Íslendingaþættir Tímans - 27.10.1971, Blaðsíða 17

ustumenn stéttarfélaganna á ýms-
an bátt. Ég hef oft dáðst að fórn
fýsi hans og áhuga. Ég vil, fyrir
hönd Félags bryta, og Félags mat
reiðslumanna sérstaklega, færa
honum beztu kveðjur og þakkir á
þessari kveðjustund. Undir þessar
kveðjur er óefað tekið af öilum
þeim stéttarfélögum, er á sama
hátt hafa notið aðstoðar hans. Fé-
lag matreiðslumanna heiðraði
hann á merkum tímamótum sín
um árið 1967.
Atvinnu minni er þannig háttað,
að daginn eftir að Guðjón Tryggvi
Þorfinnsson lézt, fór ég úr bænum,
og af þeirri ástæðu m.a. hef ég
ekki getað gert línur þessar eins
vel úr garði og ég hefði viljað, og
hinn látni hefði verðskuldað af
minni hendi. Þetta bið ég aðstand-
endur, sem og aðra velunnara hins
látna að virða á betri veg. Senni-
lega get ég ekki, af sömu ástæðu,.
verið viðstaddur útför hans, sem
ég hefði viljað. Með línum þessum
mun ég því kveðja þennan mikil-
hæfa félaga minn og starfsfélaga,
og þakka árangursríkt og ánægju-
legt samstarf að sameiginlegum
áhugamálum gegnum aldafjórð-
ungs skeið.
Ég votta Birgit konu hans,
börnum, og öðrum ástvinum hins
látna innilegustu samúð við frá-
fall Guðjóns Tryggva Þorfinnsson-
ar.
Böðvar Steinþórsson.
Hann Tryggvi skólastjóri er lát-
inn. — Ég minnist með þak'klátum
huga, hve innilega hann bauð mig
velkomna í framreiðsludeild Skól-
ans hjá sér, er ég hóf nám þar.
Þau orð voru mér mikil lyftistöng,
því að það voru ekki margir sem
töldu mig, eða kvenfólk yfirleitt,
eiga erindi í þá stofnun. Og þeg
ar ég varð 10 ára sveinn 1970
útskrifaði hann fyrstu konuna í
matreiðsludeild. En þá vorum við
orðnar 9 í framreiðsluiðn. Ég er
sannfærð um að hver einasta okk-
ar minnist hans með virðingu og
þökk.
Tryggvi átti rnjög gott með að
umgangast ungt félik og ávann sér
fljótlega traust nemenda sinna,
sem flestir voru mjög ungir er
þeir hófu nám. Og þegar þeir
héldu uppá skólaslit var hann
ekki síður nauðsynlegur þátt-
Valgarður Hafsteinsson
Fæddur 6. julí 1955.
Báinn 7. sept 1971.
Þegar ég kom heim kl. 7
þriðjudagskvöldið 7. sept. og
Róbert sagði mér að Valli
væri dáinn, varð ég slíkri
skelfingu lostin, að mér mun sú
stund seint úr minni líða. Það er
dapurlegt til þess að hugsa að eiga
ekki von á að sjá hann framar hér
í Bakkakoti og fylgjast með öllum
framtíðaráætlunum. Valli hafði
hringt til Róberts nokkrum mín
útum áður en hann var allur, og
þá glaður og hress að vanda.
takandi í gleðskap framreiðslu-
deildar en matreiðslu. Svo var og
um lians fögru og góðu konu.
Birgit, prinsessan í hópnum ljúf,
kát og háttvís. Það vildi svo til
að þessir fagnaðir voru stundum
haldnir á vinnustað mínum, svo ég
veit hve mjög þau hjón áttu hjörtu
nemendanna. Aldrei vissi ég til að
þau hjón væru svo stödd í húsinu
að þau heilsuðu ekki uppá mig
um leið mér til mikillar ánægju.
Bezt kynntist ég þó Tryggva eft
ir að hann gerðist meðlimur i
Kiwanisklúbbnum Heklu en þeir
héldu fundi á vinnustað mínum.
Þá ræddi hann oft við mig með-
al annars um ferðir þeirra hjóna
um hálendi íslands. Ég drakk í mig
lýsingar hans og komst síðar að
raun um að hástemmdasta frá-
sagnargleði getur ekki oflofað ör-
æfin okkar.
Þannig geta fræðimenn af guðs
náð óbeint stráð um sig vizku og
bent á leiðir til innihaldsríkara
lífs, þótt ekki sé frá kennarastóli.
Við kveðjum Tryggva að sinni,
þar sem hann hefir að æðra boði
lagt á móðuna miklu. Sál hans
mun halda áfram að þroskast og
tekur af alúð á móti okkur nem
endum sínum þegar að oikkur kem
ur.
Frú Birgit og öðrum aðstand-
endum votta ég dýpstu samúð.
Svanhildur Sigurjónsdóttir.
Valgaröur Hafsteinsson er einn
eftinninnilegasti drengur, sem hér
hefir komið, og eru þeir þó orðnir
býsna margir drengirnir af Nes-
inu, sem við höfum haft kynni
af. Hann varð vinur okkar allra.
Ekki eru mánuðirnir margir
síðan Valli fór að venja komur sín-
ar til okkar, en það gerðist mikið
á svo skömmum tíma. Að vísu
munum við vel eftir honum frá því
liann var smá hnokki, laglegur og
sérlega aðlaðandi lítill drengur.
Það er óhætt að segja og ærið
umhugsunarefni að einn mánuður
í lífi Valla virtist jafngilda heils
árs sambandi við venjulegt fólk.
Eftir á að hyggja er engu líkara en
hver mínúta hafi verið mikilvæg,
þar sem tíminn var svona naumpr.
Við erum öll þakklát fyrir þessa
mánuði frá í byrjun þessa árs.
Tillitsemi var í hverju hans fót-
máli, hvernig hann ók heim að hús
inu, bankið hans á hurðina, allt
miðaðist það við að gera ekki
ónæði. Það er ekki sama livernig
fólk bankar á hurð. Mér finnst ég
geta kynnzt manneskju talsvert á
' þeirri athöfn einni. Háttvísi og til-
litsemi voru hans.aðalsmerki.
Ekki kynntist ég foreldrum Val-
garðs heitins persónulega, hins
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
17