Fréttablaðið - 20.12.2014, Blaðsíða 108

Fréttablaðið - 20.12.2014, Blaðsíða 108
20. desember 2014 LAUGARDAGUR| HELGIN | 80 FLÆKJUSAGA Illugi Jökulsson getur aldrei staðist það að lesa jólaguð- spjallið með gagnrýnu hugarfari en viðurkennir fúslega að mórallinn sé góður. Segiði svo að trúmál geti ekki orðið misklíðarefni hér á voru kalda landi. Nú hafa sprottið upp deilur um þann nýlega sið að grunnskól-arnir skuli standa fyrir hópferðum með nemendur til kirkju á aðvent- unni þar sem prestar kynna börnunum jóla- boðskap kirkjunnar og jólaguðspjallið sjálft. Og finnst sumum þetta fallegur siður enda sé engin leið að neita því að kærleiksboð- skapur Jesú Krists sé bæði fagur og hollur. Aðrir telja hér um trúarinnrætingu að ræða sem ekki sé hlutverk grunnskóla að standa í. Og ennfremur að þessar ferðir skapi alveg óþarft sundurlyndi millum þeirra foreldra og barna sem aðhyllast íslensku þjóðkirkj- una og hinna sem gera það ekki. Ekki ætla ég að blanda mér í þær deilur hér en get ekki stillt mig um að líta á nokkrar þær sögulegu flækjur sem fylgja jólaguðspjalli kirkjunnar og túlkun þess. Frásagnir guð- spjallanna um fæðingu og frumbernsku Jesú eru nefnilega mjög merkilegt rann- sóknarefni hvað snertir viðhorf fólks til sögunnar og sögulegs sannleika. Og þá sérstaklega hvernig sá sannleikur (eins og við þekkjum hann bestan) rímar við þær þjóðsögur og goðsagnir sem oft hafa í reynd komið í stað sannleikans í vitund fólks Þótt allir viti betur. Frásagnir af óbreyttu alþýðufólki Guðspjöll Nýja testamentisins eru fjögur, eins og allir vita. Þau eru merkileg og býsna einstæð rit, burtséð frá því hverju maður trúir um Jesú frá Nasaret og vist hans á jörð, þvíumlíkar frásagnir af óbreyttu alþýðufólki eru ekki á hverju strái frá fornöld. Fræðimenn eru sam- mála um að Markúsarguðspjall sé þeirra elst, líklega skrifað laust fyrir árið 70. Markús fjallar ekkert um fæðingu eða bernsku Jesú. Það er hins vegar gert í guðspjöllum Matteusar og Lúkasar sem voru sennilega skrifuð einhvern tíma á árabilinu 80-100. Jóhannesarguðspjall er almennt talið yngst þótt höfundur þess kunni reyndar að hafa stuðst að einhverju leyti við töluvert eldri heimildir. En engar heimildir hefur Jóhannes þó fundið um fæðingu Jesú. Engin Hagstofa eða bókasöfn Lítum þá á Matteus og Lúkas. Frásagnir beggja af fæðingu Jesú fjalla um atburði sem gerðust að minnsta kosti áttatíu árum áður en guðspjallamennirnir sett- ust að skriftum, kannski nærri öld áður. Það er langur tími og segir sig sjálft að margt getur skolast til og þá sér í lagi aftur í fornöld þegar engin dagblöð og engin Hagstofa voru til og skráning bæði atburða og staðreynda frá fyrri tímum var mjög á reiki og tilviljanakennd. Matteus og Lúkas hafa því ekki getað flett upp á bókasafninu hvenær Jesú fæddist eða hvað var þá á seyði í Palestínu, heldur hafa þeir þurft að reiða sig á sögur sem þeir hafa heyrt og gengið hafa staflaust í þeim söfnuðum frumkirkjunnar sem þeir tilheyrðu. Og þær sögur hafa mótast og breyst svo að þær eru í raun gerólíkar og ekkert er sameiginlegt með jólaguðspjöll- um Matteusar og Lúkasar nema að báðir segja Jesú hafa fæðst í Betlehem og for- eldrar hans heitið Jósef og María. Lúkas rekur það jólaguðspjall sem allir þekkja og lesið er í öllum kirkjum lands- ins á aðfangadagskvöld. Þar er að finna uppbókað gistihúsið, götuna góðu og fjárhirða í haga og himneska herskara, og ættu allir að kannast við þá sögu. En Lúkas lýkur svo frásögn sinni á að Jósef og María fara með Jesú litla til Jerúsalem þar sem hann er helgaður drottni í musterinu, en því næst fara þau aftur heim til Nasaret, þar sem fjölskyldan var búsett. Önnur útgáfa Jólaguðspjall Matteusar er hins vegar allt öðruvísi. Af henni verður ekki betur séð en Jósef og María séu einfaldlega búsett í Betlehem þegar þangað komu askvaðandi vitringar þrír að leita að „hinum nýfædda konungi Gyðinga“. Stjarna ein á himnum hefur þá vísað þeim veginn þangað. Vitr- ingarnir ganga inn í húsið þar sem María og Jósef búa. Það er sérstaklega tekið fram hjá Matteusi að um hús hafi verið að ræða, svo samkvæmt því passar ekki að vitring- arnir hafi komið á fund hins nýfædda barns í fjárhúsi líkt og helgimyndir sýna marg- ar. En þeir gefa barninu gull, reykelsi og myrru og halda síðan á brott. Áður höfðu þeir varað Maríu og Jósef við því að Her- ódes, þáverandi konungur Gyðinga, léti nú drepa öll nýfædd sveinbörn til að freista þess að koma fyrir kattarnef þeim kornunga konungi sem hann hefði grun um að væri í heiminn kominn. María og Jósef flýja því til Egiftalands undan morðæði Heródesar