Morgunblaðið - 28.10.1965, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 28. október 1965
María Þorleifsdóttir
Thorlacitas — Minning
Mýkri skyldu mundir
mínum, strengi bæra.
(Sig. Sig.)
YFIR heimili æskuvinar okkar
og elskulegs félaga úr stúdenta- i
hópnum frá 1922, Kristjáns
Sveinssonar augnlæknis, hefur
dregið skugga mikillar sorgar.
Húsfreyjan, frú María Þorleifs-
dóttir, er látin. Útför hennar var
i gerð í kyrrþey frá Fossvogs-
kapellu fimmtudaginn 21. þessa
mánaðar. Það má vera, að and-
látsfregn hennai þyki ekki mikil
tíðindasaga út frá, þó að mað-
ur hennar væri þjóðkunnur
Atvinna óskast
Stúlka með verzlunarskólapróf og vön skrifstofu-
störfum óskar eftir vinnu hálfan daginn. —
Upplýsingar í síma 17581.
Hér með sendi ég öllum þeim vinum mínum mitt
bezta þakklæti, sem heiðruðu mig með gjöfum, skeyt-
um og annarri vinsemd á 70 ára afmæli mínu 8. október
sl. — Lifið heiL
Gestur Gunnlaugsson, Meltungu.
Hugheilar þakkir til allra ættingja og vina, sem sýndu
mér vinsemd með heimsóknum og gjöfum, blómum og
skeytum á 70 ára afmæli mínu 16. október sL —
Guð blessi ykkur öll.
Ólöf Elíasdóttir, Stóru-Fellsöxl.
SIGURÐUR BENJAMÍN JÓNSSON
frá Litla-Hrauni, Kolbeinsstaðahreppi,
andaðist að Elliheimilinu Grund 23. þ. m. — Jarðarförin
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 29. október
kl. 15,15.
Þóranna Guðmundsdóttir og dætur.
Bróðir okkar
GRÍMUR HÁKONARSON
fyrrv. skipstjóri,
er lézt 24. október verður jarðsunginn frá Neskirkju
föstudaginn 29. okt. kl. 1,30 e.h.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Ólafur H. Hákonarson,
Ólafía Hákonardóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR ERLENDSDÓTTIR
frá Efri-Reykjum, Biskupstungum,
verður jarðsett frá Fossvogskirkju föstudaginn 29. þ. m.
kl. 2 e.h. — Blóm vinsamlegast afþökkuð. — Þeir,
sem vildu minnast hennar láti Slysavarnafélag íslands
njóta þess.
Guðrún Nikulásdóttir, Júlíus Guðmundsson,
Viktoría Sigurgeirsdóttir, Guðmundur H. Jónsson,
Egill Sigurgeirsson, Ásta Dalhmann,
Axel Sigurgeirsson, Guðríður Þorgilsdóttir,
Þórður Sigurgeirsson, Agnes Guðnadóttir,
og barnabarnabörn.
Minningarathöfn um manninn minn, föður okkar
og tengdaföður
JÖRGEN SIGURÐSSON
Víðivöllum, Fljótsdal,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 29. október
kl. 10,30 f-h. — Jarðarförin ákveðin síðar.
ísey Hallgrímsdóttir, Guðgeir Jörgensson,
Anna Jörgensdóttir, Ólafur Valdimarsson,
Bergljót Jörgensdóttir, Hrafnkell Björgvinsson,
og aðrir vandamenn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við útför,
SIGRÍÐAR JÓHANNESDÓTTUR
Guðrún Pálsdóttir,
Þessi einfalda núning
léttir óþægindi
kvefsins fljótt
og gefnr svefnró
Eru þau lltlu kvefuð? Neflð
stíflað? Hólsinn sár og andar-
dráttur erfiður? — Núið Vick
VapoRub á brjóst barnsins,
háls og bak undir svefnin.
þessi þœgilegi áburður fróar
á tvo vegu í senn:
Við likamshitann gefur Vick
VapoRub frá sér fróandí gufur,
•em innandast við sérhvern
andardrátt klukkutímum sam-
an og gera hann frjálsan og
óþvingaðan.
Samtímis verkar Vick VapoRub
beínt á húðina eins og heitur
bakstur eða plástur.
þessi tvöföldu fróandi áhrif
haldast alla nóttina, létta kvef-
ið - og gefa svefnró.
Gissur Sveinsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýndá. samúð við andlát og
jarðarför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
JÓNÍNU G. SÓLBJARTSDÓTTUR
Congordía Konráðsdóttir,
Kristján Friðriksson og börn,
Sigurður H. Konráðsson,
Stella Guðjónsdóttir og börn.
