Tímarit lögfræðinga - 01.10.1979, Síða 8

Jón settist að á Siglufirði þegar eftir próf og stundaði þar málflutnings-
störf, en var jafnframt fulltrúi bæjarfógeta í fógetaréttarmálum. Þaðan fluttist
hann til Reykjavíkur 1942 og stundaði þar málflutningsstörf til æviloka.
Jón tók talsverðan þátt í félagsmálum, og einkum voru honum hugleikin
hagsmunamál lögmannastéttarinnar. Sat hann í stjórn Lögmannafélags ís-
lands um 10 ára skeið frá 1960—1970 og var formaður félagsins síðustu 4 árin.
Öll sín störf rækti Jón af stakri prýði. Hann var mjög traustur málflutnings-
maður, vel að sér í lögum, ágætlega máli farinn, drengilegur í hvívetna, fastur
fyrir og fylginn sér. Var hverju máli vel borgið, er hann tók að sér. Tungu-
málamaður var Jón mjög góður, einkum þýskumaður, og kom það sér vel
I störfum hans fyrir þýska sendiráðið og fjölmarga þýska viðskiptamenn.
fiinnig starfaði hann mikið fyrir norska aðila og norska sendiráðið.
Meðal stéttarbræðra og dómenda var Jón bæði vinsæll og virtur. Hann var
glaður og reifur á vinafundum og manna bestur heim að sækja. Get ég vel
um það borið af eigin raun, því að þar var ég tíður gestur.
Ég kynntist Jóni N. Sigurðssyni fyrst á unglingsárum mínum, þegar hann
var í 6. bekk Menntaskólans í Reykjavík, er ég kom þangað busi haustið
1929. Nánari kynni tókust þó ekki með okkur fyrr en löngu síðar, eftir að hann
fluttist til Reykjavíkur frá Siglufirði. Við höfðum að sjálfsögðu margt saman að
sælda sem lögmenn á næstu árum, og kunningsskapur okkar þróaðist með
tímanum í vináttu, sem ég hefi ávallt metið mikils. Einkum höfðum við mikil
og góð samskipti, eftir að Jón var kosinn í stjórn Lögmannafélags islands
1960, en ég var þá formaður. Er margs að minnast frá þeim árum, enda var
Jón nánasti samstarfsmaður minn, meðan við voru báðir í stjórn. Hann var
jafnan hinn ráðholli vinur og félagi, og ávallt var hann reiðubúinn að taka
á sig hvert það ómak fyrir félagið, sem hann var beðinn um. Ánægjulegra
samstarf get ég ekki hugsað mér.
Jón var einróma kjörinn formaður Lögmannafélags íslands á aðalfundi
1966, og var hann vissulega vel að því trausti kominn. Gegndi hann því starfi
með miklum sóma og við vaxandi virðingu til ársins 1970, er hann baðst
undan endurkjöri.
Upp úr 1960 hófust fyrst að marki samskipti Lögmannafélagsins við stétt-
arsamtök lögmanna á Norðurlöndum, og áttum við jafnan fulltrúa á fundum
norrænu lögmannasambandanna, sem haldnir eru annaðhvort ár. Jón sótti
þessa fundi oft af okkar hálfu ásamt öðrum, og er mér kunnugt um það,
að hann naut mikillar virðingar stéttarbræðra okkar á Norðurlöndum, enda
eignaðist hann þar marga persónulega vini.
Árið 1948 kvæntist Jón ágætri konu, Margréti Guðmundsdóttur, fram-
kvæmdastjóra Jóhannessonar. Má með sanni segja, að þar hafi hann stigið
mikið gæfuspor, því að Margrét er einstök kona að allri gerð, vel menntuð,
greind og góð manneskja í orðsins fyllstu merkingu. Var það ekki lítil stoð
fyrir Jón í störfum og einkalífi að hafa slíkan lífsförunaut við hlið sér. enda
kunni hann vel að meta það.
Þau hjónin eignuðust eina dóttur barna, Guðlaugu, sem gift er Guðmundi
Jónssyni cand. jur., og eiga þau einn son, Tryggva, sem var augasteinn Jóns
og Margrétar.
Ég minnist margra gleðistunda með Jóni og Margréti. enda vorum við
Hjördís kona mín tíðir gestir á þeirra heimili og þau hjá okkur. Var þeim
102