Ægir - 01.08.1999, Blaðsíða 24

Stœkkimarmöguleikar íslenskra
sjávartítvegsfyrirtœkja liggja fyrst
og fremst í samstarfi fyrirtœkja eða
samruna. Kvótakerftð er
takmarkandi gagnvart sókninni í
auðlindina og þrátt fyrir frjálst
framsal aflaheimilda er raunin sú að
fyrirtœki hafa stœkkað hraðast með
samruna. BGB hf. ergott dœmi um
sameiningarferlið því grunnur þessa
tœplega þriggja ára gantla útgerðar-
og fiskvinnslufyrirtcekis eru tvö
rótgróin fjölskyldufyrirtœki, annars
vegar Bliki hf. á Dalvík og G. Ben á
Arskógssandi. Síðastliðið haust
eignaðist fyrirtœkið síðan útgerðina
Otur ehf. á Dalvík ásamt
samnefndum báti og eftir þann
samruna hefur BGB yftr að ráða um
3300 þorskígildistonna kvóta. Þessa
dagana er í undirbúningi sameining
BGB hf. og Hólmadrangs hf. og þar
með verður til sjávarútvegsfyrirtceki,
byggt á grunni fjögurra fyrirtœkja
áður, með á sjöunda þúsund tonna í
aflaheimildir og fjölþœttan griiitn í
útgerð ogvinnslu til að byggja á. Gert
er ráð fyrir að samruninn við
Hólmadrang hfeigi sér stað ttndir
merkjum BGB hf. og að
höfuðstöðvamar verði á
Ársskógssandi. Til að kynnast
uppgattgi BGB hf. tók Ægir hús á
framkvœmdastjóra fyrirtcekisins á
Arskógssandi, Þóri Matthíassyni, sem
óhcett er að segja að tengist
fyrirtcekinu frá blautu barnsbeini því
hann er sonur Matthíasar
Jakobssonar, annars aðaleiganda
Blika hf. og ólst því upp íþví fyrirtœki
og var um tíma skipstjóri og
stýrimaður hjá Blika hf.
Þórir Matthíasson stýrir sjávarútvegsfyrirtœkinu
BGB hf. sem í hafa sameinastþrjú útgerðar- og
fiskvinnslufyrirtæki á nokkrum misserum:
Stærri einingarnar
njóta sín betur í
yiðskiptaumhverfí
nútímans
BGB hf. gerir út frystitogarann
Blika, nótaskipið Arnþór, sem aðallega
veiðir síld, loðnu og kolmunna og
rækjubátana Sæþór og Otur. Á Dalvík
rekur fyrirtækið fiskþurrkun þar sem
þurrkaðir eru hausar en einnig loðna
og kolmunni. Á Árskógssandi eru aðal
skrifstofur fyrirtaekisins og hefðbundin
saltfiskvinnsla.
„Við erum með um 75 manns í
vinnu og veltum um 750 milljónum
króna á ársgrundvelli. Þetta er því ekki
mjög stór eining á íslenskan mæli-
kvarða sjávarútvegsfyrirtækja en í raun
ekkert lítil heldur," segir Þórir.
Það sem hvað eftirtektarverðast var
við sameiningu G.Ben hf. og Blika hf.
fyrir hartnær þremur árum var að það
voru ekki rekstrarerfiðleikar sem ráku
eigendur út í breytingar. Starfsemi
beggja fyrirtækjanna var í föstum
skorðum og fjárhagur traustur en engu
að síður mátu eigendur sameininguna
sem raunhæfan sóknarmöguleika.
„Það er rétt hjá þér að sameiningin
kom ekki til vegna rekstrarerfiðleika.
Hér runnu saman tvö rótgróin fjöl-
skyldufyrirtæki og voru eigendur
þeirra að leggja drög að framtíðinni og
koma fyrirtækinu í daglega stjórn
yngra fólks, enda þótt þeir yrðu eig-
endur áfram. Áður höfðu fyrirtækin
átt með sér 'samstarf og sameiningin lá
því beint við. Ég held að í dag sjái
menn ekkert eftir að hafa stigið skrefið
til fulls því að mínu mati styrktust
báðir eigendahóparnir og staðan er
vafalítið mun betri í dag en hún væri
ef ekki hefði verið farið út í samein-
ingu. Við höfum verið að ná mjög
góðri nýtingu á veiðiheimildunum og
betri en áður og síðan höfum við náð
að selja töluvert af tækjum sem fyrir-
tækin áttu og hagræðingin hefur verið
rauði þráðurinn í rekstrinum á fyrstu
árunum eftir sameininguna."
Of mikið stál miðað við kvóta
Þegar farið er í gegnum sameiningu
tveggja útgerðarfyrirtækja og rekstur-
inn krufinn til mergjar þarf að þraut-
reikna alla rekstrarþætti og í huga Þór-
is er mjög skýrt að það eru veiðiheim-
ildirnar og nýting þeirra sem ráða úr-
slitum um afkomu fyrirtækjanna.
„Rekstur á útgerðarfyrirtæki snýst
fyrst og fremst um það hvað má draga
úr sjónum, hverjar aflaheimildirnar
eru. í framhaldinu þurfa svo fyrirtækin
að búa sig út með réttan skipastól
24 M3m