en snúa aftur til Palestínu þegar þau frétta lát hans og settust þá fyrst að í Nasaret. Jólaguðspjallið þjóðsaga Nú er það svo að fræðimenn eru almennt sammála um að ekki sé að marka þessar jólafrásagnir þeirra Lúkasar og Matte- usar. Og þá á ég ekki við einhverja trú- lausa skrattakolla sem sæta færis að spæla sannkristið fólk, og heldur ekki fræðaþuli sem aðhyllast önnur trúarbrögð. Alls ekki. Jafnvel vel trúaðir kristnir fræðimenn eru á þessari skoðun og öll þau fræði eru til dæmis kennd í guðfræðideild Háskóla Íslands, íslenskir prestar ganga því ekki að því gruflandi að jólaguðspjallið sé næst- um áreiðanlega eintóm þjóðsaga, þótt þeir freistist stundum til að segja jólasögur guð- spjallanna eins og um óvéfengjanlegar stað- reyndir væri að ræða. Kappsmál að Jesú væri konungur Það er margt sem mælir eindregið á móti því að Jesú hafi fæðst í Betlehem. Í öllum guðspjöllunum er Jesú ævinlega tengdur Galíleu og þótt Palestína sé ekki mjög víð- áttumikið svæði, þá voru Galílea og Júdea (þar sem Betlehem er að finna) býsna aðskilin svæði í þá daga. En guðspjalla- mönnunum tveimur var í mun að tengja Jesú við Betlehem, vegna þess að í Gamla testamentinu kom fram að þaðan væri Davíð konungur ættaður, sá sem mestur hafði verið Gyðinga, og í Gamla testament- inu mátti líka finna spádóm um að frá Betle- hem myndi að lokum koma nýr konungur. Í þeim spádómi er að vísu greinilega átt við herskáan herkonung, en ekki kærleiks- ríkan friðflytjanda, en hinir frumkristnu söfnuðir settu það ekki fyrir sig. Þeim var kappsmál að sýna Gyðingum (og öðrum) fram á að hinn krossfesti Jesú hefði í raun verið konungur og löguðu þess vegna ýmsa spádóma Gamla testamentisins að honum, þar á meðal spádóminn um fæðingu hans í Betlehem. Fráleitur þvælingur á konunni Og það verður að viðurkennast að bæði Matteus og Lúkas fara hálfgerðar Fjalla- baksleiðir til að geta látið Jesú fæðast í Betlehem. Ekki eru til dæmis heimildir um almennt manntal bæði í Galíleu og Júdeu um það leyti sem Lúkas vill vera láta, og jafnvel þó svo að slíkt manntal hefði verið haldið, þá hefði Jósef aldrei verið skikkaður til að fara frá heimaborg sinni Nasaret til að láta skrásetja sig í Betlehem, þó hann hefði verið ættaður þaðan (sem í sjálfu sér er ekki endilega líklegt). Manntöl sem Rómverjar létu gera snerust um að finna út fjölda skatt- greiðenda á hverjum stað, og Rómverjum stóð auðvitað hjartanlega á sama um for- feðratal skattgreiðenda sinna. Fráleitast af öllu er auðvitað að María hefði þurft að þvælast með Jósef alla leið frá Nasaret til Betlehem, tala nú ekki um úr því hún var komin á steypirinn, konur voru ekki skatt- greiðendur í Rómaveldi og það hefði ekki verið nokkur ástæða fyrir Jósef að leggja erfitt ferðalag á kornunga eiginkonu sína í þessu ástandi. Og ljóst má vera að frásögn Lúkasar af fæðingu Jesú í jötu er einfald- lega tilraun til að láta annan spádóm Gamla testamentisins stemma við meistarann mikla. Á að segja sanna sögu? Jólaguðspjall Matteusar er ekki miklu sennilegra, vitringarnir eru náttúrlega augljós þjóðsaga, og þótt Heródes hafi verið fantur, þá lét hann aldrei drepa smá- sveina af ótta við að einhver þeirra kynni að verða kóngur með tímanum. Og sagan um flótta Jósefs og Maríu til Egiftalands og seinna endurkomu þeirra til Palestínu er tilraun til að láta ævi Jesú ríma við ætt- höfðingja fyrr á tíð, Jósef Jakobsson og sjálfan Móse. Frásagnir guðspjallanna eru endalaus uppspretta merkilegra hugleiðinga og hér hefur aðeins verið tæpt á fáeinum merki- legum hlutum í sambandi við jólafrásagnir þeirra. Auðvitað er fyrst og fremst litið á þær nútildags sem táknsögur: Hið saklausa, fátæka barn sem á endanum reynist höfð- inginn mesti. Þetta er fallegt og uppbyggi- legt, og svona sögum hafa menn alltaf verið veikir fyrir. En hin flókna spurning um sam- spil sögu og sannleika er hins vegar þessi: Á að segja söguna eins og hún sé sönn, jafnvel þótt áheyrendur séu lítil börn? BAR ÞAÐ TIL UM ÞESSAR MUNDIR? Jafnvel þó svo að slíkt manntal hefði verið haldið, þá hefði Jósef aldrei verið skikkaður til að fara frá heima- borg sinni Nasaret til að láta skrásetja sig í Betlehem, þó hann hefði verið ættaður þaðan … Mann- töl sem Róm- verjar létu gera snerust um að finna út fjölda skattgreiðenda á hverjum stað, og Rómverjum stóð auðvitað hjartanlega á sama um for- feðratal skatt- greiðenda sinna. Í JÖTUNNI Margt mælir eindregið á móti því að Jesú hafi fæðst í Betle- hem og fóru Matteus og Lúkas hálfgerðar Fjallabaksleiðir til að geta látið það ganga upp.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.