Tíminn - 24.12.1951, Blaðsíða 27

JOLABLAÐ TÍMANS 1951
27
Eitt ár í Paradís
Framh. af 19. siðu.
gluggann og beið. Mínúturnar liðu,
en Símon kom ekki. Hvað hefur
komið fyrir manninn, hugsaði ég.
Hann hafði svo að segja alltaf
komið á sama tíma, en nú var ég
búin að bíða í tvær klukkustundir
og hann var ekki kominn. Hvað
átti ég' að gera? Átti ég- að fara í
skrifstofu skipaútgerðarinnar og
fá fréttir af skipinu? Nei, ég gat
ekki átt það á hættu að Símon.
kæmi að tómu húsi. Ég ætlaði að
vera róleg og bíða; hann hlaut að
koma á hverri stundu.
Það var komið langt fram á dag.
Mér leiddist biðin, og ég var hrædd.
Ég var alltaf að líta út um glugg-
ann og hlusta. Jú, þar opnaðist úti-
dyrahurðin. Ég spratt upp úr sæti
mínu, en stirnaði af. ótta. Þetta
fótatak, þungt og jafnt, þekkja áíí-
ir Englendingar. Þetta var lögregl-
an.
Það var drepið á stofudymar.
þurfti heldur ekki. Hurðin vajropn-
uð, og tveir lögregluþjónar stóðu
í dyrnnum. ■
„Ert þú kona Símonar?“, spurði
annar þeirra.
„Já,“ svaraði ég. „Hvað er að?
Af hverju eruð þið hér? Hefir Sí-
mon orðið fyrir slysi?“
Þeir sögðust ekki svara neinum
spurningum, en ég ætti að mæta
strax á lögreglustöðina.
Ég stökk á undan þeim, og var
komin á lögreglustöðina áður en
ég vissi af. Þar var spurt um nafn
mitt, giftingardag og margt fleira,
en síðan var mér sagt, að franska
lögreglan værj að leita að Símoni,
en hann finndist ekki. Það ætti
að taka hann fastan. Hann ætti
konu og börn í Frakklandi, og hefði
framið lögbrot með þvi að giftast
mér. Mér var sagt að hjónaband
okkar væri ógilt; — ég væri sama
og ógift. Margt fleira var lesið yfir
mér, en ég heyrði fæst af þvi.
Mér var leyft að fara heim og ég
komst þangað einhvern veginn, en
nú tók ég ekkert eftir sólskininu
og góða veðrinu. Ég gekk í leiðslu
um húsið. Mér fannst að Símon
hlyti að koma. Þetta gat ekki verið
satt, sem þeir sögðu á lögreglustöð-
inni; hér hlaut einhver misskiln-
ingur að eiga sér stað. Ef til vill
voru tveir menn með sama nafni.
Ég beið, hlustaði og horfði út um
gluggann meðan bjart var. Símon
hlaut að koma. Hann hafði lykla
að húsinu og yrði kominn þegar
ég vaknaði í fyrramálið.
Ég gat ekki farið að hátta, en
þegar komið var undir morgun
fleygði ég mér upp í rúmið í öll-
um fötunum og sofnaði. Ég vakn-
aði við það, að mig sveið í andlitið.
Það var sólargeisli, sem skein inn
um gluggann og féll á andlit mitt.
Það var komið langt fram á dag.
Slmon var ekki kominn. Óvissan
og örvæntingin greip mig; ég vissi
ekki hvað ég átti að gera.
Dagarnir liðu, hver eftir annan.
Langir dagar. Ég beið eftir Símoni,
en hann kom ekki. Ég seldi smátt
og smátt muni' úr búi okkar, til
þess að geta lifað. Ég fór til skipa-
miðlarans til að vita hvort Símon
ætti kaup þar inni, en svo var ekki.
Mér var sagt, að hann hefði horfið
skyndilega, ekki komið um borð
þegar skipiö átti að sigla, og hann
væri enn ófundinn.
Þegar fram liöu stundir sá ég,
að ég varð að segja lausri íbúðinni
og selja húsmuni okkar, þvi að ég
gat ekki staðið í skilum. Þetta voru
örðugar stundir, því að mér þótti
svo vænt um heimilið, sem við Sí-
mon höfðum skapaö. Ef ég hefði
átt barn, hefði ég ekki verið svona
einmana.
Er ég hafði lokið við að selja
húsmuni okkar, tók ég saman föt
mín og lét þau í ferðatöskuna. Ég
fleygðf mér niður á töskuna og
grét, sárt og lengi. Ég var að yfir-
gefa mína paradís, þar sem ég
hafði verið í heilt ár.
