Skírnir - 01.12.1919, Síða 27

Skirnir]
Jón Thoroddeen.
233
aði æ, er unna því, sem gott er og göfugt, en hafa óbeit
á því, sem ilt er í fari manna. Ef þessi sólardraumur af-
bragðsskáldsins rætist, verð eg sannspár um, að þjóðsöng-
ur vor lifi Gróu. Ættjarðarkvæðí hans flýgur oss og stór-
um tíðara í hug en húsfreyjan á Leiti. Það fylgir Islend-
ingnum til endimarka jarðar, íslenzkir sjómenn syngja það
eða raula á ferðum um yztu höf. Það lifir að likindum
eins lengi og fáni vor hinn ungi, er vér vonum, að blakti
til fjarlægustu tima yfir vöggum niðja vorra og gröfum.
Það er trygt eins og móðurást, yfirgefur oss eigi, meðan
oss endist aldur og minni. Islendingar skilja við það. Það
skilur aldrei við íslendinga.
Sigurður Guðmundsson.