Morgunblaðið - 26.05.1966, Page 11

Fimmtúdagur 26. ma! 1966
MORCU NBLAÐIÐ
11
Á leiðinni inn til Luxemborgar. F.h.: Ása, Elisabet, Margrét
og Sigriður.
Gjörfuleg og aðlaðandi flug
freyja með dökkt hár og
tindrandi augu nálgaðist með
bros á vör og bauð hresúngu.
Hún var þegin og stúlkan gaf
sér tíma til að setjast niður1
og spjalla svolitla stund.
Hún heitir Steinunn Sigurð-
ardóttir og er dóttir Sigurð-
ar Magnússonar blaðafulltrúa
Loftleiða.
— Flugfreyjustarfið getur
verið mjög erfitt. Þetta er
rólegt núna. Það eru ekki
„nema“ 127 með. En verði
190 með heim eða full vél —
þá verður ekki um það að
ræða að setjast niður.
Steinunn er búin að vera
rúmt ár í flugi nú.
— Mér leiddist starfið held
tir fyrst. Mér fannst ýmislegt
svo erfitt í byrjun sérstaklega
Vökurnar og þetta eilífa næt
úrrölt. En núna kann ég
reglulega vel við mig. Það
er með flugfreyjustarfið eins
og öll önnur, að það þarf að
venjast þeim, læra réttu tök-
in á hlutunum, áður en met-
ið verður hvort starfið fellur
vel í geð eða illa. Og í biii
hugsa ég ekki um annað
starf.
Þýðir ómar léttrar tónlist-
ar, sem stöðugt hljóma þægi-
lega í hátalarakerfi Loftleiða.
vélanna, þögnuðu nú og ann-
ar nýliði í flugfreyjuhópnum,
Sigríður Claessen, tilkynnti á
lýtalausri ensku og sænsku
að innan skamms yrði lent í
Luxemburg. Norsk flugfreyja
tók við og tilkynnti hið sama
á þýzku og síðan Geir á
frönsku. Eftir það vissu allir
hvað var að gerast. Eftirvænt
ingin var vakin meðal far-
þega, og fáum min. síðar
snerti Bjarni Herjóifsson
meginlandið mjúklega og
þáttaskil voru í flugferðinni.
I
Það var varla hægt að fá
nýju flugfreyjumar til að
standa kyrrar á mynd. Ástæð
an: verzlanir lokuðu eftir
tæpan hálftíma og skóna fyr-
ir stúdentsdaginn og sitthvað
fleira varð á fá í þessari einu
flugferð sem bauðst þar til
að afloknum prófum. En Geir
Andersen hafði stjórn á sínu
fólki og myndin var óhreyfð
með öllu.
Það var þægileg tilfinning
eftir að hafa stigið upp í flug
vélina í Keflavík í köldum
gusti og 5—6 stiga hita að
stíga út í Luxemborg í 15
stiga hita og logni. ,
En þessum þægilegheitum
var ekki veitt verðskulduð
athygli fyrr em eftir kapp-
hlaupið í verzlanirnar, en þá
hittist hópurinn á hóteli Loft
leiðafólksins. Þar er Loftleiða
fólkið eins og heima hjá sér
— heiLsar starfsfólkinu sem
fjölskyldumeðlimum. Var hið
sama uppi á teningnum á
þeim matsölustað er við he.im
sóttum og víðar, enda var
mér tjáð að svo vel væri Lbft
leiðafólkið séð, að sums stað-
ar fengi það ákveðinn afslátt
í verzlunUnum og ýmsa aðra
fyrirgreiðslu.
Eftir að hafa lokið við dá-
lítið seigá en bragðgóða steik,
var sezt í kvöldhúminu á
götuveitingahús og kjálkarn-
ir hvíldir •— ég með bjór-
glas, en Geir og flugfreyjurn-
ar með kaffisopa. Þægileg til-
vera í hlýrri kvöldkyrrðinni,
dökkblár skýlaus himinn yf-
ir en tren og fornfrægar út-
flúraðar byggingar fursta-
dæmisins eins og skugga-
myndir allt um kring.
