Tímarit lögfræðinga - 01.10.1979, Side 5

BJARNI BJARNASON
t
Bjami Bjarnason var fæddur í Reykjavík 2.
mars 1913. Foreldrar hans voru hjónin Bjarni
alþingismaður frá Vogi Jónsson og Guðlaug
Magnúsdóttir. Hann ólst upp hjá foreldrum
sínum og settist í Menntaskólann í Reykjavík,
þegar hann hafði aldur til. Stúdentsprófi lauk
hann vorið 1931 með góðri einkunn. Um haust-
ið 1931 innritaðist Bjarni í lagadeild Háskóla
íslands og lauk kandidatsprófi í lögfræði 11.
febrúar 1936 með I. einkunn, 133 stigum. Hinn
1. júní sama ár varð hann fulltrúi lögmannsins í
Reykjavík og starfaði þar og hjá borgardóm-
aranum í Reykjavík til 1. ágúst 1948, er hann
var skipaður bæjarfógeti á Siglufirði. Því
starfi gegndi hann til 1. júní 1952. Á Siglu-
fjarðarárum sínum fékkst Bjarni nokkuð við
þjóðfélagsmál, m.a. var hann forseti bæjarstjórnar Siglufjarðar árin 1950 til
1952. Hann gerðist þá aftur fulltrúi borgardómarans í Reykjavík, en hætti
þeim störfum 1. apríl 1960. Eftir þann tfma stundaði hann lögfræðistörf í
Reykjavík. Bjarni fékkst nokkuð við ritstörf. Hann samdi ásamt Árna Tryggva-
syni Lögfræðilega formálabók sem út kom 1941.
Hinn 13. júlí 1940 kvæntist Bjarni eftirlifandi eiginkonu sinni Jóhönnu
Vilhelmfnu, dóttur Haralds kaupmanns Árnasonar og konu hans Arndísar
Bartels. Þau hjónin eingnuðust fimm börn: Helgu, f. 9. febrúar 1941, Arndísi,
f. 20. apríl 1942, d. 21. desember 1945, Þóru, f. 13. júlí 1945, Erlu, f. 25.
október 1946 og Harald Ágúst, f. 9. maí 1950.
Bjarni varð bráðkvaddur 30. mars 1979.
Þegar ég hlýddi í fyrsta sinn á munnlegt próf í lögfræði hinn 11. febrúar
1936 voru prófmenn tveir, sem þá var háttur. Báðir voru glæsimenni, en
ólíkir. Báðir stóðu sig vel eins og sagt er. Annar var óvenju hægur í fram-
komu, en svör hans voru skörp og hnitmiðuð, þótt þau væru sögð af hinni
mestu hægð. Síðan hefi ég þekkt Bjarna Bjarnason í sjón. Örlögin höguðu
því þannig, að við vorum samstarfsmenn um langt skeið og varð vel til vina.
Bjarni Bjarnason var maður hár vexti, gjörvilegur og bar sig vel. Hann var
snyrtimenni mikið, hægur í fasi og tali, en mig grunar, að mikill hluti rósem-
innar hafi verið áunninn, en ekki eðlislægur. Hann var hamhleypa til vinnu,
en vann í skorpum. Hann ritaði fagra rithönd, allt sem hann gerði var snyrti-
lega gert, og engan hefi ég séð fara höndum um skjöl af meiri natni. Dómari
var hann góður, hafði mjög glöggt auga fyrir aðalatriðum og setti fram hugs-
anir sínar í stuttu og skýru máli. Hann las feikna mikið, en var alæta á
99