Fréttatíminn - 27.02.2015, Blaðsíða 34

Duttlungafullt drónaflug
Í
Í mínu ungdæmi áttu margir strákar sér
draum um að verða flugmenn og fljúga
um loftin blá. Af menntaskólabræðrum
mínum urðu þó aðeins tveir atvinnuflug­
menn. Fríður hópur skólasystra skellti
sér hins vegar sumarlangt í flugfreyju­
starf að stúdentsprófi loknu en aðeins ein
gerði það að ævistarfi. Ég gekk hvorki
með flugmanns­ né flugfreyjustarf í mag­
anum en hafði engu að síður gaman af
að horfa á flugvélar – og hef raunar enn.
Það er eitthvað magnað við að sjá stórar
flugvélar taka á loft og lenda, jafnvel fleiri
hundruð tonn að þyngd. Það þarf gríðar­
legt afl til þess að koma þeim í loftið og
hreyflar verða stöðugt öflugri og flug­
vélarnar þar af leiðandi stærri.
Ég sækist ekkert sérstaklega eftir því
að fljúga sem farþegi í breiðþotum fremur
en þeim sem mjórri eru á belginn. Það
fer svo sem vel um farþega, en mér finnst
það taka full langan tíma að ferma þær og
afferma. Manni stendur að sönnu ekki til
boða að fljúga í risaflugvélum til og frá Ís­
landi en ég hef setið í bumbum á öðrum
langleiðum. Á áfangastað er maður ansi
lengi að koma sér frá borði. Það er aftur
á móti gaman að sjá þær athafna sig og
á flugvöllum erlendis get ég gleymt mér
við að horfa á raðir flugvéla taka á loft,
hver af annarri. Það styttir biðtíma á
flugvöllum en vist þar er annars heldur
þreytandi.
Gamlar flugvélar vekja einnig áhuga
minn og mér finnst vorið varla komið fyrr
en ég heyri í þristinum góða, DC­3 flug­
vélinni sem fylgt hefur okkur í sjötíu ár
eða svo, fyrst hjá Flugfélagi Íslands, svo
hjá Landgræðslunni en hið síðari ár sem
heiðursgestur á flugsýningum. Hljóðið í
þristinum er alveg sérstakt og ólíkt hljóði
í nútímaflugvélum, þungt og seiðandi.
Stofnað hefur verið félag um varðveislu
og notkun þessarar merku flugvélar og
sumir láta sig dreyma um að breyta henni
í farþegaflugvél á ný og bjóða útsýnis­
ferðir á góðviðrisdögum. Ég upplifði það
á unglingsárum að fljúga með DC­3, í
fyrsta sinn sem ég ferðaðist með flugvél.
Það var upplifun og ekki síst að lenda á
þeim fræga Ísafjarðarflugvelli þar sem
flugmenn þurfa að taka u­beygju milli
fjalla áður en lent er.
Nú hefur hins vegar orðið breyting á
stöðu minni hvað flug varðar, þegar sá
tími nálgast óðfluga að skólabræðurnir
tveir sem lögðu flugmennskuna fyrir sig
fari á eftirlaun – en atvinnuflugmenn
verða að hætta starfi á besta aldri vegna
alþjóðareglna. Ég er sem sagt orðinn
flugnemi, þó ekki á eiginlegar flugvélar
heldur dróna. Drónar eru merkileg fyrir­
bæri og sjást æ oftar í notkun. Við lesum
fréttir af því að ómannaðar flugvélar,
drónar, séu notaðar í hernaði. Mann­
skepnan finnur sífellt upp ný drápstól.
Öllu geðslegri eru drónarnir sem notaðir
eru til myndatöku í stað þyrlna og ná oft
á tíðum ótrúlegum myndskeiðum. Við
urðum vitni að slíku í stórbrunanum í
Skeifunni í fyrra og kannski enn frekar í
tengslum við eldgosið í Holuhrauni.
Mitt drónaflug er af öðrum toga. Drón­
inn minn er leikfang – en ansi forvitni­
legt. Tengdasynir mínir hafa gaman af
alls konar tólum, meðal annars flygildum.
