Íslendingaþættir Tímans - 27.10.1971, Blaðsíða 25

En þessi kvæði og vísur, sem á
gamansaman hátt tóku til meðferð
ar viðburði samtíðarinnar innan
héraðs og utan og stundum ýmsa
þá, sem viðkvæmastir voru fyrir,
öfluðu honum þó ekki óvinsælda
svo ég viti, og segir það meira en
löng lýsing um hans mannlega og
hlýja hugarþel, sem engum gat
leynzt, er einhver samskipti hafði
við hann.
Aldrei gat ég merkt, að Kemp liti
á sig sem skáld, og þó hefðu mörg
af fremstu ljóðskáldum samtíðar
hans mátt öfunda hann af því hve
létt honum var um að tjá sig
skýrt og óþvingað, og það meira
að segja í dýrt kveðnum vísum.
Það var heldur aldrei hægt að
merkja, að Kemp teldi sig boðbera
eins eða neins, og allt sem kalla
má prédikun var honum víðs
fjarri. En af honum skein fordóma
leysi, sjálfstæði gagnvart venju-
toundnu verðmætamati samtíðar
innar, hugrekki til að skera sig úr
í hverju sem var og skemmtileg
tilhneiging til að hneyksla þá, sem
fastir sátu í hræsni tíðarandans.
Það er eins og hann hafi verið
fyrirboði þeirra hræringa, sem nú
gera vart við sig meðal ungs fólks
og hafa fyrir aðalsmerki einkenni
þau, sem ég var að nefna.
Því ber að fagna, að blöð Kemps
með kvæðum hans skuli vera á vís
um stað og varðveitast frá eyði
leggingu, þó þau komi ekki fyrir
almenningssjónir í bráð, skv. hans
eigin ákvörðun.
Kemp var dugmikill afkastamað
ur við allt, sem hann tók sér fyr-
ir hendur, og búnaðist vel.
Hann tók við jörð sinni, Illu *a-
stöðum, svo til húslausri og ór; vt
aðri, en byggði þar þegar hús .ð
þeirra tíma vísu. Síðar, eftir að nýj
ungar í húsagerð ruddu sér til
rúms, húsaði hann Illugastaði að
nýju. Hann lagði einnig í miklar
ræktunarframkvæmdir, rak stórt
og myndarlegt bú svo af bar, en
var þó við önnur störf hálft árið.
Velgengni hans var því ekki síð-
ur að þakka konu hans, Elísabetu
Kemp, glæsilegri og dugmikilli
konu, sem lifir mann sinn.
Þau hjón eignuðust 9 gjörvuleg
börn og ólu einnig upp hálfbróður
Kemps, Pétur Stefánsson.
Við fráfall Kemps votta ég konu
hans, Elísabetu, svo og öðrum að
standendum samúð mína.
Jón Hafsteinn Jónsson.
f
Ludvig Rudolf Kemp, eins og
hann hét fullu nafni, andaðist 30.
júlí s.l., 82 ára gamall. Hann var
jarðsettur á Sauðárkróki að við-
stöddu fjölmenni, svo sem vænta
mátti.
Ludvig var þjóðkunnur maður
og bar margt til þess. Sum af ljóð
um hans hafa verið á hvers manns
vörum, ef svo má segja, sakir frá-
bærrar rímsnilli og málfars, en
ekki sízt af þeim blæ, sem yfir
ljóðum hans er velflestum. Lausa
vísur hans eru og margar þjóð-
frægar.
Ludvig Kemp var meðal maður
að vexti og samsvaraði sér vel.
Svipur hans var fast mótaður, en
gát verið glettinn á stundum óg
vissu fáir hvað undir bjó. Gat þá
gjarna orðið til ódauðleg vísa af
litlu tilefni.
Ævistarf Ludvigs var margþætt.
