Alþýðublaðið - 24.12.1948, Side 54

Alþýðublaðið - 24.12.1948, Side 54
inu, hlupu fram undir hvalbak. Ég var að rétta lifrakröfu að Jóni langa, þegar ólagið reið yfir, ég sleppti körfunni sem ég var með í höndun- um og hljóp að lestaropinu hjá Jóni og sagði: „Settu hlerann á, Jón.“ Hann yarlfljótur að átta sig og let fisk, sem hann var með í höndun- um, detta beint á hausinn í Jlanga lestarstjóra þreif hlerann, skeliti honum yíir lestaropið, kippti seglir.u aftur yfir opið og stölck svo leiftur- hratt upp á lestaropið og greip bá'ðum höndum um liósastæginn og beið þannig^ átekta. Ég komst nauðuglega fram að formastrinu og hélt mér með báðum höndum í annað barið. Allt þetta gerðist á svipstundu. í sama mund og Jón var kominn upp á lest- aropið datt skipið ofan af öldunni og stóð nú afturendi þess beint upp í lotfið. Framan yfir hvalbakinn og aftur með báðum hvalbakshornum beljaði kolblár sjór, fordekkið fylltist aftur að brú og framskipið hvar í hafið. Stýrimaðurinn, sem var á brúnni, stöðvaði þegar skipið, og lá það þrátt hreyfingarlaust og maraði í kafi að framan. Önnur og þriðja báran voru minni en sú fyrsta. en all- ar gengu þær yfir fordekkið. Við karlarnir biðum rólegir átekta, hver á sínum stað, ekkert æðruorð heyrð- i'st, en nokkrir tóku hraustlega upp í sig. Ég spurði Jón langa hvort hler- inn væri á lestaropinu, hann kvað já við og sagði skælbrosandi: , Hún er þrælskálkuð, ég stend á henni þó að dallfjandinn færi niður á fertugt djúp.“ Skipið maraði fullt aftur að þrú dá- litla stund, sjórinn rann út og inn af því eins og af skeri. Skipstjórinn var nú kominn á þrúna. Hann setti á hæga ferð áfram og lagði á stýrið á stjórnborða; við ferðina lyftist skipið upp að framan og hallaðist á stiórn- borða. Sjórinn tók að fjara út af því Þá stöðvaði skipstjóri vélina aftur og lét flatreka um hríð. .,Eru allir menn- irnir með?“ kallaði skipstjórinn. Ég gerði liðskönnun í skyndi og allir. sem vera óttu á dekki, sögðu til sín nema einn. Unglingspilt, Björn að naíni, vantaði. „Er 'hann ekki aftur í eldhúsinu eins og vant er?“ sagði ein- hver. ,,ég sá hann skjótast aftur fyrir rétt áður en dallurinn deif sér í. Var nú farið aftur í og leitað Björns en hann fannst hvergi. Menn setti hijóða um stund. En hvað var þetta, var ekki einhver að kalla? Einhvcrs stað- ar aftan úr skut heyrðust annarleg vein og þegar að' var gætt sást í skæklana ó Birni milli lifrartunna, sem bundnar voru áftast á afturdekk- ið. Þar var pilturinn skorðaður hálfur innundir stýrisgrindinni, Með snögg- um liandtökum var Björn losaður úr fylgsni sínu og réistur á fætur. Hann reyndist að vera ómeiddur, en dálítið ringlaður. Saga hans var á þessa leið: Iiann fór aftur í eldhús til að fá sér te og hlýja sér. Þegar hann kom fram að spilinu aftur, só hann kolbláan sjó falla yfir fordeltkið. Björn varð þá hræddur og ætlaði að hlaupa aftur i eldhús. Þegar hann var kominn að • afturgálganum, náði sjórinn honum * og fékk hann eftir það fría ferð aftur í skut. Ég fór með Björn upp á brú til skipstjórans. Þegar hann hafði gengið úr skugga um að Björn væri ómeiddur sagði hann: „Það getur ver- ið hættulegt að stunda eldhúsið of mikið, drengur minn. Hér eftir skaltu muna það að þú ert einn af hásetun- um, en ekki kokkur. Haltu þig því með körlunum í framtíðinni, en láttu kokkinn gæía kabyssunnar.11 Við fórum nú að taka til á dekkinu eftir áfallið og það var nú heldur fljótgert, því allur fiskurinn, sem eft- ir var að taka niður, var horfinn. Það mun hafa verið um eitt hundrað körf - ur. Flestir fiskikassarpir voru horfn- ir og allar kröfurnar; flatningsborðin og annað lauslegt dót, sem var á dekki. í hásetaklefanum var sóða- legt; sjórinn hafði beljað niður í klefann dálitla stund, eða þang- að til hásetunum, sem komust undir hvalbakinn, tókst að loka klefahurðunum. Rúmfötin blotnuðu í neðri kojunum; skriðu nokkrír þeirra, sem frívakt áttu, út úr kojum sínum alblautir. Þegar sjórinn fjar- aði af fordekkinu, setti Jón langi fleyga á lestaropið, sem hann stóð á. Lestarmennirnir voru því lokaðir niðri í lestinni. Þegar við komum fram á dekkið aftur eftir leitina að Jólablað Æþýðublaðsins arhlérann. Þegar Jón opnaði lestina, fékk hann kaldar kveðjur að neðan. ..Hvaða aðfarir eru þetta,“ sagði Mangi um leið og hann rak kollinn upp úr lestarppinu. „Fyrst' hendir þú stærðar þorki í hausinn á manni og síðan lokarðu okkur inni eins og mel- rakka í greni, bölvaður dóninn þinn.“ ,-Viltu snaps Mangi minn?“ sagði Jón og rétti upp hægri fótinn svo sjórinn fossaði úr stígvélinu. „Ég hélt að foetra væri að fá eina fiskbröndu í hausinn heldur en allt norðuríshafið, eða kom nokkur sjór niður í lestina?“ , Ekki dropi,“ sagði Mangi. ,,Gefðu mér þá í nefið, Mangi minn,“ sagði Jón. Það gerði Mangi rneð ánægju og svo var sú misklíð úr sögunni. Skipstjórinn hugðist nú að snúa skipinu og lóna upp í sjó og vind. En þegar til kom lét það ekki að stjórn, því stýrið var fast Stýrisvélin hefur víst veriö látin taka ol fast í stýris- keðjuna, þvi hún slitnaði aftur við stýris, kvaðrantinn" í þessum sviíum. Nú var komið nýtt viðfangsefni, að losa gtýrið og koma stýriskeðjunm saman aftur. Þetta var vont verk, því yfir stýrinu var stýrisgrindin full af lifrarfötum og á öllu afturdekkinu voru full lifrarföt bundin. Við urðum því að skríða á maganum inn undir Framhald á bls. 57

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.