Tíminn - 24.12.1957, Blaðsíða 1

Fagnaðarefnið er koma Krists
JÓLAHUGLEIÐING
eftir séra Sigurjón Guðjónsson, prófast, Saurbæ
Lúkas. 2.
Ennþá eina sinni koma blessuö jólin inn á
heimilin, inn í hjörtu mannanna, með boðskap-
inn um kœrleikann frá himni, sem elskaði ■— og
elskar — mennina að fyrra bragði. Kjarni jóla-
boðskaparins er fólginn í orðum Jóhannesar:
:>Svo clskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn
eingetinn, til þess að hver, sem á hann trúir,
glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.“ Þessi fáu orð
fela í sér allan fagnaðarboðskapinn. — Nú er
þitt og mitt að taka við honum — eða hafna
honum. Oss er boðin auðlegð, eilíf auðlegð, liin
dýrsta gjöf. Viljuni vér þiggja hana og opna
hjörtu vor, þakka hana og lofa, og hverfa inn í
þa hljóðu fylkingu kynslóðanna, sem fann í henni
þá blessun og þann frið, sem heimur fœr ekki
veitt? Eigum vér á þessum jólum þá auðmýkt og
hjartans trúnað, að vér séum fús til að beygja
kné við dýrastallinn lága, vöggu Jesúbarnsins, og
minnast orða postulans í 2. Korintubréfi, er
hann segir: „Þér þekkið náð Drottins vors Jesú
Krists, að hann, þótt ríkur vœri, gjörðist yðar
vegna fátœkur, til þess að þér auðguðust af fá-
tœkt hans.“
Gegnum ys nútímans, auglýsingaskvaldur
og mannlegt stœrilœti, berst mild, en sterk, rödd
jóíaeugilsins: „Óttist ekki. — Sjá, ég boða yður
mikinn fögnuð. Yður er frelsari fæddur.“ Fagn-
aðarefnið er koma Krists í heiminn, nýtt hverri
kristinni kynslóð. Kristur er frelsarinn, er hefir
mátt iil að leysa mennina frá synd og villu,
bclvau og óliamingju, ef þeir vilja þiggja hjálp
hans og opna hjörtu sín fyrir kœrleikanum frá
himni.
En finnum vér til þess núna á jólunum, að
oss er þörf á frelsara, sem fœr veitt lífi voru til-
gang og fylling? Því aðeins eignumst vér gleði-
leg jól, að vér finnum til þess og komum fra?n
fyrir hann, sem gaf, í bœn og þakkargjörð.
Hið ytra tilhald jólanna er aukaatriði, og
ekkert óhóf á þar við. Aðalatriðið er, að fagnaðar-
boðskapur þeirra nái til hjartnanna, sé kjarninn
í jólaqleði vorri. Og þá fyrst kunnum vér réttiiega
að vegsama og lofa Guð fyrir hina miklu náðar-
gjöf, sem mætir oss í mynd sveinsins frá Betle-
hem.
AÖ horfa á hann var oss mörgum kennt við
móðurkné, og með því hlutiim vér hinn bezta
arf, sem oss ber að skila ávöxtuðum til nœstu
kynslóðar. Einnig á oss, er nú lifum, hvílir sú
skylda, að vitna um kœrleikann frá himni, og
minnast þeirrar miklu ábyrgðar, sem lífið, kon-
ungsgjöfin, leggur oss liverjum einum á herðar.
Til þess styrki oss góður Guð á þessari blessuðu
jólahátíð og alla daga.
Kynslóðir koma,
kynslóðir fara,
allar sömu œvigöng.
Gleymist þó aldrei
eilífa lagið
við pílagrímsins gleðisöng.
Fjárhirðum fluttu
fyrst þann söng Guðs englar,
unaðssöng, sem aldrei þver:
Friður á foldu,
fagna því, maJÖur:
Frélsari heimsins fæddur er.
Cjíe&iíecj jód