Vísir - 24.12.1954, Síða 24

JÓLABLAÐ VÍSIS
24
Löng nótt á Vatnajökii
Frh, af bls. 17:
bríðarsortanum. pannig var
haldið áfram um stuncl beint
undan veðrinu, en þá varð stonn-
:inn svo æðisgenginn, að sleð-
arnir fuku hvað eftir annað um
koll. Sá ég þá ekki annað ráð
vænna en að nema staðar og
láta fyrii'berast þar, sem komið
var. Settum við sleðana þannig,
að eir mynduðu skjólvegg, því
að á þeim var iiáíermi. Sið-
•an lcystu nokkrir menn sig úr
-dráttarböndum til þess að revna
að koma tjaldinu upp. það tókst
ekki,
Carlo fær kveisu í tjaldinu.
Tókum við þá skófiu og
hugðumst grafa okkur í fönn,
en skafbylurinn var svo æsileg-
ur, að holan sléttfylltist jafn-
"harðan og grafið var. þá dró úr
veðri stundarkoin, og var það
nóg til þess, að við komum tjald-
inu upp í skjóli við sleðana, þótt
ekki tækist að tjalda því ó venju-
legan hátt eða ganga fiá botn-
hælum. Inn í tjaldhrauk þenna
skriðu nú 12 menn og Carló
seppi. Gerðist þá þröng á þingi.
Snjó lagði þegar að tjaldinu upp
á miðja dúka, en síðan fennti
elcki meira að þvi. Okkur tókst
að ná í prímus og nestiskassa.
-Svo hélt ég á prímusnum, með-
an snjór var bræddur og kaffi
hitað, þótti þetta bót nokkur í
máli, en ekki var tjaldvistin góð.
Snjór bránaði af mönnum við
prímushitann, og gerðist þá ær-
ið blautt og hráslagalegt, því
> hvergi var unnt að opna smugu.
Sátu menn í hnipri eða lágu í
svartamyrkri, en rokið buldi og
þuldi á tjalddúknum eins og
andskotinn á kirkjuvegg. Flestir
munu þó eitthvað hafa fest
svefn.
En allt í einu gaus ódaunn
svo mikill og óliljóð, að allir
hrulcku upp með andfælum.
Carló hafði fengið heiptarlega
iðrakveisu, og mun liæði hafa
valdið knlcli á leiðinni og of
miklar matargjafir eftir lang-
varandi sveltivist. En Carló var
vel siðaður iuindur og leitaði á-
kaft útgöngu úr tjaldinu í nauð-
um sínum, en árángurslaust.
I-Iánn ýlfraði ámátlega og rudd-
ist fast um, en þar sem hver
ýtti frá sér, eftir föngum, mátti
brátt rekja slóð hans um allt
tjaldið. Gerðist nú illur kurr í
liðinu og það að vonum. Sumir
vildú skera, á tjaldið, sumir báðu
um vatn til þess að þvo sér,
einn fórnáði heilu glasi af dýr-
indis ilmvatni, sem hann hafði
í vasa sínum, og bætti það þó
sízt andrúinsloftið. Magnús Eyj-
ólfsson einn hló að öllu saman
og tók sér fyrir hendur að spekja
CarJó og marka lionum bás í
tjaldinu eftir föngum.
Leið svo nóttin, og var tjald-
vistin hin herfilegasta, enda
mun hún seint gleymast okkur
með öllu.
Dró úr veðrinu í birtingu.
það mun hafa verið á áttunda
tímanum um kvöldið, er við sett-
umst að. Allt kvöldið og nóttina
æddi hríðartbylurinn látlaust um
tjaldhraukinn, sem við urðum
að miklu leyti að halda uppi á
sjálfum okkur, vegna þess að
stðg vanfaði. Mcð birtingu um
morguninn tók að draga úr veðr-
inu og rofa til lofts, en veður-
hæð var þó enn allmikil. Tókum
við þá að búast til ferðar, en
hrollur var í mönnum, er þeir
skriðu bláútir úr náttbólinu og
hófu að moka frá sleðunum til
þess að losa þá úr fönninni. Eftir
að við komumst af stað, sóttist
ferðin vel undan brekkúnni,
enda fór veður batnandi. Carló
var hinn liressasti og trítlaði í
bandi sínu með sleðunum. þegai-
ofan kom af jölcli, var komið
sólskin.
þeir, sem biðu okkar í bílun-
um við jökuljaðar, þóttust liafa
okkur úr helju heimta, því veð-
ur þar var einnig hið hcrfiieg-
asta hjá þeim um nóttina.
Fléldum við nú sem fljótast til
bækistöðvanna í Neðri Botnum,
en þótti þar helclur köld aðkoma.
Segl, sem hafði verið vandiega
bundið yfir vörubílinn, var rif-
ið í tætlur, og farangur ýmist
skemmdur eða fokinn. Sterka
tjaidið var fallið og gauðrifið.
Lækurinn iiafði bólgnað svo upp,
að hhédjúpur krapi var í tjald-
sfæðinu.
Heimför ráðin.
Er við höfðum tjaldað og feng-
ið hressingu, var skotið á ráð-
stefnu til þess að taka ókvörðun
um það, hvort fleiri tilraúnir
skyldu gerðar til þess að sækja
farangur í Geysi. Niðurstaðan
varð sú, að þetta væri ekki ráð-
legt, þar sem litlu mátti muna
að ár væru ófærar af krapi og
'bílar gætu teppzt að staðáldri
inni í óbyggðum.