Þetta tók enda allt of fljótt
og innan skamms var Bjaomi
Herjólfsson aftur á heimleið.
Hóf sig á loft á slaginu 11
samkvæmt áætlun. Æfðar
hendur hinna reyndari flug-
freyja töldu allt og athug-
uðu fyrir flugtak og þær verð
andi fylgdust með af áhuga.
Geir tók þær líka í „skyndi-
pró“. Hvar er þetta geymt og
hvar hitt, spurði hann. Sumt
vissu þær annað ekki. Og
hann lét þær þá finna það út
af doðrantinum mikla, sem
þær nema af á námskeiðun-
um og ætíð er til taks í flug-
véLunum með öllúm upplýs-
ingum.
Áður en farþegarnir komu
um borð gafst ráðrúm til að
ræða við Elisabet Paulsberg,
glaðlega norska flugfreyju.
Við veittum því athygli um
morguninn að hún tók ein-
staklega vel á móti nýliðun-
um í starfinu og sagði þeira
vel til.
— Hvernig finnst þér að
vera sem útlend flugfreyja á
Islandi?
— Það er ágætt. Ég kann
mjög vel við mig. Ég byrj-
aði 1. apríl 1965. Þá hófum
við starf 8 norskar og enn
erum við 3 í starfi hjá Loft-
leiðum. Ein þeirra er gift —
giftist íslendingi, svo henni
hefur augsýnilega fallið hér
á landL
Elisabet talar ágæta ís-
lenzku, hefur lært málið ein-
ungis í starfi sínu og viðkynn
ingu við íslendinga.
— Þú ert ekki í giftingar-
hugleiðingum?
—• Nei, nei. Ég vil ekki
binda mig strax. Mér þykir
ágætt að búa á íslandi sem
flugfreyja. Reykjavík er mjög
skemmtileg borg, maður
kynnist mörgum og þekkir
svo marga. Ég kann reglulega
vel við íslendinga. Þeir
drekka e.t.v. helzt til mikið
en þó svo sé slást þeir ekki
eins og landar minir. En hins
vegar ætla ég mér ekki nú að
búa alltaf á íslandi.
— Hvað varð þess vald-
andi að þú gerðist flugfreyja?
— Ég var einkaritari á
skrifstofu og leiddist þetta
fastmótaða starf frá kl. 9—4
dag hvern. Ég sá svo auglýs-
ingu frá Loftleiðum og sótti
um — og hér er ég.
— Finnst þér skemmti-
legra eða þægilegra að fást
við farþega einnar þjóðar en
annarrar?
— Ja, ég tala þýzku vel og
þess vegna finnst mér létt-
ara að afgreiða Þjóðverja. En
annars kann ég vel við alla
og mjög vel við starfið. Ég
á auðvelt með að kýnnast
fólki og þess vegna finnst
mér létt að annast farþeg-
ana, segir þessi norska flug-
freyja og brosir þessu vin-
gjarnlega brosi sínu sem á
ekki minnsta þáttinn í, hve
auðvelt hún á með að kynn-
ast ókunnugu fólki.
~K
Flugfreyjurnar voru á sí-
felldum þönum, skrifandi skil
ríkin fyrir farþegana, sem
flestir ætluðu til Bandaríkj-
anna eftir stutta viðdvöl í
Keflavík. Þær nýju eða verð
andi tóku virkan þátt í starf-
inu og gekk vel. Starfið tók
því styttri tíma en venjulega
og þá náðum við tali af einni
hinna „nýju“ Sigríði Claes-
sen, og spurðum hana um
fyrstu reynslu hennar af
starfinu.
— Þetta er ekki eins slæmt
og ég hafði óttast. Ég var svo
hrædd um að ég myndi missa
bakka eða eitthvað þess hátt-
ar. En það eina sem skeði var
að ég missti bréfform í kjöltu
farþega. Forimð var tómt og
ekkert bagalegt skeði. Hann
leit þá allillilega á mig — en
það lagaðist.
— Þú hefur brosað þínu
blíðasta?
— Já, þetta var ekki vilj-
andi gert.
— Hvaða starf yfirgefur
þú vegna flugfreyjustárfsins?
