Íslendingaþættir Tímans - 27.10.1971, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAMcTTIR
_______________________TÍIWANS
16. TBL. — 4. ÁRG. MIÐVIKUDAGUR 27. OKT. 1971 NR. 65.
Þorvaldur Sigurðsson
sparisjóðsstjóri í Ólafsfirði
Löngum hefur verið hljótt um
ólafsfjörS, og enn er það svo, að
fjökdi landsmanna veit ekki hvar
á landinu sá staður er. En hér,
við opnu hafi, þar sem öldur Norð
ur-íshafsins ganga óbrotnar að
ströndinni, hófst byggð þegar á
landnámsöld. Lengst af fóru litlar
sögur af Ólafsfirði, og annálar geta
hans lítt, nema í sambandi við
harðæri og óáran. En í gegnum
aldirnar hefur lifað hér fólk, sem
á sína sögu, og á hljóðlátan hátt
hefur haft áhrif á samtíð sína.
Ólafsfjörður hefur átt sína alda-
mótamenn, og þeir áttu sinn þátt
í myndun þess byggðarlags, er þró
azt hefur í Ólafsfirði síðustu ára-
tugina. Einn þessara manna kveðja
Ólafsfirðingar hinztu kveðju í dag.
Þorvaldur Sigurðsson fæddist
að Höfða á Höfðaströnd í Skaga-
firði 27. febrúar 1887. Voru for-
eldrar hans hjónin Sigurður Páls-
son og Jónína Jónsdóttir. Þau voru
bæði ættuð af Upsaströnd í Eyja-
firði, og bjuggu fyrstu búskaparár
sín á Karlsá, en fluttust árið 1877
að Mannskaðahóli á Höfðaströnd,
en síðan að Höfða og Arnarstöðum,
og loks voru þau fáein ár í Hofs-
ósi. Rétt fyrir aldamótin flutti Sig-
urður til Ólafsfjarðar og gerðist
útvegsbóndi á Brimnesi. Börn
þeirra hjóna voru sjö, tvö þeirra
dóu ung, en hin fímni höfðu lengst
af búsetu í Ólafsfirði, og er frá
þeim kominn mikill og góður ætt-
leggur.
Þorvaldur Sigurðsson stundaði
nám í Gagnfræðaskólanum á Ak-
ureyri, eftir að hann fluttist til
Ólafsfjarðar með foreldrum sín-
um. Þess náms naut hann vel á
langri ævi. Árið 1917, þann 29.
september, kvæntist hann Krist-
ínu, dóttur Þorsteins Jónssonar,
bónda í Hólkoti. Var heimili þeirra
að Brekkugötu 9 rómað fyrir gest-
risni og myndarskap. Kristín var
gjörvuleg kona og vel að sér, bæði
til munns og handa. Fékkst bún
mikið við útsaum og vefnað, og
eitthvað mun hún hafa málað. Þá
þótti ullarband, er hún litaði með
jurtalitum vera frábært. Á þessum
tímmn var oft erfitt fyrir þá, er
leið áttu í Ólafsfjörð, að fá gist-
ingu þar, en heimili Þorvaldar og
Kristínar var þá opið vegfarandan-
um og nutu þar margir greiða,
sem þeir gleymdu ekki. Þau Þor-
valdur og Kristín eignuðust eina
dóttur, Sigurbjörgu, sem gift er
Jóhannesi Elíassýni, bankastjóra í
Reykjavík. Einnig ólu þau upp syst
urdóttur Þorvaldar, Jakobínu, dótt
ur Jóns Friðriksonar og Guðfinnu
Sigurðardóttur. Er hún gift dönslc
um manni, og búsett í Kaupmanna
höfn. Konu sína missti Þorvaldur
árið 1962 og dvaldist eftir það
áfram á heimili sínu, og naut um-
hyggju sambýlisfólks síns, hjón-
anna Jónmundar Stefánssonar og
Kristínar Þorsteinsdóttur, yngri.
Hefðu þau ekki reynzt honum bet-
ur, þótt hann hefði verið faðir
þeirra.
Ungur að árum hóf Þorvaldur
útgerð í félagi við mág sinn, Þor-
stein Þorsteinsson, bróður Kristín-
ar. Voru mágsemdirnar tvöfaldar,
því að Þorsteinn var kvæntur Snjó
laugu, systur Þorvaldar. Með þess-
um tveimur mönnum tókst svo
sterk og órjúfandi vinátta, að slíks
munu fá dæmi að jafnmikil ein-
ing sé milli bræðra, hvað þá
óskyldra manna. Byggðu þeir hús-
ið að Brekkugötu 9 saman og
bjuggu þar í sambýli, sem aldrei
féll skuggi á meðan báðum entist
aldur, en Þorsteinn andaðist árið
1958. Völdust þarna saman sér-
stakir dugnaðar- og mannkosta-
menn, voru þeir í daglegu tali
kallaðir „félagarnir", og báru það
nafn með réttu. Voru þeir vinsæl-
ir mjög af þeim er þeir kynntust,
og margir þeirra manna, er hjá
þeim unnu, minnast þeirra eins og
þeir væru að tala um feður sína.
Gerðu þeir félagar jafnan út tvo
eða þrjá báta, og voru sjálfir for-
menn á þeim, en höfðu fiskverk-
un í landi. Einnig voru aðrir menn
í félagi með þeim um skeið, og
má þar nefna Guðmund Gíslason,
sem var skipstjóri á Þór, og Ás-