Daginn eftir var haldið heim-
leiðis. Gekk ferðin að mestu
greiðlega, og náðum við að
Galtahek um kvöldið og fengum
þar góða gistingu. Voru þá 13
dagar liðnir síðan við sváfum
undir þaki og þóttu umskipin
góð. Næsta dag um hádegi kom-
um við til Reykjavíkur. Beið
stjórn Loftleiðar okkar að Lög-
bergi, og afhenti ég þeim síðan
líkkistu, huncl og annað góss, er
okkur félögum tökst. að bjarga
af Bárðarbungu að þessu sinni.
Fróðleg ferð....
FrJ». af bls. 22:
ar ganga með blæju fvrir andliti
og á einum stað í Litlu-Asíu
vakti það f-urðu að við skyldum
hafa bera handleggi, Siíkt fram-
terði vakti svo mikla furðu kyn-
systra okkar, að þær komu til
okkar og flettu upp pilsföldum
okkar til þess að athuga livort
við værum siðsamiega búnar
innan undir, en þær áttu sýni-
lega á öllu von þar sem við vor-
nema litlu af því sem fvrir aug-
um.
Haldið norður aftur.
þetta spjall er þegar orðið
fulllangt enda ókleift að lýsa
nema litlu af því sem fyrir aug-
un bar í Tyrklandi, þar sem allt
er svo ólíkt því sem við eigum að
venjast á Norðurlöndum. Tyrlc-
land er lancl mikillaandstæðna.
þar er sums staðar mikill auður
og skraut, fögur listaverk, bæði
mosaik, myndvefnaður og mál-
verk. En ó hinn bóginn er þjóðin
félagslega langt á eftir okkur og
þótt plckur þætti rómantískt að
elda mat við bál þegar við gistum
undir berum himni í hjarðar-
högum myndum við varla haía
sætt okkur við það líf það, seru
eftir er ævinnar.
þegar við ltomum til Aþenu
hitti ég Olöfu Pólsdóttur mynd-i
höggvara, sem þá var nýkomin.
úr Egyptalandsför og full hrifn-
ingar yfir því sem á daga hennar,
hafði drifið. Griklclandi mun égt
ekki segja frá að sinni en aðeinsi
geta þess að við fórum þaðan titl
Feneyja en þar clvöldum við I-
tvo daga og gengunt úr skuggai
um að til þeirrar fögru borgaþ
yrðúm við að koma aftur. ACÍ
kvöldi hins 11. ágúst var komið
til Kaupmannahafnar og liafðí
ferðin þá staðið í níma tvo márn
uði. I
Maður nokkur í Austur-.
Berlín tilkynnti lögreglunni,
að páfagaukur hans hefði týnzt,
— Kunni hann að tala?,
spurði lögreglumaðurinn.
— Já, svaraði maðurinn, eu
eg tel mig ekki ábyrgan fyrifl
pólitískum skoðunum, sem
hann kann að láta í ljós. i
•
Bob Hope sagði þessa skrítlit
ekki alls fyrir löngu í útvarp;
vestra:
Forstjóri Sing-Sing-fangels-<
isins kemur inn til lífstíðar-<
fanga og segir við hann: {
— Segið mér, númer 2514,
hafið þér hugleitt, hve vel eifl
séð um yður hér? New York-«
fylki sér fyrir öllum þörfumj
yðar, og á morgun kemur fylk<
isstjórinn til yðar.
— Jæja, svaraði fanginn. —«
Komst loksins upp um hann?
JÍSÍSOOÍÍÍSOÍXSíSftOOíÍOííOíÍÍSÍÍíSCíÍÍSÍÍGOtiíÍÍÍOCtiööOíiGíiStiSÍSOOOCÍSSSOíÍOCOOOÍÍOÍÍtSOÍÍQtÍOÍÍÍÍCSSiíSÖtÍÍÍtÍÍÍtÍtÍtÍÍÍÍÍÍÍÖiSQÍÍÍÍOtÍÍSOtSiÍtÍÍÍOftOíiOÖÍÍÍÍOOÍÍSSÍÍÍSíÍÍSöaíSGOISöSiOÍSQCiar
Deutz-dráttarvélarnar éru með loftkældum dieselvélum og
henta því einkar vel fyrir umhleypingasama veðráttu á ís-
landi — þar sem þær eru ekki viðkvæmar fyrir raka né hætta
á skemmdum vegna frosta.
Deutz-dráttarvélarnar eru sparneytnar og gangvissar, þær
þykja hæfa vel fyrir íslenzkan búskap.
Hlutafélagid ..MtAJ/Ait
TRYGGVAGÖTU — REYKJAVÍK
tSOOtSOOOOOOOOOOOOOOPOOOOOOOOOOOOOOOOÖOOOOOOSStÍtÍOOÍSOtSOOOOOOOOOSOOOOOi

Vélsmiðfa —
Velaviðgerðir
Skipaviðgerðir
— Nýsmíði
Deutz Dieselvélarnar eru framleiddar í stærðum frá 8
hö. til 2000 hö.
Útvegum Deutz Dieselvélar fyrir skip, báta, rafstöðvar,
vinnuvélar, flutningatæki o. fl. Einnig útvegum vér jarð-
ýtur með loftkældum dieselvélum.
Hamars olíukynditæki eru þegar þekkt um allt land,
Tækin eru algjörlega sjálfvirk og eru fáanleg fyrir jarð-
olíu eða dieselolíu.
Kynnið yður verð og gæði.