— Ég hef starfað í endur-
skoðunardeild Loftleiða. Ég
fæ nú lægra kaup og býst
ekki við að verða nema sum-
arlangt — ef ég verð ráðin.
— Af hverju það?
— Ég held mér myndi leið-
ast að hanga 2-3-4 daga eins
og áhafnirnar gera stundum
á veturna. Á sama hátt leið-
ist mér að sitja inni á skrif-
stofu sumarlangt og vildi því
breyta til.
— Hvernig finnst þér nám
skeiðin hjá Loftleiðum?
— Þau eru allerfið. Nám á
hverju kvöldi og um helgar
einnig. En kennararnir eru af
ar liðlegir og elskulegir.
— Hvað finnst þér verst
við starfið eftir þennan
fyrsta dag?
— Ætli það sé ekki það að
lesa tilkyningarnar í hátal-
arann. Það er að vísu utan-
bókarlærdómur, en manni
hættir til að ruglast á nöfn-
um, því þegar þetta er lært
er ávallt notað nafn Kristins
Olsens sem flugstjóra og
sama flugvallarnafnið, og
hætt er við að þau komi
ósjálfrátt að minsta kosti i
byrjun.
í samtalinu kom 1 ljós að
Sigríður talar ensku" og
snæsku vel. Hún hefur verið
í Svíþjóð og í Bandaríkjun-
um á vegum American Field
Service. En ver treystir hún
sér í frönsku og þýzku þó
hún hafi lagt stund á þau mál
í MímL
Sigríður Fanney Jónsdóttir
heitir önnur verðandi flug-
freyja. Hún er í 6. bekk mála
deildar Menntaskólans og
verður stúdent í vor — ef allt
fer að óskum.
— Þetta er mikið erfiðara
en ég gerði mér grein fyrir,
enda ferðin löng. En ég heid
þetta sé mjög tilbreytingarík
atvinna. Ég fékk þessa hug-
dettu í vetur að gerast flug-
freyja, en mig hefur ekki
dreymt um það sem starf
næstu árin. Þó myndi ég
vilja vinna að minnsta kosti
eitt ár nú eftir stúdentspróf-
ið, áður en ég hugsa um frek
ara nám,
— Hvernig fannst þér nám
skeiðið?
—• Mjög fróðlegt og
skemmtilegt. Þar lærist ýmis
legt sem hvergi gefst tæki-
færi að læra annars staðar.
Annars held ég að þrátt fyrir
gott námskeið þá sé reynzlan
bezti kennarinn.
— Fannst þér dagurinn erf
iður?
— Já. En það var ekki sízt
af því að við hlupum í búð-
irnar í stað þess að hvíla okk-
ur. Það er Hka líkamlegt erf-
iði að bera fram matarbakk-
ana.
— En viðskiptin við farþeg
ana?
— Þau gengu snurðulaust,
en ég var dálítið taugaóstyrk.
En Geir og Erna voru alltaf
á næstu grösum til aðstoðar.
— Hvernig finnst þér að
góð fiugfreyja eigi áð vera?
—■ Hún á að vera eins eðli-
leg og hún getur. Hún á að
láta farþegana finna hjá sér
öryggi og rólegheit og þá
þægilegu tilfinningu að hægt
sé að treysta ílugfreyjunni og
njóta ferðarinnar.
~K
Surtsey var nú skammt
undan og þessi 15 tíma „sigl-
ing“ senn á enda. En í lokin
gaf Ása Hjartardóttir, sem
vár 1. flugfreyja í þessari
ferð sér tíma til að tylla sér
Framh. á bls. 25
Ferðafélagarnlr: f yztn röð t.v. talið að neðan: Ema Hjaltalín, Geir Andersen, yfirmaðr
farþegaþjónustu Loftleiða, M.T. Wathger og Margrét Snorrad óttir. Miðröð að neðan Ragn
Karlsdóttir, Guðný Kristjánsdóttir, Ása Hjartardóttir og Gyða Þórhallsdóttir. Roðin tb. a
j neðan: Sigríður F. Jónsdóttir, Sigríður Claessen, Steinunn Sigurðardóttir og Elisabet Paub
berg.