Íslendingaþættir Tímans - 27.10.1971, Blaðsíða 19

MINNING
Kristín BerLediktsdóttir
húsfreyja, Hróastöðum
Kristínar Benediktsdóttur minn- sinn, Guðrúnu Jónsdóttur frá Sel-
ist ég fra fyrstu bernskudögum. landi.
Hún bjó þá hið næsta heimili Árið 1913 gekk Kristín að eiga
mínu, en fluttist síðar norðar í dal- Sigurð Davíðsson Sigurðssonar frá
inn — að Hróastöðum, þar sem Veturliðastöðum og hófu þau bú-
hún bjó til æviloka. skap á Víðivöllum, en fóru þaðan
En þótt vegur lengdist á í Bakka, þar sem þau bjuggu í
milli heimilanna var taugin, sem átta ár. Vorið 1924 fluttust þau að
tengdi þau, alltaf jafn traust. Hróastöðum, þar sem þau bjuggu
í gegnum margvísleg samskipti síðan við góðan orðstír.
áranna varð vináttan æ dýpri og Börn þeirra Kristínar og Sigurð
reyndist þeim, er nutu, gæfu- og ar eru: Aðalbjörg, húsfreyjá á Ak-
gleðigjafi. Fyrir það er bæði ljúft ureyri, gift Hermanni Vilhjálms-
og skylt að flytja hugheilar þakk- syni verkstjóra og Davíð Hermann
ir. og Guðrún heima á Hróastöðum.
Kristín fæddist að Bakka í Hafa þau alltaf stundað búskapinn
Fnjóskadal þann 11. október 1884. með foreldrum sínum.
Foreldrar hennar voru Benedikt, Hróastaðir hafa tekið miklum
sonur Jónatans Þorlákssonar stakkáskiptum á þeim árum, sem
bónda og fræðimanns á Þórðar- liðin eru frá því að ungu hjónin
stöðum og fyrri konu hans, Guð- frá Bakka settust þar að vorið
rúnar Bjarnadóttur frá Snæbjarn- 1924. Er þar nú orðið hið fríðasta
arstöðum. býli, sem ber ágætt vitni þeim, er
Þegar Kristín var á bernsku- þar hafa vakað á verði. Þar hafa
skeiði missti hún móður sína og trúar og starfsfúsar hendur erjað
fór þá fljótlega í fóstur að Snæ- jörð og hlúð að gróðri, og þar hef-
bjarnarstöðum. En átti þó æsku- ur eldur verið glæddur á arni með
dagana heima í föðurgarði. Var þeim hætti, að vel verður munað
faðir hennar þá kvæntur í annað af þeim, sem notið hafa.
Hefur Hróastaðafjölskyldan
-------------------------------- reynzt mjög samhent og notið að
verðleikum trausts og vinsælda.
Synir þeirra hjóna, Sigurjón og Gestrisni og greiðasemi hafa ætíð
Sigurgeir búa báðir á föðurleifð verið ríkir þættir í menningu heim
sinni. — ilisins og fráleitt fokið að neinum,
Sigurjón býr á Þaravöllum sem átt hefur dvöl innan veggja
ásamt Svövu, systir sinni. Sigur þess. Erum við systkinin á meðal
geir bróðir hans, býr á Völlum, þeirra mörgu, sem þessa hafa not-
sem er nýbýli úr Þaravallalandi. ið. Og vegna föður okkar, sem átti
Árin líða. Áfram veltur hjól þarna athvarf um skeið undir ævi-
tímans. — Menn koma og fara. lokin, og naut ríkrar góðvildar og
„Að heilsast og kveðjast, það er umhyggju, stöndum við í þakkar-
lífsins saga“. — skuld við þetta ágæta heimili —
Hér er kona kvödd sem lifað skuld, sem seint mun unnt að
hafði níu tugi ára. Hár er sá ald- gjalda.
ur. Mörg eru þau sporin, sem Við brottför Kristínar á Hróa-
stigin hafa verið á svo löngum ævi- stöðum af þessum heimi, þegar
ferli. strengir minninganna óma, verður
Vertu sæl, Jóna Geirsdóttir. Guð meðvitundin um þetta sérstaklega
•blessi þig og varðveiti. Þökk fyrir skír og þökkin fyrir ævitryggðir
liðin kynni. — Svo mæli ég fyrir rík í huga.
mig og mína fjölskyldu — Þótt að Kristín næði háum aldri,
Þórarinn Jónsson. var hún alla ævi heilsuveil og

mun oft hafa géngið til verks
meira af vilja en mætti. En skyldu
rækni hennar og iðjuhneigð var
söm til síðasta dags og viljastyrk-
ur þessarar nettvöxnu, veikbyggðu
konu, virtist óbugandi. Hin síðustu
ár var líkamsþrek hennar þrotið
með öllu, en skíru minni hélt hún
til hinztu stundar, svo og sinni já-
kvæðu afstöðu til þess lífs, sem
hrærðist umhverfis hana.
Kristín var snyrtileg í allri um-
gengni og búnaði og mjög reglu-
söm. Hún var búsýslukona, vak-
andi yfir hag og heiðri heimilis
síns. Hugur hennar var bundinn
átthögum og ættmennum þeim
böndum, sem ekkert fékk slitið.
Þegar forsæla efri áranna færð-
ist yfir, naut Kristín þess, að barna
börnin kveiktu Ijós við veg. í þeim
sá hún vonir og drauma rætast.
Hún var vinföst og frændrækin
svo að af bar og hafði af því ríka
ánægju að fagna vinum á heima-
hlaði, en sá jafnframt þaðan til
víðara sviðs. Hún fylgdist með æðí
slætti umhverfisins, bar í brjósti
félagsanda, hafði áhuga á að
blanda geði við samferðafólkið og
sótti mannamót allt til hins síðasta.
Kristín og' Sigurður á Hróa-
stöðurn tókust ung í hendur og
yfir degi þeirra og vegi var ætíil
heiðríkja, sem eigi gleymdist þeini,
er áttu með þeim leið. Börn þeirra
hafa reynsfc þeim vel í hvívetna
og munu halda uppi verki þeirra.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
19