VÍCK
VapoRub
AÐEINS
NÚID
ÞVÍ Á
læknir og virtu vísindamaður í
sinni grein, bæði hér á landi og
erlendis. Frú María barst aldrei
á. Það var óra fjarri henni að
reyna að vekja á sér athygli, eða
skapa háreysti í kringum sig. Fág
uð hæverska og töfrandi látleysi
voru einmitt meðal höfuðein-
kenna þessarar hugljúfu konu.
Og glaðværð, róleg glaðværð,
yljuð innan frá af göfgi hjartans
og góðvildarhug. Við fundum
þetta öll svo undur vel, sem átt-
um þess kost að kynnast frú
Maríu á heimili hennar. Og okk-
ur gat ekki heldur dulizt, hvað
hún var dugleg, hyggin og ástúð-
leg húsfreyja. Þessvegna finnst
okkur nú við fráfall hennar svo
ótrúlega stórt skarð fyrir skildi,
gerum okkur þess fyrst fulla
grein, þegar hún er horfin, hve
stórt er hið auða rúm, sem hún
fyllti með starfi sínu, persónu-
leika og mannkostum.
Frú María Þorleifsdóttir fædd-
ist í Reykjavik 22. júlí 1912. Voru
foreldrar hennar Þorleifur Þor-
leifsson Thorlacius, sjómaður í
Reykjavík og kona hans, Jónína
Guðnadóttir. María kom mjög
ung í fóstur til þeirra hjóna
Snorra Jóhannssonar bankavarð-
ar í íslandsbanka og síðar í Út-
vegsbanka íslands hf. og konu
hans Guðborgar Eggertsdóttur.
Gengu þau henni að öllu leyti í
foreldra stað, unnu henni hugást-
um sem væri hún þeirra eigið
barn, og létu ekkert til sparað að
veita henni þá menntun og und-
irbúning undir lífið, sem beztur
var kostur á. Frú María unni og
mjög þessum góðu fósturforeldr-
um sínum, leit jafnan á þau sem
foreldra sina og hélt minningu
þeirra í heíðri af ræktarsemi og
kærleika. Til dæmis lét hún
einkadóttur sína bera nafn Guð-
borgar fóstru sinnar.
Það duldist engum, sem sá
Maríu Þorleifsdóttur, er hún var
að verða fullvaxta mey, að þar
fór góður kvenkostur. Hún var
kona ríflega meðalhá vexti, fag-
urvaxin og fríð sýnum, svipur-
inn einarðlegur og drengilegur
með afbrigðum, hlý í viðmóti,
tiginmannleg í framgöngu. Öli-
um þessum glæsilegu persónu-
eiginleikum hélt frú Máría til
síðustu stundar. Ég furðaði mig
stundum á því — og það gerð-
um við efalaust fleiri, — hve
lítið hún hafði í raun og veru
breytzt síðustu þrjá áratugina.
Ég held að innri gerð hennar og
ytri atvik hafi hvorttveggja vald
ið því ,hve vel hún varðveitti
æsku sína og fegurð. Persónu-
leg hamingja, rósemi og hugar-
göfgi eru mikilvirkari og end-
ingarbetri í þvi efni, en allar
heimsins snyrtistofpr.
Þann 20. júní 1936 giftist María
Kristjáni Sveinssyni augnlækni.
Það varð mikill hamingjudagur
í lífi þeirra beggja. Þau stofn-
uðu heimili sitt í Reykjavík og
bjuggu þar jafnan síðan. Heimili
þeirra á Öldugötu 9 var orðlagt
fyrir híbýlaprýði, gestrisnL góð-
vild og fyrirgreiðslusemi. Ára-
tugum saman stóð það ekki ein-
ungis opið vinum og kunningj-
um þeirra hjóna, heldur áttu og
sjúklingar Kristjáns hvaðanæva
af landinu þar einnig at-
hvarf og traust. Þeim Maríu
og Kristjáni varð tveggja barna
auðið. Þau eru Kristján, sem
stundar tannlæknanám í Há-
skólanum, kvæntur Katrínu Þor-
grímsdóttur, og Guðborg, gift
Bjarna Marteinssyni, sem stund-
ar nám í húsagérðarlist víð
tækniháskólann í Þrándhe,imi.
María andaðist þann 15. okt.
sl. aðeins 53 ára að aldri, öllum
harmdauði, sem af henni höfðu
nokkur kynni, og innilega treg-
uð af ástvinum hennar og öllum,
sem nær stóðu.
