Morgunblaðið - 06.07.1965, Síða 11

MORGUNBLABIÐ
11
tnrðjudágur 6. júlí 1965
y
endapcllum. Með tímanum
œttu aðstæður þess vegna að
verða mjög fullkomnar.
— En hvað gerið þið ann-
ars, þegar þið eruð ekki að
svamla í vatninu?
— Við vinnum báðir í bygg
ingavinnu núna. En í vetur
vorum við í Menntaskólanum
á Akureyri.
— Er ekki ágæt aðstaða
þar til sunds?
— Nei, ekki nógu góð. Úti-
sundlaugin er ekki opin á vet
urna og sundhöllin er allt of
lítil, auk þess sem hún er ein-
göngu notuð til kennslu og
þvi alltaf yfirfull. En við höf-
um þó fengið að æfa okkur
þarna nokkrum sinnum. >að
er ágætt að æfa þar snún-
ing og spretti en ekki lang-
•und.
— Hvað sendu Skagfirð-
ingar marga menn hingað á
mótið.
— Ætli við séum ekki
svona rúmlega 30 í allt. >ar
®f erum við 11 sem keppum
í sundi, fimm strákar og sex
stúlkur.
— Hvernig hefur ykkur
gengið í keppninni?
— Framar öllum vonum.
Við fengum fyrsta mann í
iangstökki og kúluvarpi
kvenna, en aftur á móti vor-
cm við mjög óheppnir í 100
metra lirslitahlaupinu, því að
þar var okkar maður dæmdur
úr leik fyrir þjófstart, en
hann var með bezta tímann í
milliriðli.
Um mótið að Laugarvatni
sögðu þeir >orbjörn og Birg-
ir:
— Okkur finnst það hafa
gengið ágætlega og erum
ákaflega ánægðir með dvöl-
ina hér. Eftir því sem við
höfum heyrt, hafa allir sömu
sögu að segja.
— ★ —
Næst leggjum við leið
okkar í Snæfellingabúð, sem
er, eins og nafnið bendir til,
aðsetur H.S.H. eða Héraðs-
6ambands Snæfells- og
Hnappadalssýslu. Engan
mann er þar að sjá fyrir inn-
an, svo að við tökum það
ráð að berja af hógværð í
tjöldin í von um þar muni
einhver leynast fyrir innan.
>að er ekki fyrr en við höfum
bankað á ein fjögur tjöld að
Ijóshært höfuð kemur í ljós.
>etta er Hermann Guðmunds
son frá Stykkishólmi.
— Hvað eruð þið Snæfell-
ingar með mikinn mannskap
hér á mótinu, Hermann?
— Við erum eitthvað tæp-
lega 30.
— í hvaða íþróttagreinar
sendið þið þátttakendur?
— Við tökum aðeins þátt í
frjálsíþróttunum og sundinu,
en lang stærsti hlutinn er í
>arna eru þingeyskar íþróttagyðjur að skreyta eina reykvíska vinkonu sina. Þær ætluðu sem sé
á ballið um kvöldið.
Hermann Guðmundsson frá Stykkishólmi ásamt konu sinni,
Hrefnu Markan Harðardóttur.
þreyttur eftir það, en 5000
metrarnir voru ofsalega erfið
ir og ég gat tæpast hlaupið
lengra, þegar ég kom í mark.
— Áttjrðu von á fyrsta
sæti í 1500 metra hlaupinu
Hljóma?
— Æ, mér finnst þeir ein-
um of hárprúðir, greyin, svar
ar ein þeirra.
— >etta máttu ekki segja,
Framh. á bls. 25.
stæðurnar hérna?
— Ja, ég vildi óska að eitt-
hvað af þessum leikvöllum
væri komið heim á Snæfells- :
nes- >etta er alveg stórkost-
legt.
— ★ —
>að er ekki laust við að
áhorfendur hefðu samúð með
5000 metra hlaupurunum, þar
sem þcir hlupu hring eftir
hring í steikjandi sólarhitan-
um. Enda var það líka svo,
að þeir hnigu niður örmagna
af þreytu,. þegar markinu var
loks náð, en sumir komust
reyndar alldrei á leiðarenda.
í fjórða sæti í þessu hlaupi
varð tvitugur piltur, >órður
Guðmundsson, frá Ungmenna
félagi Kjalarness. Við hittum
>órð skömmu eftir hlaupið, |
þar sem hann er á leið í Hér
aðsskólann til þess að fá sér
eitthvað í svanginn.
— í hvaða greinum kepptir |
þú, >órður
— í 1500 metrum, 5000
og tók svo 300 metra sprett-
inn í boðhlaupinu?
— Hvernig var frammistað
an.
— Ég varð fyrstur í 1500 :
metrunum, þriðji í 5000 metr-
unum og var í sigursveitinni
í boðhlaupinu.
Þórður Guðmundsson —
— Er ekki feiknalega erfittþúsund metrarnir voru erfiðir.
— Já, það er víst óhætt að
segja það. Áhugi á knatt-
spyrnu fer líka ört vaxandi
núna stendur yfir héraðsmót
í henni. Þá er líka talsverður
áhugi á körfubolta í Stykk-
ishólmi, en aðstæður eru
kræklinga.
ar ykkar í frjálsum íþróttum?
— Við eigum ágæta kast-
ara, fengum fyrsta mann í
kringlu og kúlu og annan
mann i spjótinu. Stökkin eru
líka ágæt hjá okkur og 400
metra hlaupið.
— Hvernig lízt þér á að-
að hlaupa þessi langhlaup,
Þórður?
— Nei, mér fannst 1500
metrarnir ekki mjög erfiðir
og var ekkert sérstaklega
— Nei, ég bjóst alls ekki
við sigri þar, en hafði reiknað
með öðru sæti og hefði þótt
það lélegt, ef ég hefði orðið
aftar en það.
— Hvað er langt síðan þú
byrjaðír að æfa íþróttir.
— Ég byrjaði smávegis i
hittifyrra og keppti nokkr-
um sinnum í fyrra, en það var
ekki fyrr en í febrúar síðast-
liðnum að ég hór reglulegar
æfingar.
— Oe ertu að hugsa um að
halda áfram á hlaupabraut-
inni?
— Já, ætli það ekki.
— ★ —
Að síðustu verður okkur
reikað um tjaldbúðir Þing-
inga og sjáum við þá hvar
þrjár ungar stúlkur, eru önn-
um kafnar við að ,túbera“
hárið á einni vinkonu sinni
og minnumst við þess þá, að
Hljómar eiga að leika fyrir
dansi um kvöldið, svo þessar
ungu dömur eru eflaust að
skreyta sig fyrir það. Við
göngum tii þeirra og spyrjum
þær, hvort þær ætli á ballið
um kvöldið.
— Já, já. Við reynum að
gera það. Það er bara verst
að við eigum að fara klukkan
níu i fyrramálið.
— Ilvernig líkar ykkur við

■
Skafirzku sundkapparnir Þorbjörn og Birgir.
frjálsum íþróttum.
— Er mikill áhugi fyrir
íþróttum á Snæfellsnesi?
varla fyrir hendi á öðrum
stöðum.
— Hverjar eru beztu grein