Dagblaðið Vísir - DV - 29.03.1995, Blaðsíða 16

16
MIÐVIKUDAGUR 29. MARS 1995
Hringiðan
Camilla Söderberg, Snorri Örn Snorrason og Ólöf Sesselja Óskarsdóttir I
Borgarneskirkju. DV-mynd: Olgeir Helgi
Barokk í Borg-
arneskirkju
Olgeir Helgi Ragnarsson, DV, Borgamesi:
Skemmtilegir tónleikar voru ný-
lega haldnir í Borgarnesi. Þar voru
á ferö Camilla Söderberg, Ólöf Sess-
elja Óskarsdóttir og Snorri Örn
Snorrason, allt virtir tónlistarmenn
hér á landi. Þau fluttu 6 verk frá 5
þjóðlöndum. Öll áttu verkin það sam-
merkt að vera frá barokktímabilinu.
Þau byrjuðu á því að kynna hljóð-
færin. Camilla lék á blokkflautur,
Ólöf Sesselja á viola da gamba og
Snorri Örn lék á lútu og theobra.
Tónleikarnir voru í heild vel fluttir
og sérstaklega skemmtilegir. Það er
ekki á hveijum degi sem Borgfiröing-
ar fá að heyra tónhst af þessu tagi.
Menning
Réttnyrnd nattura
- Aöalheiöur Valgeirsdóttir í Galleríi Greip
Það er margt að gerast í grafíkinni hér á landi um
þessar mundir. Fyrir skömmu opnaði íslensk grafík
nýtt verkstæði að Tryggvagötu 15 þar sem grafiklista-
mönnum mun gefast færi á að nota grafikaðferðir sem
ekki hafa allar verið aðgengilegar og jafnvel hefur
þurft að leita út fyrir landsteinana til að unnt sé að
Myndlist
Ólafur J. Engilbertsson
iðka. Enn fremur hafa einþrykk færst í vöxt og graflk-
hstamenn hafa í auknum mæli leitast við að brjótast
út úr viðteknum heföum innan grafíkhstarinnar.
Þeirra á meðal er Aðalheiður Valgeirsdóttir sem nú
hefur opnað sýningu í Galleríi Greip, á horni Vitastígs
og Hverfisgötu.
Dýpt og áferð
Á sýningu Aðalheiðar eru níu verk, öll unnin með
blandaðri tækni á pappír. Verkin eru í stærri kantinum
og þau vinnur hstakonan að stofni til sem dúkþrykk
sem hún síðan málar og skefur og þrykkir loks aftur
yfir. Þannig fæst í senn dýpt og áferð sem ekki er alla-
jafna að finna í grafíkverkum. Þegar skoðaðar eru
upprunaplötur grafíkverka eins og t.a.m. tréristu kem-
ur oft í ljós áferð og dýpt sem hiö eiginlega grafíkverk
skortir. Með þessari blönduðu tækni nálgast Aðalheið-
ur að mörgu leyti þetta viðhorf, að viðhalda uppruna-
legum eiginleikum plötunnar.
Einföld uppbygging og litasamsetning
Verkin eru einföld að uppbyggingu og byggjast á stór-
um einlitum rétthyrndum flötum sem ýmist taka yfir
stóran hluta myndarinnar eða ganga í gegnum hana.
Litir eru markvissir og djúpir tónar regnbogahtanna,
ögn dempaðir og í samhljómi við náttúrublæbrigðin.
Best tekst Aðalheiði til þegar hún opnar miðbik
myndflatarins þannig að samspil andstæðra hta verð-
ur áhrifamikið eins og í verkum 6 og 8, Úða og Vatni
í jörðu. f verki 7, Bhki, kemur skýrt fram vald listakon-
unnar yfir htnum og hvernig henni lætur vel að skapa
stemningar með einfóldum htasamsetningum.
Aðalheiður Valgeirsdóttir sýnir i Gallerii Greip.
Fjall undir niðri
Aörar myndir eru einhæfari, en þó flestar athyghs-
verðar fyrir litaspilið. í neðri sal hangir ein mynd sem
er að nokkru frábrugðin hinum. Þar er þríhyrnings-
form ráðandi og á að tákna Sjávarfjah. í verkinu er
meiri teikning en hinum í efri salnum og það er ekki
eins heilsteypt og hin verkin, en hefur ýmsa eiginleika
fram yfir eins og steingervingakennda teikninguna.
