Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1997, Blaðsíða 59

Þanlcastrik
Þankastrik er fastur dálkur í blaðinu og höfundur hvers pistils stingur upp á þeim nœsta. / Þankastriki gefst
hjúkrunarfrœðingum koslur á að tjá sig um ýmislegl sem varðar hjúkrun og er þeim hjartfólgið. Pistlarnir geta fjallað
um ákveðin málefni, sögur af kynnum við sjúklinga eða slarfsfólk, eitthvað sem hej'ur orðið liöfundinum til hugljómunar
eða hvaðeina annað sem tengist starfmu og hugmyndafrœði þess.
Unnur Heba SteingrCmsdótlir, sem skrifaði Þankastrik síðasta blaðs, skoraði á Helgu Matlhildi Jónsdóttur sem hér
lekur upp þráðinn.
Framtíðarsýn
hjúkrunarfræðinga
Helga Matthildur Jónsdóttir
að eru engin ný tíðindi að heilsa og líðan fólks er mikilvægur þáttur í starfi hjúkrunarfræðinga.
Hlutverk okkar er m.a. að bæta heilsu fólks og því kemur okkur við allt það sem hefur neikvæð áhrif á
almennt heilsufar. Forvamastarf og fræðsla em mjög mikilvægir þættir og þar sem orsakasamhengi
andlegrar og líkamlegrar heilsu er svo sterkt verður að vinna á þeim þáttum sem valda veikindum ekki síður en
veikindunum sjálfum.
I vestrænum heimi mótast líf fólks mjög mikið af því að uppfylla þaríir um efnisleg gæði. Fólk lifir við stöðug
áreiti um að uppfylla nýjar efnislegar þarfir sínar. Einnig em til þeir aðilar sem stjórna ferðinni varðandi hvað það
er sem telst fallegt útlit og hvað ekki. Ósjaldan sjáum við myndir af ungum konum sem em tákn fegurðar og svo
eru myndir af sömu konunum á fullorðinsámnum til samanburðar og myndimar látnar tala sínu máli um fegurð og
ljótleika. í mörgum tilvikum bitnar þessi staðlaða fegurðanmynd illa á konum og fullorðnu fólki. ímynd sem segir
að ef konur em ekki eins og þessar ímyndir segja til um þá er eitthvað að þeim. Og þær segja líka að við það að
íullorðnast verði einstaklingurinn Ijótur og jafnframt eru gefin út þau skilaboð að þjóðfélagið hafi ekki lengur not
fyrir fólk sem komið er á eftirlaunaaldur.
Atvinna er stór þáttur í lífi alls fólks og því skiptir mjög miklu máli hvernig við skipuleggjum vinnuna með
tilliti til heilsuverndar okkar. Skipulag vinnu hefur lítið þróast í áranna rás en þó hefur vinna fólks tekið miklum
hreytingum á þessum sama tíma. Hefbundið miðast hlé í vinnutíma við líkamlegar þarfir, þ.e. hlé er tekið í kaffi-
og matartíma. En þeim sem vinna líkamlega erfið störf er beinlínis nauðsyn að taka sér hvíld frá störfunum og
næra og hvíla líkamann af og til yfir vinnutímann til að geta haldið starfið út. Nú á tfmum eru aftur á móti mjög
niörg störf þess eðlis að við þau þarf fólk í ríkari mæli að beita huganum frekar en líkamsburðum sfnum. Vinna
fólks hefur þróast og breyst en hlé á vinnu hefur ekki þróast að sama skapi, en það er þó er afar brýnt til að fólk
nái nauðsynlegri endumýjun krafta í vinnunni. Afleiðingar þessa er að finna í ýmsum álagssjúkdómum, svo sem
streitu, þreytu, einbeitingarleysi og ýmsum líkamlegum kvillum. Rannsóknir á starfsemi hugans hafa sýnt að hann
þarf bæði hvíld og næringu, eins og aðrir hlutar h'kamans, annars getur verið hætta á kulnunareinkennum („burn
°ut“) og afleiðingar þein a þekkjum við.
Hjúkrunarfræðingar hafa stóru hlutverki að gegna til þess að hafa áhrif á þróun þessara mála á hinum
almenna vinnumarkaði. Þar myndi ég halda að lægi óplægður akur sem vert væri að hjúkmnarfræðingar gæfu
rneiri gaum en þeir hafa gert hingað til.
Helga Matthildur Jónsdóttir skorar á Astrósu Sverrisdóttur, hjúkrunarfræðing, að skrifa næsta Þankastrik.
FLUGLEIDIR
Traustur íslenskur ferðafélagi
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 1. tbl. 73. árg. 1997