Tímarit lögfræðinga - 01.10.1979, Blaðsíða 40

Besnerv. Central Trnst Co. of Neiu York, 230 N.Y. 357, 130 N.E.
577, 23 A.L.R. 1081 (1921).
Starfsmenn verktakans E önnuðust stjórn á lyftum í versl-
unarhúsi J. J fékk annan verktaka til að setja upp eldvarnar-
hurðir, sem lögskylt var að hafa á opum inn í lyftugöngin. B,
starfsmaður síðargreinds verktaka, fórst vegna gáleysis starfs-
manns E. J vissi eða mátti vita, að hættulegt var að starfrækja
lyftuna á meðan vinnan við eldvarnarhurðirnar stóð yfir. 1 dómi
segir, að við þessar aðstæður hafi sú skylda hvílt á J gagnvart
B að láta starfrækja lyftuna með eðlilegri aðgát. B mátti treysta
því, að umbúnaður á staðnum væri forsvaraniegur. Talið var, að
það leysti J ekki undan skyldu hans til að gera sérstakar varúð-
arráðstafanir, að sjálfstæðir verktakar höfðu umræddar fram-
kvæmdir með höndum.
Maioney v. Rath, 69 Cal. 2nd 142, 445 P. 27id 513, 71 Cal.
Rptr. 897 (1968).
Kona nokkur fékk bifreiðaverkstæði til að gera við hemla bif-
reiðar sinnar. Tók viðgerðin til alls hemlakerfisins. Um 3 mánuð-
um síðar, er konan hugðist stöðva bifreiðina við umferðarljós,
biluðu hemlarnir með þeim afleiðingum, að árekstur varð. Bil-
unin varð rakin til mistaka starfsmanna verkstæðisins. Konan
var talin bera ábyrgð á sök þeirra, vegna þess að henni var sem
eiganda bifreiðarinnar skylt að lögum að hafa hemlana í góðu
lagi og sú skylda var talin „óframseljanleg."
Þetta eru aðeins þrír dómar af mýmörgum um sama efni. Veita þeir
að sjálfsögðu afar takmarkaða hugmynd um hverjar þær skyldur séu,
sem bandarískir dómstólar telja „óframseljanlegar“ í þeirri merkingu,
er hér um ræðir. Þessir dómar varða skyldu til að raska ekki stuðn-
ingi, sem hús nágranna hefur af aðliggjandi jarðvegi,21 skyldu til að
hafa umbúnað húsakynna nægilega öruggan og skyldu til að halda bif-
reið í lögmæltu ástandi. Aðrar skyldur, er taldar hafa verið „ófram-
seljanlegar“ eru t.d. skylda farsala eða farmflytjanda (,,carrier“) til
að veita farþega öruggan flutning eða annast farm af kostgæfni, skylda
bæjarfélags til að gera við götur bæjarins, skylda til að hindra ekki
21 Sjá 422A gr. Rest. 2nd. Samkvæmt 817. gr. Rest. 2nd hvílir hrein hlutlæg ábyrgð
á þeim, sem veldur landssigi með því að raska nauðsynlegum stuðningi lands í eigu
annars manns.
134