Ég fékk aftur vinnu á mjólkur-
búinu, en fann bráðlega að ég gat
ekki unað þar. Ég fékk meðmæli
hjá forstöðumanni búsins, fór til
næstu borgar og fékk þar vinnu á
hóteli. En ég var friðlaus. í sjö ár
fór ég borg úr borg og vann á hó-
telum. Ég var alltaf að leita að
Símoni. Mér fannst alltaf að hann
hlyti að koma. Ég var eirðarlaus og
þreytt á sál og likama.
Svo kynntíst ég herra Smith.
Hann kom oft ú hótelið, þar sem
ég vann, og fór að tala við mig.
Hann var einstæðingur i veröld-
inni eins og ég. Oft höfðu menn
boðið mér út meö sér, er ég var
við vinnu mína, en ég hafði enga
löngun til að fara með þeim. Ég
var alltaf að leita að Símoni..
Herra Smith vann í kolanámu.
Hann var stilltur maður og góð-
legur. Kynning okkar leiddi til þess
að hann bað mig að giftast sér, og
það varð úr að ég gerði það. Hann
reyndist mér góður maður, prúður
og hæglátur, og bragðaði aldrei á-
fengi, en það fannst mér kostur.
í fjögur ár leið okkur vel, en svo
komu verkföll, hvert af öðru. Þá
fengum við styrk frá verkamanna-
félaginu, en hann nægði okkur
ekki til framfærslu. Ég fór þá að
vinna utan heimilis, aðallega við
þvotta og hreingerningar í stórum
húsum. Það varð stöðugt þrengra
um atvinnu hjá herra Smith, svo
að við fluttum okkur í ódýrari íbúð.
Ég hélt áfram að vinna, oftast hjá
sama fólkinu, og mér féll það vel.
Nú hefir herra Smith verið at-
vinnulaus í fjögur ár, en við lifum
samt og látum hverjum degi nægja
sína þjáningu.
Frú Smith stundi þungan og
sagði: „Ég grét svo mikið þegar ég
fór úr minni paradís. Ég græt víst
aldrei framar.“
Að nokkrum tíma liðnum flutt-
ist ég úr borginni, svo að leiðir
okkar frú Smith skildu. Þegar ég
kvaddi vinkonu mína og nágranna-
konu, bað ég hana að færa mér
fréttir af frú Smith þegar hún
skrifaði mér.
Tveimur árum síðar fékk ég
eitt sinn gréf frá þessari vinkonu
minni. í þvi stóð þetta, meðal ann-
ars:
„Frú Smith varð snögglega
geðveik og var flutt á geðveikra-
hæli. En hún þurfti ekki að vera
þar lengi; hún dó þar eftir
nokkra rnánuði."
Ég starði á bréfið í höndum mér.
Minningarnar um frú Smith og
sögu hennar komu í huga minn.
Nú var hún farin, sem áður gekk
á milli nágrannanna og vann fyr-
ir þá erfiðustu verkin, með góðvild
og samvizkusemi. Hún kom alls-
staðar vel fram, og hefur farið
með gott veganesti yfir til ókunna
landsins.
Góða kona. Ég sé þig á þinni
nýju, sléttu og björtu braut. Nú
hefur þú eignast varanlegan frið.
Kaupfélag
Austur-Skagfirðinga
Hofsósi
Ó S K A R öllum
viðskiptamönnu sínum nær og fjær
(ftetilegra jcla c</
farAœb kcmanjiárA.
Þakkar viðskiptin á hinu líðandi ári.
Kaupfélag Austur-Skagfirðinga
RIKISUTVARPIÐ
Utvarpsauglýsingar berast með hraða rafmagnsins og
mætti hins lifandi orðs til nálega allra landsmanna.
Afgreiðslutímar í Landssímahúsinu 4. hæö alla virka
daga, nema laugardaga, kl. 9—11 og 13.30—18. Á láugar-
dögum kl. 9—11 og 16—18. Á sunnudögum og öðrum
helgidögum kl. 10—11 og 17—18.
Sími 1095.
RIKISÚTVARPIÐ
Kaupfélag Arnfirðinga
BÍLDUDAL
(Útibú á Bakka i Arnarfirði).
Selur allar fáanlegar algengar nauösynjavörur.
Þar á meðal:
Matvörur, alls konar, vefnaðarvörur, tilbúinn fatnað,
skófatnað og pappírsvörur.
Umboð fyrir Samvinnutryggingar.
Tekur innlendar afurðir í umboðssölu.
)
)
)
Gleiðileg jól!
Farsœlt komandi ár!
Kaupfélag Arnfirðinga