Kirkjuritið - 01.03.1956, Blaðsíða 34

128
KIRKJURITIÐ
þessum efnum hér á landi. Lítil marmaraplata er virðulegra
minnismerki en mikil steinsteypugirðing. Hvorugt er varanlegt.
Að síðustu breiðir tíminn og gleymskan yfir hvort tveggja.
í kirkjugarðinum á yfirlætið og íburðurinn ekki heima. Lát-
laus umbúnaður hins síðasta hvílustaðar hæfir einn þeirri auð-
mýkt, sem maðurinn ætti að hafa í smæð sinni og vanmætti.
Björn Ólafsson.
Styrkur Islams.
Fyrstu stjörnurnar kvikna á himninum — og heyr! Nú heyri ég vörðinn 1
næsta bænhústurni kalla menn til bæna. Fyrst snýr hann sér mót Mekku,
og síðan í hinar höfuðáttirnar, og hrópar syngjandi hátt og sterkt, svo að
ég heyri greinilega upphafið: La ilaha il Allah, „Guð er einn Guð“ — svo
kemur nafn Múhameðs........
Og ég undrast hinn mikla leyndardóm Islams........Frá mörg þúsund
bænhústurnum er þessi boðskapur boðaður 240 milljónum hinna trúuðu,
fimm sinnum í hverjum einasta sólarhring: „Guð er einn Guð, og Múhameð
er spámaður hans“. Tvö hundruð og fjörutíu milljónir trúaðra manna, —
sem trúa. Svo segir í vorri helgu bók: „Sá maður, má eigi ætla, að hann
'fái nokkuð hjá Drottni, sem er tvílyndur maður, reikull á öllum veg-
um sínum“. Og á öðrum stöðum er minnzt á þá, „sem hrekjast og berast
fram og aftur af hverjum kenningarvindi .... veltandi bárur .... ský,
sem ekkert regn kemur úr.“ Múhameðstrúarmenn eru ekki tvílyndir. Eg
hef séð Bedúina í Dei-el-Benathéraði, og Beduina á hæðunum við „Freist-
ingarfjallið" koma út úr tjaldi sínu og gá til sólar til að vita, hvort ekki
væri komin fjórða bænarstund. Síðan hafa þeir snúið sér mót Mekku, borið
hægri höndina bak við eyrað til að hlusta á ráð vemdarengils síns, og þar
á eftir hafa þeir borið vinstri höndina upp að hinu eyranu til að hlusta á
ákæmr hins illa anda. Að því búnu vörpuðu þeir sér til jarðar, risu á fætur,
kmpu, fleygðu sér aftur flötum og kysstu jörðina. En í kristnum löndurn
hringir Angelusklukkan til næsta lítils þrisvar daglega. Rétt einstaka fróm-
ur munkur, eða prestur, tekur ofan á miðri götu og muldrar fljótt og feininis-
lega, öllum til undrunar og mörgum til gamans „Engilkveðjuna": Angelus
Domini nuntiavit Mariae, — um leið að hann skundar leiðar sinnar.
Johannes Jörgensen.