Verkið sómir sér best þannig afsíðis, enda myndi það
ella trufla sterka heildarmynd hinna. Hér er í heildina
tekið um að ræða athyglisverða sýningu sem er tíl
vitnis um þá grósku sem nú er í grafíklistinni. Sýning
Aðalheiðar í Galleríi Greip stendur til 9. apríl.
Verð kr.
39,90 mínútan
rðlaun
Taktu þátt í skemmtilegum leik meö Jjjar3hercl íielniilu/ui- og þú getur átt
von á aö vinna gómsætt páskaegg frá
• 'iíúf Allt sem þú þarft aö gera er aö hringja í 99-1750 og svara
fimm laufléttum spurningum um 'Jþarjjjíeítl huímíisuun- sem nú hefur veriö
dreift í öll hús á höfuðborgarsvæöinu.
Þann iptí næstkomandi veröur dregiö úr pottinum og hljóta hvorki
meira ná minna en 500 heppnir þátttakendur páskaegg frá flóu í
verölaun. f
Þú sem þátttakandi í leiknum getur kannaö hvort þú sért einn af þeim
heppnu meö því aö hringja í síma frá 12. apríl næstkomandi.
Páskaeggin veröa afhent vinningshöfum laugardaginn 15. apríl.
Dansað eftir dönskum
gleðidjassi - Fessor’s
BigCityBand
Margir hafa í gegnum tíðina reynt að útskýra á fræöilegan máta hvers
konar tónhst djass sé, en yfirleitt orðið lítið ágengt. Hér áður fyrr var oft
í slíkum skilgreiningum vísað i hryninn (rytmann), vegna þess að í fyrstu
var djassinn aðahega danstónhst. Nú á dögum er það ekki gerlegt; djass-
spilarar nútímans nýta sér hvaðeina sem gert er í öðrum geirum tónhst-
ar, hvort sem það nú viðkemur hryn eöa öðru. En eitt er þaö þó sem er
sammerkt öllum djassi - það getur enginn kallað sig djassleikara án þess
að snarstefja (impróvísera), og engir hafa rannsakað snarstefjun meir en
djassistar. Raunar má sjá á nýlegri úthlutun úr sjóðnum til listamanna
að svo virðist vera að þessi tegund hstar falli illa aö þeirri flokkun sem
Djass
Ársæll Másson
þar er viðhöfð. Miðað við þann fjölda sem fær úthlutun teldi ég ekki ósann-
gjarnt að tveir styrkir væru sérstaklega eymamerktir til þeirra manna
sem leggja líf sitt og sál í tónhst af þessu tagi, en enginn þeirra er í náð-
inni þetta árið.
Framangreindar hugleiðingar eru, þótt undarlegt megi virðast, sprottn-
ar af komu Fessor’s Big City Band tíl landsins á miðvikudag, en þeir
halda fast í danshefð djassins. Þeir héldu sinn fyrsta dansleik hérlendis
að Hvoh kvöldið eftir. Undirritaður var svo mættur á Hótel Sögu á fóstu-
dagkvöldið á dansleik hjá þeim. Hljómsveitina skipa þeir Ole „Fessor“
Lindgren básúnuleikari og hljómsveitarstjóri, Finn Otto Hansen á tromp-
et, Hans Holbroe á saxafóna og flautu, Torber „Plys“ Pedersen á píanó,
Claus Nielsen á gítar, Marc Davis á kontrabassa og Bjorn Otto Hansen á
trommur. Þeir leika dillandi danssveiflu, aðahega dixieland og New Orle-
ansdansa frá fyrri hluta aldarinnar, þótt einstaka lag frá sjötta eða sjö-
unda áratugnum skeðist með, og leikgleðin er það mikh og smitandi að
fiðringur fer um aha úthmi í salnum, hvort sem menn dansa eða ekki.
Píanistinn hamast á búggíinu og virðist vekja einna mesta hrifningu við-
staddra, en undirritaður heihaðist þó mest af htríku og lifandi básúnu-
togi hljómsveitarstjórans. Djassgagnrýnandinn verður reyndar eins og
hla gerður hlutur á staðnum párandi eitthvað á blað þegar thgangur
spilirísins kemur fram í hægri löppinni, vel falinni undir borðinu. Óskandi
væri að við íslendingar ættum danshljómsveit á borð við Fessor’s Big
City Band, og vona ég aö koma hennar hingað muni kveikja í einhveijum
okkar manna að gera svipaða hluti. Ég vh að lokum þakka þeim sem
höfðu veg og vanda af komu hljómsveitarinnar fyrir skemmthegan dans-
leik.