Náttúrufræðingurinn - 1940, Side 65

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
57
3. mynd. Mælifellshnjúkur frá norðri. Ský hylur efsta toppinn.
(J. H. Líndal.)
en mátuleg morgunganga þaðan og upp á kollinn á Mælifells-
hnjúk.
En tíminn er naumur, sem ég má eyða hér uppi, og v.estan-
golan færist í aukana. Ég verð að skipta þessari stund milli út-
sýnisins og jarðfræðilegra athugana og skal nú nánar vikið að
þeirri hlið málsins.
2. Jarðfræðilegar athuganir.
Það lá skjótt ljóst fyrir, að um kollinn á Mælifellshnjúk
liggja stórfelldar berggangaraðir með stefnu frá suðri til norð-
urs um það bil á Tindastól. En hér ber svo einkennilega til, að
efni meginberggangsins er móberg, í stað þess að vera blágrýti,
eins og venja er til í basaltfjöllum. Móbergsgangurinn liggur
um miðjan hnjúkinn og er um 8 m þykkur. Eftir honum endi-
löngum liggja einskonar berglagaskil líkt og móbergsveggur-
inn væri gerður úr nokkrum lögum, er risu á rönd, og sæi í rað-
ir berghleifanna. Að öðru leyti er móbergið samfelld uppfyll-
ing á gosganginum án láréttrar lagskiptingar né stuðlamynd-
ana. Til b.eggja hliða við móbergið og fast upp að því liggja í