Heimilistíminn - 03.02.1977, Page 13

þeir væru búnir að gleyma þeim, að réttar-
höldunum loknum”, hvislaði flugsrimslið.
„Dæmalaus fifl”, sagði Lisa hneyksluð, en
hún þagnaði i miðri setningu, þvi að nú hrópaði
hvita kaninan: „Þögn i réttinum”.
Kóngurinn hagræddi gleraugunum vandlega
á nefi sinu og leit spekingslega um salinn.
Lisa sá yfir axlir kviðdómaranna, að þeir
voru að skrifa á spjöldin sin: dæmalaus fifl”.
Og hún veitti þvi vinnig athygii, að einn þeirra
vissi ekki, hvernig átti að stafa þetta, og varð
að Ieita ráða hjá sessunaut sínum. — „Spjöldin
verða skemmtileg útlits við lok málsóknar-
innar, eða hitt þó heldur”, hugsaði Lisa með
sér.
Þá iskraði i griffli eins kviðdómarans. Lisu
fannst hljóðið óþægilegt, og hún læddist þess
vegna á bak við kviðdómarann og hrifsaði tii
sin griffilinn. Hún var svo fljót að þvi að
kviðdómarinn (það var eðlan Nonni litli) gat
hreint ekki áttað sig á, hvað orðið hafði af
grifflinum. Hann neyddist þvi að skrifa með
fingrinum, það sem eftir var dagsins. En það
var vitanlega til litils gagns, þvi að spjaldið var
jafnautt eftir sem áður.
„Kallari, lestu upp ákæruna”, sagði konung-
urinn. Hvita kaninan blés þrisvar i lúðurinn,
breiddi úr skjalinu og las það, sem hér fer á
eftir:
Bakaði drottning beztu kökur,
bjartan sumardag.
Gosinn stal þeim, át þær allar
undir sólarlag.
„Berið fram úrskurð yðar”, sagði kóngurinn
við kviðdóminn.
„Ekki strax, ekki strax”, flýtti hvíta kaninan
sér að gripa fram i. „Það þarf ýmislegt annað
að gera fyrst”.
„Leiðið fyrsta vitnið inn”, sagði kóngurinn.
Hvita kaninan blés nú aftur þrisvar í lúður
sinn og kallaði: „Fyrsta vitni!”
Hattarinn var fyrsta vitnið. Hann gekk inn i
dómsalinn með kaffibolla i annarri hendi og
brauðsneið i hinni. „Ég bið yðar hátign að
afsaka, að ég hefi þetta meðferðis, en svo er
mál með vexti, að ég hafði ekki alveg lokið við
að drekka eftirmiðdagskaffið mitt, þegar gert
var boð eftir mér”.
„Þú hefðir átt að hafa lokið þvi”, sagði
kóngurinn. „Hvenær byrjaðir þú?”
Hattarinn leit á hérann, sem hafði komið á
eftir honum inn i réttarsalinn, ásamt hesli-
músinni. „Ég held, að það hafi verið þann
fjórtánda marz”, sagði hann.
„Þann fimmtánda”, sagði hérinn.
„Þann sextánda”, sagði heslimúsin.
„Bókið þetta”, sagði kóngurinn við kvið-
dómarana. Þeir skrifuðu öll dagatölin á
13