Annar þeirra hefur að undanförnu náð
ágætum árangri með leikfangadróna
og sambærilegar þyrlur og flýgur þeim
af list. Ég hreifst með og bað hann að
útvega mér dróna en tók það fram að ég
vildi hafa hann af smæstu gerð. Þá taldi
ég síður hættu á að ég skaðaði einhvern.
Strákurinn brá við skjótt og færði tengda­
föður sínum léttvaxinn dróna með fjar­
stýringu. Saman komum við apparatinu
í flughæft ástand og hann kenndi mér í
fljótheitum helstu handtökin við stjórn
þess.
Dróni þessi er eingöngu til brúks inn­
anhúss, svo veigalítill er hann. Í höndum
þeirra sem með flygildið kunna að fara
flýgur það hins vegar óaðfinnanlega, er
stöðugt í loftinu og fer að óskum stjórn­
andans. Þá getur æfður maður „flippað“
drónanum í hring í loftinu og gert aðrar
hundakúnstir. Allt þetta sýndi tengason­
ur minn mér og virtist ekki mikið hafa
fyrir því. Leiðbeiningabæklingur fylgdi
en ég nennti ekki að lesa hann, treysti
frekar á munnlegar leiðbeiningar flug­
kennara míns á stofugólfinu heima. Eftir
sýnikennsluna tók ég við stjórntækjum
drónans en þá kárnaði gamanið. Tækið
þaut þráðbeint upp, stangaði stofuloftið
og hrapaði með það sama til jarðar. Marg­
ur er hins vegar knár þótt hann sé smár
svo dróninn slapp óskaddaður frá þessu
háskaflugi.
Ég gaf því minna inn í næstu flugtil­
raun svo tækið lyfti sér aðeins í brjóst­
hæð manns, eða svo. Hálfgert fát var
hins vegar á flugmanninum enda flaug
dróninn stefnulítið beint á stofugardínu
frúarinnar og festi sig kirfilega, en
gardínan er gerð úr fíngerðum þráðum.
Flækt garn var umhverfis alla fjóra spaða
tækisins. Það tók tíma að losa þau ósköp.
Dróninn smágerði þoldi þó meðferðina
svo ég beitti honum í hið þriðja sinn. Þá
tók hann óumbeðið lágflug og spann
sig niður í kýrhúð sem húsmóðirin á
heimilinu keypti fyrir nokkru og lagði til
skrauts á stofugólfið. Tækið er, sem betur
fer, svo smágert að það skildi ekki eftir
skallablett á beljunni en flækt var það,
maður lifandi.
Ég gerði hlé á flugæfingum eftir að ég
náði að losa hárvöndulinn úr spöðunum.
Ekkert tjón var hins vegar að sjá á græj­
unni þrátt fyrir meðferðina. Ég mun því
halda æfingum áfram í þeirri von að ég
nái tökum á fluginu.
Miðað við flugmannshæfileika mína má
farsælt telja að ég lagði atvinnuflug ekki
fyrir mig, eins og skólabræður mínir tveir
– en alveg er hugsanlegt að ég hefði orðið
bærileg flugfreyja!
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
34 viðhorf Helgin 27. febrúar–1. mars 2015
Láu hjartað ráða
Himneska súkkulaðið mitt er úr
lífrænt ræktuðu hráefni og Fair-
tradevottað. Hágæða súkkulaði
sem kætir bragðlaukana.
VARSJÁ f rá
Tímabi l : apr í l 2015
15.999 kr.
TAKMARKAÐ MAGN Í BOÐI
BÓKAÐU NÚNA Á WOWAIR.IS
Fermingar-
hárskraut

SKARTHÚSIÐ
Laugavegi 44 S. 562 2466
Vertu vinur okkar
á facebook
Sendum í póstkröfu
Kristalsteinar kr. 290 stk
Blómakransar kr. 1500.
Fallegir krossar, semelíuarmbönd
og fermingarhanskar í miklu
úrvali.