pöddur
og skriödýr í augum þeirra sem lifa
á forstjóralaunum. „Ég hef ekkert
um þetta öfundarnagg ykkar snáp-
anna að segja." Margan hefur
auður apað. Og sannarlega verður
kurteisi og tillitsemi ekki keypt fyr-
ir peninga. Annars geta fjölmiðlar
að mörgu leyti sjálfum sér um
kennt yfirgang og frekju þessara
nýríku „guðjóna". Þeir hafa komið
þeim upp á þetta með dekri og
daðri. Fjölmiðlamir eiga ekki svo
lítinn þátt í að koma þeirri ímynd
inn í hausinn á þeim og í vitund
þjóðarinnar að „guðjónarnir" séu
„very important persons".
Dag eftir dag vaða þeir uppi með
dylgjur og skammir í garð hver
annars og ég veit ekki hverra, uns
þjóðinni verður óglatt við að sjá á
þeim smettið. En ekki skortir yfir-
borðskurteisi og örgustu hræsnina.
„Viö viljum ekki nefna nein nöfn.“
En inni í sér ískra þeir af illsku og
hatri. Og þá er æran og samviskan
ekkert smáræði,- Hún er svo gríðar-
leg að hún rúmast með engu móti
á sjónvarpsskerminum. Þar sjást
aðeins lithr karlar í ljótum leik.
Og þótt þeir státi af auðu sakavott-
orði eru þeir ærulaus peð í augum
alls þorra þjóðarinnar.'
Spilling verkalýðsforystunn-
ar
Svar þessa „álskalla“ endur-
speglar með frumstæðum hætti
það ástand sem ríkir með þjóðinni.
Það er vaxin upp sannkölluð for-
réttindastétt sem í krafti peninga
og valda fer sínu fram. Og helstu
forkólfarnir skirrast ekki við að
sýna alþýðufólki beina lítilsvirð-
ingu með þeim hroka sem veit að
hann hefur töglin og hagldirnar í
þjóðfélaginu. Og hvemig á annað
að vera þegar forystumenn verka-
lýðsins eru jafnvel einkavinir
feitustu burgeisanna? Þiggja m.a.
af þeim gjafir og peninga sem líkj-
ast ansi mikiö hreinum mútum í
augum hrekklausrar alþýðu. Og
telja svo alla gagnrýni á störf sín
illkvittm og róg vondra manna.
Eins og smábörn. Það er ekki hægt
að treysta jafnspilltri og úrkynjaðri
framvarðasveit til að bera hag
hinna verst settu fyrir brjósti! Og
úr því að foringjarnir hafa ekki
sjálfir manndóm til að draga sig í
hlé eiga launþegar að taka af skar-
ið og segja: „Hingað og ekki lengra
herrar mínir! Nú skuluð þið fara
heim og svalla og skemmta ykkur
með vinum ykkar og húsbændum
en við tökum völdin hér.“ Sem bet-
ur fer virðist einmitt þetta vera að
gerast. Og hvernig væri í næstu
kjarasamningum að vera töff á því
og setja nú einu sinni fram sóma-
samlegar launakröfur: Svona eins
og 473.000 kr. á mánuði! Ef þaö er
fullgott í ódannaða forstjóra hlýtur
það líka að vera fullgott í siðaða
verkamenn. Viö akulum fara að til-
lögu Bjarnveigar Sigurbjömsdótt-
ur kaffistjóra: „Það mætti nota
eitthvað af þessum háu launum til
að hækka þá lægst launuðu."
Annars er það ekki ætlun min í
þessari minni auðmjúku grein að
ræða kjaramálin eilífu. Tilgangur
minn er aðeins sá að þakka þann
hiýhug og þá virðingu sem hæst
launuöu menn þjóðarinnar sýna
þeim lægst launuðu.
Og finnist nú einhveijum fínum
hræsnara grein mín á pörtum orö-
ljót og dónaleg, jafnvel höggva
nærri þeim æram sem munu ein-
hverjar þær stærstu á seinni
öldum, þá vitna ég aðeins í spak-
mæh sálmaskáldsins, hvers heil-
ræði og lífsviska er nú lesin yfir
hveiju íslensku barni í útvarpinu
á fostunni: „Hvað höfðingjarnir
hafast að, hinir meina sér leyfist
það.“
Sigurður Þór Guðjónsson
„Svar þessara ,,álskalla“ endurspeglar
með frumstæðum hætti það ástand sem
ríkir með þjóðinni. Það er vaxin upp
sannkölluð forréttindastétt sem í krafti
peninga og valda fer sínu fram.“