Kirkjuritið - 01.03.1956, Blaðsíða 23

PTJ5TL3R
v__________)
Ný viðhorf.
í sveitunum setja kirkjurnar ekki aðeins svip á staðinn held-
Ur oft á mikinn hluta byggðarinnar. Fyrir kemur, að þær draga
enn lengra að sér augu manna, eins og t. d. Þingeyrarkirkja, sem
sest að ég ætla úr 10 hreppum. Hvort heldur heimamenn eða
ferðalangar kannast við þögul en sterk áhrif guðshúsanna, hvern-
þau benda til himins úr nánd og fjarlægð, minna ósagt og
osjálfrátt á eitthvað utan og ofan við hraðann og hversdagsleik-
aun, þótt aðeins sé þotið hjá þeim á eirðarlausri skemmtiferð.
Hvað þá ef mönnum verður daglega á þær litið.
íslenzkar kirkjur eru flestar hvorki stórar né stórfenglegar,
oæsta misjafnlega hirtar, marga daga auðar og lokaðar. Saipt
ruundi okkur finnast mikið vanta, jafnvel augun, spegil sálar-
lunar, í kirkjulausa sveit. Enda ekki til svo fámennur, né fátækur
söfnuður þann dag í dag, að hann hafi ekki með einhverjum
raðum haldið við kirkju sinni, eða endurreist hana, þegar þörf
Sei'ist. Kemur jafnvel fyrir enn, að einn einstakur bóndi, svo sem
Jón Stefánsson í Möðrudal, reisi upp á eindæmi kirkju á bæ sín-
Ulu- Enda eins og manni finnist hvergi hærra til loftsins og víð-
aru til veggjanna en á þeim slóðum.
I þjóðflutningum síðustu áratuga og við stökkþróun höfuð-
borgarinnar hefir komið nýtt upp á teningnum. í húsaþyrping-
Uuum miklu, þar sem æ rísa stærri húsaraðir, hverfa sumar kirkj-
Uruar í skugga steinhallanna. Og nú gerist það, að nýir söfn-
uSir koma til sögunnar, sem enga eiga kirkjuna. Vitanlega er
þeim ekki um megn, frekar en fámennum og fátækum sveita-
söfnuðum, eða um 600—1000 manna kauptúnum, að koma sér
uPp kirkjum við sitt hæfi. En í því sambandi koma mörg atriði