Morgunblaðið - 13.01.1966, Blaðsíða 18

18
MORGU NBLAÐIÐ
Fimmtudagur 13. janúar 1966
Lager áa iðnaðarhúsnæði
Hef til leigu bjartan kjallara innréttaðan 35—50
fermetra fyrir lager eða léttan iðnað. Ly'sthafendur
leggi inn umsókn merkta: „Lager — 8239“.
Nælonkápur
ítalskar vattfóðraðar NÆLONREGN-
KÁPUR hálfsíðar, allar kvenstærðir.
LÆKKAÐ VERÐ.
Verð kr. 595 —
Miklatorgi — Lækjargötu 4.
Jóhann Ragnarsson
héraðsdómslögmaður.
Málflutningsskrifstofa
Vonarstræti 4. — Sími 19085
Atvínna óskast
Maður, alvanur hverskonar stjórnunarstörfum við
útflutning og innflutning og öll algeng verzlunar-
störf, þar á meðal fullkomna reynslu í bókhaldi og
uppgjörum fyrir stærri fyrirtæki, óskar eftir hlið-
stæðri vinnu, nú þegar, eða síðar, hvar sem er á
landinu. Tilboð merkt: „Atvinna — 2840“ sendist
blaðinu fyrir 18. þ. m.
Drekakeðjur
%
fyrirliggjandi
Mjög lágt verð.
Arinco
Skúlagötu 55, Rauðará, sími 12806.
SELJLIVfl MÆSTL DAGA
Stök lítilsháttar gölluð HÚSGÖGN svo sem: ELDHÚSBORÐ OG STÓLA — BORÐSTOFUBORÐ
OG STÓLA — STAKA SÓFA — STAKA STÓLA — SÓFABORÐ — RÚM OG MARGT FLEIRA.
ALLT AÐ 50% AFSLÁTTUR
S K E I F A IM
KJORGARÐI
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3

einn af þessum feitu
kjúklingum."
Aftur Iaumaðist hann
til að skoða hænsnahús-
ið. Hann komst svo nærri
að hann sá feitu kjikl-
ingana. Hann fann lykt.
ina af fallegu, feitu kjúkl
ingunum. En hann gat
ekki tekið einn af fallegu,
feitu kjúklingunum.
„Hundurinn veit ailtaf
af mér“ hugsaði Mikki
refur. „Hann hlýtur að
finna lyktina af mér.“
„Hann finnur refalykt,
þegar ég nálgast húsið.“
Mikki refur reyndi að
finna gott ráð. Hann hugs
aði og hugsaði þar til hon
um datt ráð í hug.
„Nú veit ég hvað ég
geri,“ sagði hann hlægj
andi við sjálfan sig.
Mikki refur fór nú að
leita að nokkrum góðum
kjötbeinum. Hann vissi,
að hundum þykja kjöt-
bein góð.
„Nú bíð ég eftir að
hvessi af réttri átt,“ hugs
aði Mikki. „Þá skal Snati
finna aðra lykt en refa
lykt.“
Hann hló og hló og
hanh beið og beið. Hann
hlakkaði til að fá litla,
feita kjúklinginn.
Loks rann hinn rétti
dagur upp.
— ★ —
Vindurinn blés og blés
og bóndakonan hugsaði
með sér:
„Nú er bezt ég noti
þurrkinn og þurrki þvott
inn minn.“
Hún hengdi þvottinn á
snúruna úti í garðinum.
Hún hengdi upp brúnu og
bláu buxurnar bóndans.
Hún hengdi upp alla sam
festingana hans. Og hún
hengdi upp brúnu og
hvítu skyrurnar hans.
„Svona nú!“ sagði hún
mjög ánægð, „nú þornar
þetta allt!“
Þetta var sannarlega
góður þerridagur.
— ★ —
„Vindurinn stendur al-
veg af réttri átt,“ hugsaði
Mikki refur.
Hann tók kjötbein upp
úr pokanum sínum. Hann
lagði þau meðfram stign-
um, eitt af öðru.
„Snati fær beztu veizlu
úti í skóginum," sagði
Mikki. „Á meðan fæ ég
ennþá betri veizlu í
hænsnahúsinu.“
Og Mikki refur hló og
hló og hlakkaði til.
Að þessu sinni fór
Mikki refur ekki ut úr
skóginum. Hann lagðist í
leyni og hann beið og
beið. Vindurinn blés og
blés og straukst við nefið
á Snata.
„Um, umm,“ sagði
Snati, „en sá indælis ilm-
ur af kjötbeinum.“
Snati hljóp út um hlið
ið með nefið niðri við
jörð. Hann þefaði og þef-
aði og hljóp eftir stign-
um út í skóginn.
— ★
hljóp út úr skóginum.
„Nú skal ég ná í kjúkl-
inginn, sem ég hefi lengi
Hann hljóp inn um biið
ið og inn í garðinn Þar
blakti þvotturinn á snúr-
unni með skellum og
smellum. Skálmarnar á
buxunum slógust fram og
aftur. Það var eins og
margir menn væru á
harðahlaupum. Ermarnar
á skyrtunum slógust upp
og út. Það var eins og
margir menn væru að
baða út handleggjunum.
— ★ —
Þegar Mikki refur kom
inn í garðinn brá honum