Sambúð þeirra Kristjáns og
Maríu varð þeim uppspretta ó-
þrotlegrar hamingju og á trún-
að þeirra bar aldrei nokkurn
skugga. Þau voru innilega sam-
hent bæði um hagi heimilisins og
störf hvors um sig. Líf hins vin-
sæla læknis varð þrotlaust ann-
ríki á sjúkrahúsum og á lækn-
ingastofunni, en húsfreyjan hafði
undursamlegt lag á því að gera
honum stopular hvíldarstundir á
heimilinu að endurnýjun þreks
og bjartsýni. Rausn þeirra hjóna
var ekki nema að litluleyti fólg-
in í gestrisni þeirra og híbýla-
prýði — og skorti þó vissulega
á hvorugt. Hitt var miklu meira,
sem þau létu öðrum í té af per-
sónulegri hjálpsemi og höfðings-
skap. Kristján er löngu kunnur
að því að vera allra manna örlát-
astur og mildastur í fékröfum við
sjúklinga sína og nauðleitar-
menn. Frú María át.ti einnig sinn
stóra hóp skjólstæðinga, sem
örlátlega nutu hjartagæzku henn
ar og drenglyndis. Þetta varð
þeim hjónum sameiginlegt lífs-
snið, ráðið af þeim báðum í ein-
ingu, eins og allt annað. — Þeir
eru því margir, sem blessa minn-
ingu frú Maríu Þorleifsdóttur nú,
er lokið er ævi hennar á jörð-
inni. Og með þeim hug, sem hún
er kvödd, hygg ég að flestir
myndu kjósa sér að kveðja þenn-
an heim.
Þegar kemur á efri ár ævinn-
ar verður oss það til fullnustu
ljóst, hvílikt lífsverðmæti það er
að eignast góða, trygga vini, eiga
með þeim unaðsstundir og gleði
— og eiga þá að, ef í nauðir
rekur. Við erum nokkrir úr
stúdentahópnum frá 1922, sem
eigum sumar af okkar hugljúf-
ustu minningum bundnar ógleym
anlegum stundum á heimili
þeirra Maríu og Kristjáns. Ég
sé fyrir mér röð slíkra atvika
gegnum langa röð ára. Yfir þeim
öllum er sami bjarminn, sami yl-
ríki þokkinn. Ég sé húsfreyjuna
í anddyrinu, ástúðlega, brosandL
húsbóndann glaðan og Ijúfmann
legan, taka á móti gestunum, sé
fyrir mér uppljómaðar stofurnar
og kær og kunn andlit, heyri
glaðværan klið kærra og kunn-
ugra radda. Mikið lifandis und-
ur gátu svona kvöld verið fljót
að líða og mikil kynstur gátu
flætt um þessi híbýli á einu slíku
kvöldi af græskulausri glaðværð,
skemmtilegum skólaminningum,
fyndnum sögum, snjöllum svör-
um, fallegum söng. Og glöðust af
öllum á sinn rólega fasprúða
hátt, var húsfreyjan sjálf, sihug-
ulsöm, árvökur, alls staðar ná-
læg — móðurleg, myndug og un-
aðslega hlý. Og stundum þurfti
hún á öllu þessu að halda ,þeg-
ar bróðurlegur gáski þessara
rosknu drengja varð dálítið fyr-
irferðarmikill. Því að í þessum
hópi var ekki unnt að eldast, að
minnsta kosti ekki svo, að mað-
ur skynjaði það þá stundina. Og
þar raufst engin tryggð. Vinir
úr hópnum gátu borizt brott með
tímans straumi — horfið óaftur-
kallanlega frá hálfnuðu ævi-
starfi. Og þá var engin nærgætn-
ari þeim, sem eftir stóðu ein-
mana í harmi og trega, en ein-
mitt frú María.
Þetta vissum við öll.
Og nú er hún sjálf horfin úr
hópnum. Og mildur, angurvær
söknuður fyllir hugi okkar allra,
sem Maríu þekktum og dúðum.
Og um leið verður mér hugs-
að til þín, vinur minn Kristján
Sveinsson, og til barnanna ykk-
ar. Austan úr Holti sendum við
hjónin þér og börnunum inni-
lega samúðarkveðju um leið og
við blessum minningu Maríu
með fyrirbæn og þökk. Guð
blessi hana fyrir allt.
Og einhvern veginn finnst mér
það ekki vera aðeins við Hanna
tvö, sem mælum þessum orðum.
Mér finnst ég standa mitt í gamla,
kæra hópnum, eins og stundum
áður, og að í þessari innilegu
samúðarkveðju, fyrirbæn og
þökk, sé ég einnig að tjá hugs-
anir ykkar, Gunnlaugur ráðu-
Framhald á bls. 31.