Hann stundaði búskap að Illuga
stöðum á Skaga norður, en var
jafnframt landskunnur vegaverk-
stíóri. Ludvig Kemp var kvæntur
El' abetu Stefánsdóttur, mikilli
m; ;nkostakonu. Eignuðust þau 9
mannvænleg börn. Tveir synir
þei' a eru látnir og var það mik
ill J armur þeirra hjóna. Síðasta
star' hans, að ég hygg, var sjúkra
samlágsstjórn á Skagaströnd og ná
grcnni. Ileyrt hef ég um hann, að
ha \ skilaði verkum þeim, sem
ho; m voru falin, með fullkomn-
um óma. Þá hef ég lieyrt af vör
um j eirra manna, sem unnið hafa
að vcgagerð undir stjórn hans, að
hann væri þeim ógleymanlegur,
sakir meðfæddra hæfileika og
mannkosta.
Eift af ævistörfum L.K. er þó
ótaiið. Hann var óvenju vel greind
ur n 5ur og fjölhæfur. Auk ljóða
gerð. hans, sem áður getur, var
honun jafn sýnt um að rita
óbundið mál, er Ijóst kemur fram
í sirrifu i hans um ættfræði og
ski á'-etningu ýmissa heimilda, sem
eflau munu lifa lengi eftlr hans
dag, i fræðimennska var honum
hugk^kin. Mér er nær að halda, að
mrl'-"ur fróðleikur, sem hann hef-
v r ’ialdið til haga um dagana, hafi
erm ekki komið fram í dagsljósið.
Ég minnist þess, er Ludvig kom
t:l Akureyrar að hitta vandafólk
sitt og dvaldist þar um lengri eða
skemmri tíma, að liann kom og
heimsótti mig. Lét óg þá allt ann
að „lönd og leið“ til þess að geta
dvalið stund með þessum orðsnill-
ingi, sem hann vissulega var í aug
um mínum, og raunar flestra
þeirra, er til hans þekktu. Ég var
eins og bergnuminn að hlýða á frá
sagnir hans og ljóð. Fyrir þetta
allt vil ég þakka honum með þess
ari fátæklegu grafskrift um leið og
ég sendi konu hans og bömum
innilega samúðarkveðju.
Harpan er þögnuð. Heilögust ró
hjúpar nú snillingsins náinn.
Ljóðvana söngfuglar læðast í mó.
Ludvig R. Kemp er dáinn.
Pétur Jónsson
frá Hallgilsstöðum.
t
„Andi þinn á annað land,
er nú fluttur burt frá mér.
Bandað hef ég bleikan gand
ber hann mig á eftir Þér“.
V. Benónýsson.
Eins og að likum lætur, eru alda
mótamennirnir svonefndu óðum
að kveðja þetta vort jarðlífssvið,
mennirnir sem háðu harðari lífs-
baráttu en þekkist nú til dags, en
þeir tryggðu um leið afkomendum
sínum betri og bjartari daga en
þeir sjálfir áttu kost á. Verður
þessum mönnum seint fullþakkað.
Ludvig R. Kemp andaðist 30.
júlí sl. á heimili sínu, Karlagötu
20 í Reykjavík, og var jarðsettur
frá Sauðárkrókskirkju 7. ágúst að
viðstöddu fjölmenni. Séra Gunnar
Gíslason í Glaumbæ flutti kirkju-
ræðuna og jarðsöng.
Kemp var í þennan heim bor
inn 8. ágúst 1889, í Víkurgerði
í Fáskrúðsfirði, Suður-Múlasýslu.
Voru foreldrar hans Stefán Árna-
son og kona hans, Helga Ludvigs
dóttir Kemp.
Á fyrsta ári var liann tekinn í
fóstur af hjónunum Júlíusi ísleifs-
syni og Guðfinnu Eyjólfsdóttur í
Hlíð í Breiðdal, og lijá þeim ólst
hann upp, sem þeirra eigið barn
væri, til þroska ára.
Greind hans og námfýsi kom
snemma í ljós. Hann lauk gngn-
fræðaprófi frá Flensborgarsk )la
vorið 1909 og tveim árum síðai it-
skrifaðist hann frá Verzlunars) la
íslands, og stundaði verzlunars! rf
um skeið á Sauðárkróki, en si: it-
fSLENDINGAÞÆTTIR
25